Het is al snel duidelijk dat dit geen festival is waarbij de bezoekersaantallen toenemen naarmate de tijd vordert. Ik gok dat 90% al bij aanvang aanwezig is en dat zorgt gelijk voor een lekker sfeertje.
De opening van de vijfde editie van Metalfest No Sleep word verzorgd door Suspect Hostile; de band met organisator Paul Scheers in de gelederen. Heel eerlijk gezegd klinkt dit best goed! Zanger Justin grunt nonchelant met zijn arm leunend op de microfoonstandaard en doet het overkomen alsof het totaal moeiteloos gaat. Het jongste lid van de band is de drummer en die weet met strak drumwerk de band in het gareel te houden. In het begin zijn met name de gitaren dof, maar dat is snel gefixt en dan klinkt het heel behoorlijk.
Veel tijd om bij te komen wordt niet gegund, want de tweede band begint vrijwel gelijk na de vorige band op het andere podium. Ik moet even op mijn tijdschema kijken, want ik zou toch zweren dat Mouflon later aan de beurt was. Het blijkt dat de zanger van Mouflon ook in Lifelong zingt en hij ook een gitarist heeft meegenomen. De doom / sludge metal klinkt heel behoorlijk en de -redelijk- cleane zang van RJ verbaast mij in positieve zin nog het meest. Het kleine podium is duidelijk te klein voor de bassist die volgens mij graag zo nu en dan zijn moment wil pakken, maar daarin gehinderd wordt door de beperkte ruimte die hem is toebedeeld.
De eerste band die in mijn optiek “last” heeft van de beperkte lichtinstallatie is, Godscum. De band (en die zullen volgen) staat regelmatig in het donker en in de rook. Dat doet natuurlijk niets af aan het geluid en dat zit met Godscum geramd. Met zanger Steven Tolkamp en gitarist Marcel Coenen blijft de hele set van Godscum interessant. Ze spelen nagenoeg hun hele, meest recente CD en het publiek kan dat zeer waarderen. Het is na enig aanmoedigen druk voor het podium en heel wat haar vliegt door de lucht.
Na het muzikale genot van Godscum mag Killing Cult Society het gaan proberen op het kleinere podium. Zanger Earik – in zijn kenmerkende bananenshorts – vervult vandaag een dubbelrol als presentator en als zanger van KCS. Met een nieuwe gitarist in de gelederen trapt KCS af. Bij het eerste nummer kijkt het publiek nog ietwat toe, maar zodra Sharks ingezet wordt, gaat het los. Er is een kleine, maar fanatieke pit, waarbij de drummer van Suspect Hostile op de schouders wordt genomen en een centrifugale circlepit ondergaat tot grote hilariteit van de aanwezigen en van hemzelf. Het blijft tot de laatste noot onrustig voor het podium en Earik vuurt zijn fans tot nog meer aan en gaat zelf crowdsurfen en wordt rondgedragen door een man of 6. Earik als gangmaker is een recept voor een feestje!
Met een grote grijns draaien meerdere toeschouwers zich om en ik positioneer mij bij het grote podium voor Shuulak. De eerste en enige keer dat ik ze zag, was ik onder de indruk van de show en ik ben benieuwd of met bassist Pien de Beer die weg voortgezet gaat worden. Op het antwoord op die vraag wordt al snel gedurende het eerste nummer antwoord gegeven: volmondig Ja! De lol die deze band heeft in het spelen werkt zeer aanstekelijk. Het publiek dat alleen voor death/black metal komt vindt het wellicht iets minder interessant, maar de interactie met de bandleden onderling en met het publiek werkt wederom erg goed. Zanger Bastiën ‘zegent’ weer diverse mensen. Ze komen er zelfs speciaal voor naar voren en ook ik moet er aan geloven. Het publiek bekijkt het in het begin een beetje van een klein afstandje, maar wordt steeds enthousiaster naarmate de set vordert. Eerlijk gezegd vind ik het te gek als een band op een leuke manier met haar publiek bezig is. Gitarist Eve heeft aandacht voor fans en fotografen die een foto willen maken en het is leuk om te zien hoe blij sommigen daar van worden. Kleine moeite, groot gebaar.
Dan is het nu wél tijd voor Mouflon. Al bij het eerste nummer is er een flink wilde pit voor het kleine podium, maar het merendeel van het publiek staat buiten te eten en bier te drinken in het zonnetje. Of dat invloed heeft weet ik niet, maar deze set van Mouflon vind ik niet de sterkste, ondanks dat ik JR even er voor bij Lifelong wel erg goed vond klinken.
Carnation moest op het allerlaatste moment afzeggen en wie is er dan binnen 24 uur bereid om in Westervoort te komen spelen? Nou, de Belgen van Fractured Insanity! Om de kans op enthousiast publiek te vergroten, is er een busje met fans uit België meegereisd. Niet dat dat nodig is, want de regionale aanwezigen zijn best onder de indruk van deze Belgen! Hun ‘Technical Brutal Death Metal’ klinkt erg gevarieerd en strak. Of het de muziek is, of omdat de meesten inmiddels gegeten hebben, weet ik niet, maar zo langzaamaan druppelen de mensen weer binnen en het is warm! Een echt wilde pit ontstaat er niet echt, maar zeker driekwart van de aanwezigen laten hun al dan niet aanwezige haren wapperen in enige vorm.
Het begin van Komatsu mis ik (omdat ik zelf even wat te eten ga halen) en dat is jammer. Verbijsterend is het eerste woord dat in mij opkomt; verbijsterend goed welteverstaan. De podiumpresentatie haalt het niet bij Shuulak, maar dit is dan ook stoner… Stoner metal van de meest melodieuze plank! Wat is dit lekker zeg! Er is werkelijk niemand die stil staat of zijn hoofd niet meeknikt op de maat van deze Eindhovenaren. Indrukwekkend hoe dicht ze het studiomateriaal benaderen!
Dan is het de beurt aan de headliner van Metalfest No Sleep. Cryptosis staat bijna aan de andere kant van het muzikale metalspectrum ten opzichte van Komatsu en dat maakt dit festival zo leuk. Cryptosis heb ik ondertussen vaak gezien en het blijft mij verbazen hoe strak dit trio speelt. Sommigen nummers gaan synchroon met de video’s op de schermen en dat is wellicht eenvoudiger met een clicktrack, maar dan nog moet je het wel ‘even’ doen. Ook dit optreden is weer foutloos en het professionalisme druipt van deze band af. Een waardige afsluiter van No sleep 5 en het zal mij niet verbazen als Cryptosis de komende jaren doorgroeit tot een geziene gast op internationale podia en festivals.
Het bleef nog lang onrustig in Westervoort en van het naastgelegen feestje kwamen een paar mensen toch even kijken wat het toch was met die zwarte hekken, herrie en mannen in zwarte shirts. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik zelden op zo’n leuk en gezellig festival ben geweest. No Sleep staat zeker op mijn agenda voor volgend jaar!
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina.
