Wie? Mechanism. Voor veel aanwezigen een onbekende band. De groep uit Gdańsk draait sinds 2009 mee en bestaat uit zanger Rafał Stefanowski, gitarist Michał Cywiński, bassist Artur Olkowicz en drummer Adrian Łukaszewski. Het kwartet heeft twee albums op zijn naam staan: Between The Words (2015) en Entering The Invisible Light (2018). De Polen laten een mix van progressieve rock en metal horen met invloeden van onder meer Tool, Katatonia, Riverside en Alice In Chains. De mannen maken een gemotiveerde indruk, maar hebben wat pech met het geluid. Met name de stevige passages hebben weinig impact, vooral op de dansvloer en aan de zijkanten van de grote zaal, waar de bastonen overheersen.

De rustigere stukken komen veel beter tot hun recht. De grootste aantrekkingskracht zit in het sfeervolle, soms psychedelische gitaarspel van Cywiński. Zijn solo’s betrekken de luisteraar bij de muziek. De frontman toont zich dankbaar en is expressief bij het uiten van bepaalde teksten, maar kan het verschil niet maken. Mechanism kan niet het hele optreden lang de aandacht vasthouden met zijn lange composities, maar laat zich van zijn sterkste kant horen in Authority As The Truth en The Grand Confusion en krijgt terecht een zeer respectvol applaus.

”Goedenavond beautiful people.” Zanger/bassist Mariusz Duda begroet de bezoekers nadat hij en de andere bandleden met veel applaus in de spotlights verschijnen om te beginnen met Acid Rain en Vale Of Tears, beide van Wasteland. Hij verbaast zich dat er op maandag zoveel mensen zijn op komen dagen, maar is zeer tevreden en ziet het als mensen die zich verenigen. Het is erg jammer dat net als bij het voorprogramma het geluid in het begin niet goed staat afgesteld. Daardoor hebben de eerste drie nummers (het aanvangsduo wordt gevolgd door Reality Dream I) niet de gewenste impact en definitie. Met het Anathema-achtige Lament komt daar in positieve zin verandering in.

Het kwartet muzikanten, waaronder gitarist Maciej Meller, bedient zowel de fans van het nieuwe (op het intro na komt heel Wasteland aan bod) als het oude werk met onder meer Out Of Myself, de eerste zes minuten van Second Life Syndrome en een prima uitvoering van Left Out. De twee laatstgenoemde behoren tot de vroege hoogtepunten van vanavond. Het zijn vooral deze kalme momenten die indruk maken. Hierin is de sound definieerbaar, het gitaarwerk van Meller om van te genieten en de arrangementen van toetsenist Michał Łapaj (die in drie songs op de theremin speelt) verrijkend. Fans zingen volop mee (al vanaf het begin tijdens het tweede deel van Acid Rain) en na ieder nummer klinkt een luid gejuich en applaus.

In Guardian Angel, dat live uitstekend uit de verf komt, is het de zwoele, lage stem van Mariusz die veel indruk maakt. Later in de set laat hij die kwaliteit nogmaals gelden (in het western-achtige Wasteland). De zeer geslaagde en goed getimede lichtshow voegt veel sfeer toe en ook de visuals zijn van toegevoegde waarde. Inmiddels zit er een veel betere balans in de sound. Daardoor heeft Lost (Why Should I Be Frightened By A Hat?) veel impact. Vanaf het couplet zingen en bewegen velen mee. Een prachtig gezicht, hartverwarmend. Ook de bandleden zijn onder de indruk van de positieve ontvangst. Łapaj is zoals altijd het zonnetje in huis, maar ook Mariusz en Maciej hebben het zichtbaar naar hun zin. De heren zoeken elkaar af en toe op. Slechts drummer Piotr Kozieradzki blijft stoïcijns zijn werk doen.

In de sterke middenfase doet slechts het instrumentale The Struggle For Survival het wat minder goed. Het oude Loose Heart maakt veel meer indruk, onder andere dankzij de overtuigende screams (“Raise me up”) van de frontman. Nadat de reguliere set goed is afgesloten met Wasteland volgt een lange toegift met het indrukwekkende, ingetogen The Night Before (alleen Mariusz en Michał op het podium). Daarna is het tijd voor fanfavoriet 02 Panic Room (wederom veel meezingende fans) en ten slotte River Down Below, dat een bijzonder plaats op de setlist inneemt. Eerder in de set zou de track meer impact hebben gehad.

Op het album Wasteland is River Down Below één van de meest overtuigende tracks, maar live klinkt het nummer wat kaal, en dat terwijl Matteo Bassoli (Me And That Man) op het podium komt om de baspartijen te spelen, terwijl Mariusz de semi-akoestische gitaar hanteert. Er zit een brom in het geluid, die even later gelukkig verdwijnt nadat 'technicus' Maciej de apparatuur bediend heeft, maar na het geweldige 02 Panic Room is de afsluiter niet de knaller waar je op hoopt. Na twee uur en zeven minuten komt het optreden tot een einde. "The new Riverside" (werd daarmee gedoeld op de toekomstige toevoeging van Maciej Meller?) had het geluid niet meezitten, maar stelde veel fans gezien de positieve reacties toch zeer tevreden. De licht- en visuals-show was goed verzorgd en de setlist bediende zowel fans van het oude als het nieuwe werk. "Thank you so much guys!"

Setlist Riverside:
1. Acid Rain
2. Vale Of Tears
3. Reality Dream I
4. Lament
5. Out Of Myself
6. Second Life Syndrome (First Part Only)
7. Left Out
8. Guardian Angel
9. Lost (Why Should I Be Frightened By A Hat?)
10. The Struggle For Survival
11. Forgotten Land
12. Loose Heart
13. Wasteland

Setlist Mechanism:
1. Countless Ways
2. Jump Into Flight
3. Authority As The Truth
4. Chemicals
5. The Grand Confusion

Met dank aan Ton Dekkers van Interdependent Photo voor de foto's.