”Black Manta plays bomb rock exclusively!”. Aldus de band zelf. Ik prefereer in dit geval de term ‘amplifier rock’, want bij de (doom)goden, wat zit hier een lekker lompe bas in.

Het is dat ik regelmatig naar notoire luidsprekerverkrachters als Sunn O))) en Boris luister, maar anders was ik zowaar onder de indruk geweest. Neemt niet weg dat Black Manta hiermee het goede voorbeeld geeft. Bij dit soort doom hoort gewoon een bas met kloten.

Het songmateriaal, dan. Echt opvallend kan ik deze zes nummers tellende EP niet noemen, maar voor de rest klopt gewoon vrijwel alles aan deze band. Pakkende songs, vette distortion over de gitaren, lekker ruige zang, rauwe productie, hier en daar wat lichte psychedelische effecten en ik waan me alweer in de zevende doomhemel. Het wat doorsnee geluid, de onnozele titel en de lelijke hoes spelen dan al geen rol meer. Van mij mag deze band met haastige spoed aan een volledig album werken. Onder voorwaarde dat de bas blijft dreunen.

Tracklist:
1. Sargträger
2. Days of Yore
3. Fuck Them All But Six
4. Entropy
5. Space Ape
6. Apocalyptic Visions
7. Beerdigung