Het Franse onheilstrio Blut Aus Nord was tot een aantal jaren geleden enorm productief, met een reeks zeer indrukwekkende full-lengths, ep’s en split-releases als tastbaar resultaat. De laatste paar jaar ligt de productie echter wat lager. De vorige full-length – het geniale Memoria Vetusta III: Saturnian Poetry – verscheen alweer in 2014. In de tussentijd zijn we alleen getrakteerd op een nieuwe split-release, ditmaal met het Amerikaanse Ævangelist (het interessante Codex Obscura Nomina). Tot enkele maanden geleden in ieder geval, toen de twaalfde full-length in de schappen lag, uiteraard via huislabel Debemur Morti Productions.

Deus Salutis Meæ ligt in het verlengde van het materiaal dat op de bovengenoemde split te horen is. De beklemmende muziek bestaat uit Leviathan-achtige, verwrongen nachtmerrielandschappen, die zich traag, omineus en statig aan de luisteraar ontvouwen. Hoewel Deus Salutis Meæ enerzijds ver is verwijderd van de razende maalstroom aan furieuze, kolkende black metal die de band op de Memoria Vetusta-reeks laat horen, is het album er qua algehele esthetiek nauw mee verbonden. Zoals altijd speelt de band met dissonante gitaareffecten, zich onnavolgbaar vertakkende songstructuren en een volkomen unieke sound. De spookachtige klankentapijten van het kwartet uit Mondeville (inmiddels maakt drummer Thorns deel uit van de band) worden verpakt in een beklemmende, claustrofobische productie die de sfeer nóg ondoordringbaarder en naargeestiger maakt.

Bij het intro en de openingstrack Chorea Macchabeorum houdt de band zich nog enigszins in, maar vanaf het meesterlijke Impius sleuren de Fransen iedereen mee in hun sinistere, naargeestige ‘bad trip’. Laag op laag aan dissonante gitaarklanken, die zich verstrengelen met onheilspellende, kille ambient en industrial, statige, mechanische drumritmes die van een bezeten cyborg-sjamaan lijken te komen en een scala aan macabere keelklanken die variëren van screams en grunts tot een zeer doordringend gefluister: Blut Aus Nord trekt alles uit de kast om van Deus Salutis Meæ een indringende hallucinatietrip te maken en slaagt daar met verve in. Het enige nadeel is dat de reis al na een dik half uurtje erop zit. Daardoor voelt het album meer aan als een ep dan als een volledige full-length.

De korte speelduur heeft wel als voordeel dat de spanningsboog van het album excellent is. Met andere woorden: de plaat verveelt geen seconde en houdt de luisteraar voortdurend op het puntje van zijn stoel. Deze plaat is als een langzaam opkomende, dikke mistwolk die je het zicht ontneemt en je gaandeweg onderdompelt en verstikt. Blut Aus Nord is een genre op zich en de band bewijst met Deus Salutis Meæ wederom tot de grootmeesters van de black metal te horen, zelfs wanneer het gezelschap op halve snelheid speelt.

Tracklist:
1. δημιουργός
2. Chorea Macchabeorum
3. Impius
4. γνῶσις
5. Apostasis
6. Abisme
7. Revelatio
8. ἡσυχασμός
9. Ex Tenebrae Lucis
10. Métanoïa