Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    28 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Doodseskader
  • Embrace Your Punishment, Diaroe, Subvergence en Man As Plague
  • Reformist, Abyss Above en Zubzero
  • 29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
    28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ari Nissilä (Catamenia) - 52
  • Daniel Cardoso (Anathema) - 43
  • Douglas J. Sylvia (Fear Of God) - 59
  • Enrico Canu (Heimdall) - 38
  • Erick Avila (Six Magics) - 45
  • John Evan (Jethro Tull) - 76
  • Nathanaël "Nath" (Anachronia) - 40
  • Ol Drake (Evile) - 40
Review

Kalmah - Palo
Jaar van release: 2018
Label: Spinefarm Records
Kalmah  - Palo
Het is ontzettend spijtig dat de Finse band Kalmah nooit echt is doorgebroken. De muziek van het vijftal, waarvan de broers Antti en Pekka Kokko de as vormen, staat namelijk garant voor eersteklas melodieuze death metal, waarin vooral het gelikte, smeuïge gitaarwerk zeer belangrijk is. Sinds mijn eerste kennismaking met Kalmah, ten tijde van het in 2002 verschenen They Will Return, heb ik een zwak voor het gezelschap. Toen streefde de groep nog vooral het in die dagen zeer populaire Children Of Bodom-geluid na, maar inmiddels hebben deze moerasmannen al lang en breed een eigen smoel ontwikkeld.

Sterker nog: in het huidige muzikale landschap is de onopgesmukte, ‘ouderwetse’ melodieuze death metal van Kalmah een regelrechte verademing. Geen overdreven gepolijste productie, eindeloze ‘breakdowns’ of misplaatst hippe, ‘cleane’ refreinen (zoals veel moderne metalbands nastreven). En anderzijds ook geen overdaad aan techniek om maar zo complex mogelijk uit de hoek te komen. Nee, bij Kalmah staat de techniek in dienst van de muziek, ook al staat buiten kijf dat beide broers begenadigde gitaristen zijn. De soleerduels zijn ijzersterk, maar nergens overdreven extravagant. Het zijn vooral de heerlijke melodielijnen die de muziek van cachet voorzien.

Wars van alle trends levert dat een onweerstaanbaar album op, nog steeds ietwat in de lijn van het oude werk van Children Of Bodom, maar met vooral ook raakvlakken met ietwat uit het oog verloren groepen als Skyfire, Mors Principium Est en Omnium Gatherum. De eerste nummers (Blood Ran Cold en The Evil Kin) behoren tot de beste nummers die de band schreef. Vol élan en met een sublieme dosis gitaartechniek ontpoppen deze tracks zich tot regelrechte oorwurmen. Toetsenist Veli-Matti Kananen, die voor het eerst op Seventh Swamphony (2013) te horen is, laat horen makkelijk mee te kunnen in het instrumentale spierballenvertoon van de Kokko’s.

Het niveau is bovendien zeer consistent. Er staat immers geen zwakke broeder op Palo. De enige vreemde eend in de bijt is Take Me Away, dat met een ‘poppy’ keyboardmelodie begint die haast van een Songfestival-act zou kunnen komen. Gelukkig ontspoort de track niet, maar ontpopt het nummer zich juist tot een fraaie, melodieuze kraker. Ook de tweede helft van het album is meer dan overtuigend, getuige uitstekende nummers als het vurige Paystreak en het gelikte Erase And Diverge. Ahti Kortelainen heeft het album bovendien van een passende productie voorzien. Het geluid is krachtig en transparant, wat zeker een vooruitgang is ten opzichte van de soms ietwat ‘modderige’ sound van de eerdere albums (die overigens ook door hem geproduceerd zijn).

Ook de speelduur is haast ouderwets te noemen. Geen bonusdiscs met aanvullend materiaal waar niemand op zit te wachten, maar ‘gewoon’ tien ijzersterke nummers die gezamenlijk een keurige drie kwartier klokken. Daarmee voorkomt de band dat de aandacht verslapt en zit de luisteraar niet opgescheept met een reeks middelmatige tracks. Kalmah lijkt dan ook in veel opzichten op de slogan uit de reclames van Klaverblad Verzekeringen: als je maar lang genoeg gewoon blijft, word je vanzelf bijzonder!

Tracklist:
1. Blood Ran Cold
2. The Evil Kin
3. The World Of Rage
4. Into The Black Marsh
5. Take Me Away
6. Paystreak
7. Waiting In The Wings
8. Through The Shallow Waters
9. Erase And Diverge
10. The Stalker

Score: 84 / 100

Reviewer: Rik
Toegevoegd: 31 mei 2018

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.