Om klokslag iets over 7 (zeg nou zelf, zowat elk concert begint te laat) kwamen de mannen van 36 Crazyfists het podium op. Ze waren lekker energiek, en de zanger Brock Lindow was goed bij stem. Ook het overige geluid was best goed, vooral voor een opener. Ondanks dat Lindow nog wat grapjes maakte tussen de nummers door was het toch erg stil vanuit het publiek. Dat was wel jammer, want de band speelde erg lekker. Het zelfde geldt voor de cover van Faith No More's Diggin' The Grave, waar erg lauw op gereageerd werd terwijl ik eigenlijk best stond te genieten. Enkele andere songs die onder andere nog gespeeld werden waren volgens mij Slit Wrist Theory en Eightminutesupsidedown (ja, dat hoort aan elkaar), maar van de rest ben ik de titels vergeten. Jammergenoeg speelden ze maar net iets meer dan een half uur geloof ik, maar ik vond het eigenlijk veel te kort.

Na even wat apparatuur te verwisselen kwam Five Pointe O het podium op. Iets minder energiek dan 36 Crazyfists, maar dat kan ook zijn doordat ze met 2 man meer op het podium stonden, en dus in verhouding iets minder ruimte hadden. Ze openden met albumopener Double X Minus, wat er wel leuk in hakte. Het publiek ging in ieder geval redelijk op en neer. De afwisseling tussen zanger Daniel Struble en gitarist/(achtergrond)zanger Eric Wood was goed, en zorgde voor een goed contrast. Jammergenoeg leek het er soms op dat de songs maar 2 woorden bevatten: "woooooo" en "waaaaaa". En mocht Rage Against The Machine ooit weer onder hun oude naam willen spelen dan moeten ze Daniel Struble eens vragen, want op sommige momenten vond ik hem erg veel als Zach Dela Roche van RATM klinken. Behalve de opener en Untitled weet ik eigenlijk niet meer wat ze zoal speelden, want de songs lijken nogal erg op elkaar (vooral door de vele wooo's en waaa's erin). Oh ja, en de gitariste heeft wel een leuk smoeltje.

Headliner van de avond was Killswitch Engage, welke ook wel de hardste van de 3 bands is. Net als Five Pointe O begon ook Killswitch Engage de set met het eerste nummer van hun nieuwe album, Numbered Days. En net als de vorige twee bands was ook Killswitch Engage erg energiek. Gitarist Adam Dutkiewicz stond geen moment stil, en ook zanger Howard Jones heeft alle hoeken van het podium verkent. Enkele songs die voorbij kwamen zijn Vide Infra, Fixation On The Darkness en Rise Inside. Na My Last Serenade verliet de band het podium even, maar ze kwamen al snel terug om nog een aantal nummers te spelen, tot vreugde van het publiek. Ondanks dat de band erg lekker speelde is er een "maar", en nog wel een grote ook: de zang stond veeel te zacht afgesteld. Soms was het bijna niet te horen, in ieder geval niet vooraan het podium. Ondanks dat was het toch erg gaaf, en veel zweten geblazen in de pit, waar veel crowdsurfers voorbij kwamen. Dat is altijd wel een teken dat het publiek het naar z'n zin heeft. Ik weet wel dat ik me wel vermaakt heb.

Meer fotos:

36 Crazyfists: Five Pointe O:

Killswitch Engage: