Terwijl de bandleden komen en gaan, is de naam Sinister nog lang niet aan het verdwijnen uit de gedachten van de fans van oldschooldeathmetal. Ik denk dat de groep zelf ook een paar keer moest controleren hoeveel platen deze al op zijn naam heeft staan. Deformation Of The Holy Realm is namelijk al het veertiende studioalbum van de band. Fans hebben drie jaar moeten wachten op deze plaat.

Het intro van het album, The Funeral March, zou dan ook zonder twijfel voor kippenvel moeten zorgen. Het klinkt het namelijk alsof hulpeloze bewoners van een klein dorpje, na drie jaar wachten op hulp, eindelijk een groep mannen het dorp zien binnenlopen. Deze vier mannen zouden het dorp eindelijk weer kunnen zegenen met welvaart en welzijn, net als dat de vier mannen van Sinister na drie jaar ons eindelijk weer kunnen zegenen met een nieuwe plaat.

Het vorige album begint met een nogal onheilspellend intro en eindigt met de track Confession Before Slaughter. Vergelijk dat intro, de titel en toon van de laatste track met het intro van deze gloednieuwe plaat. Het zou geen toepasselijkere titel kunnen hebben.

Om te beginnen met de verschillen tussen het vorige album Syncretism (2017) en deze nieuwe plaat Deformation Of The Holy Realm. De twee vorige gitaristen en bassist zijn weg. Dit betekent dat we de growls van Adrie Kloosterwaard niet hoeven te missen en de drums van Toep Duin al bekend in de oren klinken. Gitarist Michal Grall en bassist Ghislaine van der Stel hebben een moeilijke taak: hun talenten bewijzen aan de fans van een zeer prominente deathmetalband.

Na het intro is al snel duidelijk dat de keyboardpartijen er niet meer zijn. Nu bespeelden de sessiemuzikanten deze instrumenten erg subtiel op Syncretism, maar helaas voor mensen die van een extra laagje melodie houden: dat laagje ga je hier niet meer vinden. Het valt op dat de toon van de gitaar wat lager is. Over de basgitaar kan ik niet veel zeggen, want die is (helaas) nauwelijks te horen. Maar als je het vorige album vet vindt, zal je daar natuurlijk geen last van hebben. De productie is in ieder geval geweldig. Op Syncretism is de sound al erg goed, maar de bandleden hebben volgens mij heel veel geleerd van de kritiek op albums als Legacy Of Ashes en Dark Memorials. De slechte productie, die de songs bijna onluisterbaar maakt, past eerder bij black metal, nietwaar?

De structuur van de tracks is vrijwel hetzelfde gebleven en dit is niet perse een slecht ding. De gitarist weet namelijk wat de trademarksound van Sinister is, en ook al zijn de solo's nog niet zo goed als die van de gitaristen van Syncretism, zijn het geen slechte solo's. Ze zijn gewoon wat aan de simpele kant.

Het is een Sinister-album, dat zeker. Men zou kunnen zeggen dat ze continu hetzelfde doen. Maar wat ze doen, doen ze verdomd goed. Zijn er minpunten naast de onhoorbare basgitaar? Beluister de track hieronder maar en lees de teksten. Dan besef je dat het beter is om maar gewoon het album te draaien zonder de teksten te lezen. Je zal ze toch niet verstaan.