Begin vorig jaar tourde Wheel voor het eerst als headliner door Europa. De Finse formatie met de Engelse frontman deed daarbij onder meer Metropool in Hengelo aan. Daar bleek de ritmisch sterke muziek van het kwartet nog meer indruk te maken dan op het debuutalbum Moving Backwards (2019). Destijds werden er nog geen tracks van de opvolger Resident Human gespeeld.

Voor die tweede full-length hadden de heren meer tijd, en die hebben ze genomen. De nieuwe collectie songs is technischer en dynamischer. Dat blijkt al direct uit de meer dan twaalf minuten durende opener Dissipating, die alle kanten van de muziek belicht. Om een idee te geven hoe het klinkt: Zet bandleden van Karnivool, The Mars Volta en Tool bij elkaar en je krijgt een mix van rock, psychedelische en progressieve elementen en metalgrooves.

Wheel maakt het de luisteraar niet makkelijk. De groep speelt met de aandachtspanne. In Dissipating lukt dat uitstekend. Het nummer begint met kalm getokkel voordat een prominente baslijn, de drums en zang invallen. Trapsgewijs wordt deze openingstrack steviger en pas na acht minuten volgt een climax, die nog wat overtuigender had mogen knallen. Het compactere Movement is vanaf het begin stevig en toont Wheel op zijn meest technisch. Complimenten zijn daarbij met name op zijn plaats voor de ritmesectie, die terecht veel ruimte krijgt.

Toch is de bedenker van de muziek geen drummer, maar een zanger/gitarist. James Lascelles kreeg vorig jaar te maken met een burn-out, maar herstelde en groef dieper om met betekenisvolle muziek en diepgaandere teksten dan voorheen te kunnen presenteren. Hij bespreekt het gedrag van mensen en laat zich daarbij onder meer inspireren door Hyperion Cantos, de sciencefictionroman van Dan Simmons. Zijn zang is in een paar jaar tijd flink verbeterd. Dat hoor je onder meer in de rustige stukken, die er vaker zijn dan op het debuut. Neem bijvoorbeeld Fugue, dat een heerlijk relaxte vibe heeft.

De wisseling van kalme, dreigende en stevige passages werkt versterkend. Met name in de lange tracks (naast Dissipating zijn dat Hyperion en het hypnotiserende titelnummer) is die variatie goed uitgewerkt. Het zijn dan ook de sterkste composities, waarin Wheel al zijn kwaliteiten op intrigerende manier laat horen. Luister eens naar Hyperion, met zijn memorabele, psychedelische gitaarspel in het refrein, het basspel in de opbouw, het zeer uiteenlopende drumwerk en de verschillende zangtechnieken. De meeste punten gaan daarbij naar de ritmesectie.

Wheel maakte een paar jaar geleden al een positieve indruk met het debuut en overtreft zichzelf met de opvolger. Waar Moving Backwards het meer moet hebben van momenten (de fantastische openingsriff van Vultures bijvoorbeeld) en een betere productie had verdiend, is Resident Human volwassener, technisch en productioneel beter en weet het album over de hele speelduur de aandacht beter vast te houden. Dat doet het internationale collectief met een ademende en ritmisch interessante collectie songs. Het is te hopen dat we weer eens mogen gaan genieten van livemuziek, want dit soort releases heeft live nog meer impact dan op plaat.

Tracklist:
1. Dissipating
2. Movement
3. Ascend
4. Hyperion
5. Fugue
6. Resident Human
7. Old Earth