Wie het nummer Broken Mirror van Trees Of Eternity kent, weet waar de titel van het nieuwe album van Swallow The Sun vandaan komt. Diegene weet ook waar de nieuwe collectie songs over gaat. Gitarist Juha Raivio (Swallow The Sun, ex-Trees Of Eternity) schreef in drie weken tijd na het overlijden van levenspartner en zangeres Aleah Stanbridge negen songs. Eén daarvan is Lumina Aurea, de ep die in december verscheen. Dat is het donkerste werkstuk van zijn hand ooit. Met When A Shadow Is Forced Into The Light wil hij laten zien dat liefde verlies overwint.
Vanzelfsprekend is het een collectie songs vol emotie. Juha en zijn bemanning, waaronder nieuwelingen Jaani Peuhu (keyboards) en Juho Räihä (gitaar), nemen je mee op een filmische bootreis op een verlaten meer in een prachtige omgeving met bergen en vergezichten. Een reis vol reflecties. Eén met rustig vaarwater en opklaringen, zoals het begin van het titelnummer, maar ook één met kou, donkere luchten en storm, zoals later in dezelfde openingstrack.
Zo laveert de Finse doom/deathformatie tussen kalme passages met ambient keyboardklanken en getokkel enerzijds en distorted powerakkoorden en stevig drumwerk anderzijds. De overgangen verlopen soepel. Dat is onder meer te danken aan drummer Juuso Raatikainen, die met name de rustige secties verrijkt met zijn gevarieerde manier van drummen op pauken en toms. Het is een genot om naar zijn spel te luisteren, maar hij weet goed tot hoe ver hij moet gaan om de compositie zelf voorop te laten staan.
Het geluid op dit album is zeer helder en gepolijst. Daardoor zijn alle partijen goed te onderscheiden. Er zit bovendien veel diepte in het geluid. Luister maar eens met de koptelefoon op naar The Crimson Crown. Vocalen en drums staan prominent in de mix. Ook het breekbare, intieme gitaarspel is goed te horen. Op de achtergrond zijn andere elementen waarneembaar, zoals strijkerspartijen en een orgel in Firelights, een keyboardloopje in Stone Wings en de basloopjes in The Crimson Crown.
Die drie tracks vormen samen met Upon The Water vier hoogtepunten, die achter elkaar volgen. Voor een groot deel komt dat door de voordracht van zanger Mikko Kotamäki, die met de ene na de andere memorabele zanglijn komt. Slechts Cloud On Your Side en Here On The Black Earth hebben minder impact. Echter, nimmer klonk Mikko over de hele lengte van een album zo goed als nu. Er zit een groot contrast tussen zijn donkere en melodieuze cleane zangstem en zijn venijnige blackmetalscreams. Die zijn veelvuldiger te horen dan voorheen en in relatie tot de grunts. Dat is aanvankelijk even wennen. In Clouds On Your Side zet hij zijn grunts trouwens nog even in, maar verhoudingsgewijs neemt de heldere zang veel ruimte in op deze release, passend bij het intieme en melodieuze karakter ervan. In de prachtige, gelaagde, harmonieuze afsluiter Never Left komen zijn stemgeluid en getokkel à la Teardrop van Massive Attack prachtig samen met gitaarleads en strijkerspartijen.
When A Shadow Is Forced Into The Light is een heel mooi en clean album. Het meest toegankelijke en melodieuze van Swallow The Sun. Eén met veel verschillende emoties en bovenal een berustend karakter. Tevens één met een cinematisch gevoel, waarbij je jezelf op een meer of aan de kant daarvan bevindt terwijl beelden en gedachten uit het verleden voorbijschieten. Tegelijkertijd brengt deze zevende full-length licht in de duisternis, hoop voor de toekomst. Het is een release die de luisteraar snel pakt met memorabele songs. Verwacht geen technische hoogstandjes of solo’s (op een enkeling na), maar een songgerichte aanpak die is gebaseerd op een beperkt aantal ideeën die goed zijn uitgewerkt.
Tracklist:
1. When A Shadow Is Forced Into The Light
2. The Crimson Crown
3. Firelights
4. Upon The Water
5. Stone Wings
6. Clouds On Your Side
7. Here On The Black Earth
8. Never Left
