Het is nog vroeg in de avond als Hangman’s Chair de bezoekers welkom heet met sfeervolle, psychedelische en dromerige klanken. De geestverruimende mix van post-metal, post-grunge, post-punk, doom en new wave vult de ruimte en wie zich laat grijpen, verkeert in hogere sferen. Zo zie je enkele bezoekers helemaal in de muziek opgaan. Eind vorig jaar stond de Franse formatie ook al in het voorprogramma van Igorrr. Ditmaal maakt het kwartet meer indruk, geholpen door het uitstekend afgestelde geluid. Bovendien is de presentatie overtuigend. Met name gitarist Julien Chanut en bassist Clément Hanvic maken een gedreven indruk. Ze accentueren de zware grooves, terwijl de gitaarspelende zanger Cedric Toufouti begrijpelijkerwijs wat statischer is. Hoewel de muziek van Hangman’s Chair het nadeel heeft vroeg of laat wat voort te kabbelen, zet de groep een sterk optreden neer.
Het tweede voorprogramma is van een heel ander soort. Blastbeats, screams en tremoloriffs maken de dienst uit bij Der Weg Einer Freiheit. Maar daar blijft het niet bij, want met name op het meest recente album Noktvrn (2021) wordt het gaspedaal losgelaten en horen we ook cleane zang en kalme passages. Juist die afwisseling maakt het optreden van de Duitsers zo interessant. Constant is er spanning binnen de lange, epische composities. Het is jammer dat het contrast van razend (knap) drumwerk (dat overigens heel rustig en technisch verzorgd gebracht wordt) en de melodieuze, melancholische tremoloriffs er niet altijd optimaal uitkomt vanwege de iets te hard afgestelde baspartijen, maar verder is het indrukwekkend en intens wat de Duitsers laten horen. Een aantal bezoekers lijkt vandaag voor deze band gekomen te zijn, maar nog meer zijn overdonderd en verrast. Der Weg Einer Freiheit biedt intensiteit met de hoofdletter I.
Er zijn van die bands die je live moet ervaren. Amenra is daar een van. Tegen een achtergrond van zwart-witbeelden walst de Belgische band door de zaal heen met zijn krachtige drumslagen en muur van sludgy riffs. Die ontlading wordt veelal gevolgd door kalme stukken, die wederom opbouwen naar een ontlading, waarbij de eerste harde klanken binnenkomen als een ontploffende bom. Tegenwoordig bedient Colin H van Eeckhout zich in toenemende mate van cleane vocalen. Hoewel die niet altijd zuiver zijn, maakt de frontman veel indruk met zijn performance. Hij brengt de teksten namelijk met uitzonderlijk veel beleving. Dat doet hij af en toe met zijn rug, met daarop een grote tatoeage, naar het publiek toe. Wat voor Der Weg Einer Freiheit geldt, geldt ook voor Amenra. De fans zijn uiterst tevreden en vele anderen ontdekken hier een steengoede metalband. De show wordt afgesloten in het pikkedonker met op een scherm de tekst: “Liefde en licht” (de terugkerende frase uit Voor Immer van het album De Doorn). Een groot en indrukwekkend contrast.
Vorig jaar in Utrecht kwam Igorrr met een wat hardere setlist dan normaal. Noodgedwongen, want er was destijds helaas geen zangeres van de partij. Ditmaal gelukkig wel. Marthe Alexandre is haar naam en ze bewijst al vroeg in het optreden dat ze uitstekend kan zingen. De mezzo-sopraan is minder excentriek dan haar voorgangster (de sopraan Aphrodite Patoulidou), maar ze is wel heel beweeglijk en staat te headbangen. Met name in de rustige passages komt haar stem goed tot zijn recht. Ze krijgt daarvoor terecht een staande ovatie, maar ook in de stevige stukken houdt ze zich goed staande, mede dankzij het prima afgestelde geluid.
Maar even terug naar de setlist. Die is vrijwel identiek aan die van augustus vorig jaar. Dit keer krijgen we er Hollow Tree en Overweight Poesy bij. Laatstgenoemde is mede dankzij Marthe Alexandre een van de hoogtepunten van de show, samen met Camel Dancefloor en het duo Opus Brain en Himalaya Massive Ritual, waarmee de reguliere set sterk eindigt. Waar de eerste drie bands echter hun composities zorgvuldig opbouwen, vliegen die van Igorrr van hot naar her. Er is soms geen touw aan vast te knopen en dat is jammer. Soms zijn er ideeën die het publiek lekker in beweging zetten, maar net voordat je er echt helemaal lekker inzit, is er al weer een tempowisseling waardoor het momentum niet vastgehouden wordt. Op compositorisch vlak valt er wat dat betreft nog wel een en ander te winnen. De mix van breakcore, Aphex Twin, groovend en zwart metaal en barok is soms wat fragmentarisch. Buitengewoon knap derhalve dat gitarist Martyn Clement en drummer Sylvain Bouvier het allemaal strak uitvoeren. Vooral laatstgenoemde maakt indruk.
Een deel van de toeschouwers maakt het gezever over compositorische kwaliteiten niet uit. Die kunnen de artistieke vrijheid van de man achter de laptop wel waarderen. Al vroeg worden ze bij de show betrokken. Veel bezoekers staan na enkele tracks lekker te headbangen op de grooves die live goed doorkomen, te dansen op de breakbeats en te zwieren op de barok. Al snel ontstaan twee(!) pits en er is een wall of death tijdens Opus Brain. Hilarisch is als even later iedereen denkt dat er gesprongen moet gaan worden, maar de verwachte beat uitblijft. Springen op rustige muziek is het gevolg, zeer vermakelijk. Het tekent ook het onverwachte karakter van de muziek van de Fransman Gautier Serre, die maling heeft aan een traditionele opbouw, al zijn de tracks op Spirituality & Distortion (2020) wat gestructureerder dan voor die tijd.
De toegift begint met Cheval, waarbij uiteraard mee wordt geklapt, maar het jammer is dat de accordeonmelodie (een prominent element in het nummer) van backingtrack klinkt. Het nummer stemt echter vrolijk. De sessiemuzikanten verdwijnen om de spotlight volledig te richten op Serre, die solo, met een mooie lichtshow van Bertrand Robion, afsluit met Robert en Very Noise, een breakcoreduo dat velen nog een keer tot dansen aanzet. Onder luid gejuich nemen de Fransman en zijn liveband afscheid van Groningen en sluiten ze een heel succesvolle tour af met een professionele show. Ook de drie supportacts waren meer dan dik in orde. Het is te hopen dat in de toekomst nog meer van dit soort geslaagde metalavonden op de planning komen te staan. De hoge opkomst vanavond is in die zin zeer bemoedigend.
Setlist Igorrr:
1. Intro + Bulldozer
2. Spaghetti Forever
3. Hollow Tree
4. Nervous Waltz
5. Downgrade Desert
6. Camel Dancefloor
7. ieuD
8. Parpaing
9. Polyphonic Rust
10. Overweight Poesy
11. Viande
12. Opus Brain
13. Himalaya Massive Ritual
Toegift:
14. Cheval
15. Apopathodiaphulatophobie / Robert
16. Very Noise
Setlist Amenra:
1. Razoreater
2. De Evenmens
3. Plus Près De Toi
4. Am Kreuz
5. A Solitary Reign
6. Diaken
Setlist Der Weg Einer Freiheit:
1. Morgen
2. Repulsion
3. Am Rande Der Dunkelheit
4. Einkehr
5. Aufbruch
Setlist Hangman’s Chair:
1. An Ode To Breakdown
2. Cold & Distant
3. Who Wants To Die Old
4. Loner
5. Sleep Juice
6. Naïve
