Ruim 6 maanden na het verschijnen van Mezmerize verschijnt deel twee van het tweeluik Mezmerize/ Hypnotize. Dat het een tweeluik is wordt onder andere duidelijk door het feit dat beide cd’s in elkaar kunnen worden gevouwen/geschoven zodat je ze als dubbel-cd in de kast kan zetten.

Eigenlijk kan ik heel kort zijn over deze plaat, als je Mezmerize goed vond dan kan je deze plaat ook weer blind aanschaffen. Natuurlijk is de verrassing er na 4 albums (Hypnotize niet meegerekend) wel enigzins af, maar blijft de muziek die System of a Down ons voorschotelt kwalitatief erg hoogstaand.
Net als Mezmerize duurt ook Hypnotize niet zo erg lang waardoor je je toch afvraagt waarom men toentertijd niet gewoon een dubbel-cd uitgebracht heeft. De reden zal wel iets met financiën en platenlabels te maken hebben.

Maargoed, terug naar de muziek. Waar Mezmerize behoorlijk afwisselend was, en onder andere behoorlijk wat Oosterse invloeden had is Hypnotize wat meer ‘straight forward’. Zoals gezegd is het nergens echt verrassend meer wat de heren uit de hoed toveren maar wel verdomd pakkend. Alle gebruikelijke System of a Down ingrediënten zijn weer aanwezig, echter wel wat meer gedoseerd in vergelijking tot hun eerdere werk. Men gaat furieus van start met ‘Attack’ wat gelijk een van de hardere nummers uit het repertoire van System of A Down is, en ook het tweede nummer ‘Dreaming’ is vrij explosief. Na deze twee nummers wordt er her en der echter wat gas terug genomen en de meeste nummers kennen wat meer melodieuze en mid-tempo stukken, met uitzondering van ‘Vicinity of Obscenity’ waarin men weer ouderwets spastisch uit de hoek komt. De rol van Daron Malakian naast zanger Serj Tankian was op de vorige cd al groter dan op ‘Toxicity’ en ook op dit album is hij erg prominent aanwezig als zanger en als songschrijver/co-producer. Om eerlijk te zijn zijn er momenten waar dat wat gaat vervelen, bijvoorbeeld op de eerste single van dit album ‘Hypnotize’ waar zijn stemgeluid wel erg nasaal en zeurderig klinkt. Dit is echter maar een kleine aanmerking op deze verder prima cd.
Na bijna 40 minuten komt er met het nummer ‘Soldier Side’, wat in een iets andere versie ook al als intro op Mezmerize fungeerde, een passend einde aan dit laatste deel van het tweeluik..

Vergeleken met Mezmerize is dit album iets minder afwisselend en her en der misschien zelfs wel wat voorspelbaar. Dit doet echter geen afbreuk aan het feit dat Hypnotize gewoon weer een prima plaat is geworden. Mensen die vreesden voor een tweede ‘Steal This Album’, wat duidelijk een plaat met b-kantjes is, kunnen dus gerust zijn.

1. Attack
2. Dreaming
3. Kill Rock 'n Roll
4. Hypnotize
5. Stealing Society
6. Tentative
7. U-Fig
8. Holy Mountains
9. Vicinity of Obscenity
10. She's Like Heroin
11. Lonely Day
12. Soldier Side