God Dethroned heeft met The Lair of the White Worm weer een blasfemisch meesterwerk op de mensheid losgelaten dat zijn weerga niet kent. Menigeen vond het laatste werk Into the Lungs of Hell te weinig bruutheid bevatten (ik vond dat niet storend, het was namelijk een fenomenale plaat). Met The Lair of the white Worm heeft God Dethroned een perfecte synthese tussen deze melodieën en extreme bruutheid gemaakt.
Met openingstrack Nihilism wordt meteen duidelijk gemaakt dat de melodieën niet de overmacht gekregen hebben en dat God Dethroned mietjes geworden zouden zijn, niets is minder waar! Nihilism rost alles en iedereen omver, maar maakt wel wederom gebruik van een melodische riff die na weken nog door je hoofd spookt. Dit is sowieso de sterkte van het album; de riffs blijven weken in je hoofd hangen en zodra je thuis bent gooi je meteen de cd weer in de speler om weer verder te genieten. Hieraan heeft zeker de nieuwe gitarist Isaac DeLahaye een groot aandeel gehad, zijn melodische solo's komen in elk nummer veelvuldig voor. Dit gaat echter niet ten koste van de zware impact die de bruutheid heeft, noch komt het pretentieus over, integendeel: door deze dynamiek komt het muzikale geweld nog veel beter tot uiting.
Wat valt er verder over te zeggen? Niet veel behalve dat God Dethroned nog steeds per album beter wordt en ik dit werk vaak met moeite uit mijn cd-speler krijg. Ik wilde eigenlijk nog een paar tips geven van de beste nummers, ik zie echter dat dat weinig zin heeft omdat gewoonweg iedere nummer de ballen uit je broek rost.
Tracklist:
1. Nihilism
2. Arch Enemy Spain
3. Sigma Enigma
4. The Lair Of The White Worm
5. Rusty Nails
6. Loyal To The Crown Of God Dethroned
7. Last Zip Of Spit
8. The Grey Race
9. Salt In Your Wounds - 5:03
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
