Dit is een album dat niet iedereen die deze site bezoekt zal appreciëren. De fans van gothic, death, black etc. hebben hier waarschijnlijk weinig aan. De fans van stevige, hedendaagse (maar zeker geen nu-metal) rock en metal kunnen hier misschien wel iets mee aanvangen.
Het opvallendste aan deze plaat is de fantastische productie. De gitaren, drums, bass en zang klinken zoals "the black album", heel heavy en vol. Je muziekinstallatie moet zeker niet luid staan om een stevig geluid te verkrijgen.
Nu de songs. Die zijn goed, hard, simpel. Dat zijn de drie sleutelwoorden van deze cd. Opener "sick of life" is ook zo een typische concertopener (zoals "Enter Sandman" indertijd). Een kalme opbouw, wat gitaar, noise en symbalen, tot wanneer plots de bass komt ingevallen. Wanneer luttele seconden later de riff uit de mouw wordt getoverd, is het liedje op gang gekomen. Daarna volgen er nog een hoop zware rockers zoals "awake", "greed" en "goin' down". Veel riffs, stevige zang met goede melodie en een paar solo's, tempoveranderingen etc...
De plaat is wel niet origineel. Zoals ik al zei, de productie is goed, de energie van de band is zeker aanwezig en de muziek rockt lekker, maar we kunnen moeilijk van een revelatie spreken. De songs zijn ontegensprekelijk sterk, maar nooit origineel en een paar keer zelfs een tikkeltje voorspelbaar. De band is zeker geen metallica qua songs en niet zo innovatief als pakweg Tool of System of a down, maar toch een goed alternatief voor rockers die het hoge stroperigheidsgehalte van Creed en consoorten beu zijn. Hier wordt gerockt, niet gepreekt.
.jpg){kind=small}
