Ondanks het feit dat power metal niet het meest populaire genre in Nederland is, trekt gelukkig flink wat publiek op deze woensdagavond er opuit om Duitse powermetalgoden Gamma Ray in actie te zien. Ondersteund door supergroep Serious Black en het Britse Neonfly bewijzen Kai Hansen en kompanen dat een doordeweekse avond geen enkele reden is om geen mooi feestje te kunnen bouwen. Lennert en Ruud waren aanwezig om de middenweekse sleur te doorbreken.

De bandleden van Neonfly vinden het wiel absoluut niet opnieuw uit met hun aan Hammerfall en Freedom Call herinnerende happy power metal, maar verdomd als het niet vermakelijk is! Dit ligt dan ook vooral aan de charismatische frontman Willy Norton, die met zijn oer-Engelse rocksterrenaccent het publiek goed bespeelt en de handen toch al vrij snel in de lucht krijgt. De rare verkleedpartij van de gitaristen met verenpakken en tooien trekken eerst vooral wat verbaasde gezichten, maar naarmate het optreden vordert, worden de meeste mensen het er toch over eens dat de band het allemaal goed bedoelt en, nog belangrijker, ook kan. Een fijne verrassing.

De tweede band Serious Black lijkt al een aardige fanschare te hebben opgebouwd. Niet gek als je jezelf bedenkt dat de bandleden hun sporen reeds verdiend hebben in bands als Blind Guardian, Pyramaze en Tad Morose. Het resultaat? Een band die heel erg veel klinkt als Masterplan. In bijna elk opzicht klinkt de band professioneler dan Neonfly, maar er springt voor mij geen moment een echte vonk over. Dit zal de voorste rijen van het publiek verder worst wezen, want een flink aantal jonge en oude fans zingen de nummers van het debuutalbum As Daylight Breaks woord voor woord mee. Het is echter tekenend dat ik buiten de I Was Made For Loving You-jam van Kiss echt geen enkel nummer heb onthouden. Dat iemand achter me opmerkte dat hij meende dat ze een Masterplan-cover speelden (nee toch?) is eveneens tekenend. Ja, het klonk professioneel, maar ik had van deze supergroep toch echt een stuk meer verwacht.

De zaal is voor een doordeweekse dag erg goed gevuld als headliner Gamma Ray het podium betreedt. Ergens is het grappig dat ze de vorige keer dat ik ze zag met Helloween in de grote zaal van de 013 stonden, maar de honderden mensen die vanavond aanwezig zijn, geven alsnog een volle indruk van de Jupiler Zaal. En horen laten ze zich ook! Al vanaf opener Heaven Can Wait zingt iedereen luidkeels mee en gaan de handen continu de lucht in. Van tevoren was al aangekondigd dat Kai Hansen minder zou gaan zingen door de taken te delen met nieuwe zanger Frank Beck, maar uiteindelijk zingt de goedgemutste frontman alsnog driekwart van alle partijen. Het moet gezegd worden, Beck doet zijn werk als zanger goed, al mist hij nog wat performer-kwaliteiten die Hansen wel heeft. Wat ook absoluut gezegd moet worden, is dat het touren kennelijk geen problemen heeft opgeleverd voor Kai's stem, want de uithalen klinken prima.

De setlist beslaat met uitzondering van Land Of The Free 2 alle albums uit de omvangrijke loopbaan van de band. Vanzelfsprekend komen in de vorm van I Want Out (met reggaemiddenstuk) en Ride The Sky ook een tweetal Helloweensongs voorbij, maar de absolute hoogtepunten zitten wat mij betreft toch in het onderschatte Fight, het enorm catchy Dethrone Tyranny en, een van mijn persoonlijke favoriete songs ooit, Rebellion In Dreamland. Het is spijtig dat het optreden halverwege onderbroken wordt voor een erg saaie drumsolo en aardige bassolo, aangezien hier zeker nog een kraker als Heal Me (gemiste kans met twee zangers!) voor in de plaats had gekund, maar ik kan me voorstellen dat de rest van de band toch even een adempauze nodig had. Als dit de prijs is die we als fan moeten betalen om Kai Hansen nog langer zo te kunnen horen zingen, dan slik ik mijn kritiek in.

Na de Rebellion In Dreamland/Heavy Metal Universe/Ride The Sky-medley en met uitgebreide solopassages opgeleukte Somewhere Out In Space keert de band vanzelfsprekend nog even terug voor een uitgebreide toegift in de vorm van het fantastisch in elkaar overvloeiend Heading For Tomorrow/Avalon-tweeluik en het immer meezingbare Send Me A Sign. De koek is op, maar net op het moment dat ik mezelf afvraag of het concert niet erg snel voorbij is gegaan, besef ik me dat de band bijna twee uur heeft gespeeld. De tijd vliegt als het gezellig is, want gezellig is wel het beste woord om deze avond te omschrijven. Zeker een van de beste concerten die ik dit jaar heb meegemaakt!

Setlist Gamma Ray:
1. Welcome
2. Heaven Can Wait
3. Last Before The Storm
4. Fight
5. One With The World
6. I Want Out
7. Valley Of The kings
8. The Silence
9. Drum & bas solo
10. Induction
11. Dethrone Tyranny
12. Empathy
13. Master Of Confusion
14. Rebellion In Dreamland/Heavy Metal Universe/Ride The Sky (medley)
15. Somewhere Out In Space

Toegift:
16. Heading For Tomorrow/Avalon
17. Send Me A Sign