Naar eigen zeggen is de band ontstaan doordat dood en ziekte steeds dichterbij kwamen, waardoor Nienhuis een richting op wilde gaan waar hij zijn artistieke creativiteit beter in kwijt kan. Hij startte Autarkh met mede-Dodecahedron-gitarist Joris Bonis (Ulsect), die in het nieuwe project verantwoordelijk is voor het sound design en de elektronische instrumentatie (denk aan drumpads en synthesizers). Nienhuis zelf is gitarist, bassist en zanger. Naast deze twee oudgedienden, zijn ook David Luiten en Tijnn Verbruggen gerekruteerd. De eerste verzorgt tevens gitaarspel en zang. Verbruggen heeft een achtergrond in elektronische muziek en is daarom verantwoordelijk voor het beat design en naast Bonis ook voor de elektronische instrumentatie. De oplettende lezer heeft misschien al opgemerkt dat er geen drummer genoemd is. Deze observatie is correct, Autarkhs ritmes zijn allemaal geprogrammeerd op pads en synthesizers.
Hierdoor klinkt de muziek op het eerste gehoor erg elektronisch. De drumritmes en beats variëren van ondersteunend en ritmisch tot zo chaotisch dat alle aandacht ernaartoe wordt gezogen. Denk aan het eerder genoemde Aphex Twin, maar ook aan Autechre. De band heeft veel van hun eigen beats geproduceerd. Niet echt thuis te brengen geluiden strijden met vervormde drumsounds om de aandacht. De afwezigheid van dubbele bassdrums en blastbeats laat de muziek in vergelijking met extreme metal soms luchtig klinken. Aan de andere kant weet de overdonderende chaos aan dissonante, glitchende geluiden en stompende herrie een bedrukkendere sfeer neer te zetten dan menig blackmetaldrummer.
De dissonante bas- en gitaarpartijen passen goed bij de aritmische beats. De blackmetalinvloeden zijn duidelijk terug te horen in de tremoloriffs en het distorted geluid. Gave riffs en loopjes worden afgewisseld met ruig gerag dat perfect past bij de overdonderende beats. Hieroverheen is een overheersende industriële saus gegoten, waardoor een naam als Mysticum boven komt drijven.
Dit geheel wordt afgemaakt door de interessante vocale prestaties van Nienhuis en Luiten. Er komen veel verschillende zangstijlen voorbij, maar de nadruk ligt op een soort geschreeuw dat de band zelf erg passend semi-clean noemt. De combinatie van zingen en schreeuwen is op papier niet per se uniek, maar zo klinken de vocalen in Autarkh wel. Nienhuis heeft zich deze zangstijl duidelijk eigen gemaakt. Hij weet er een heel scala aan emoties in door te laten klinken, van wanhoop tot woede. Hoewel deze zangstijl de boventoon voert, gaat hij niet vervelen. Hierbij helpt dat dit regelmatig wordt afgewisseld met screams, grunts en ander typisch extrememetalgegrom.
Form In Motion zal waarschijnlijk erg wisselend ontvangen worden, ondanks dat de muziek baanbrekend, complex en coherent is. De intensiteit en dichtheid van de composities zullen positief ontvangen worden door fans van het vorige project van Nienhuis. Aan de andere kant zullen de nieuwe richting en invloeden van andere genres vast wat pure (black)metalfans vervreemden. Desondanks mag het kwartet zichzelf een schouderklopje geven. De Brabanders hebben een album gemaakt dat internationale roem verdient en dit waarschijnlijk ook zal vergaren. Dompel je dus vooral onder in de geweldige kakofonie die Autarkh laat horen. Op Roadburn Redux zal een aangepaste versie van de band een andere versie van het album spelen. Dus als je meer wilt horen, is dat zeker een aanrader.
Tracklist:
1. Primitive Constructs
2. Turbulence
3. Cyclic Terror
4. Impasse
5. Introspectrum
6. Lost To Sight
7. Metacognition
8. Clouded Aura
9. Alignment
10. Zeit Ist Nur Eine Illusion
.jpg){kind=avatar}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
