Een andere reden voor het lage bezoekersaantal is het wegvallen van headliner My Silent Wake. Dit vanwege ziekte. Daarvoor in de plaats is Malchus bereid gevonden om vanuit Polen naar Zuid-Holland af te reizen. Verder staan Endymæria, Morvigor en Morgarten op de planken. Het plaatselijke Malignity heeft helaas af moeten zeggen vanwege een ongelukje en daardoor eindigt het festival rond middernacht en niet later zoals eerder gepland.

De avond begint met Endymæria, dat een kwartier later begint dan gepland. De metalband uit het oosten des lands is bijna twintig jaar geleden ontstaan onder de naam Signs Of Zodiac, maar na een paar jaar veranderde dat en werd de huidige naam aangenomen. Mede vanwege bezettingswisselingen zijn er tot nu toe slechts drie releases verschenen: een demo (2003), een ep (2008) en een gelijknamige full-length (2011). Momenteel is de groep na een 'stille' periode weer actief en zijn er concrete plannen voor de toekomst. Vandaag richt het zestal zich op de songs uit 2011 en komen er twee nieuwe nummers aan bod. Endymæria maakt een mix van death en doom metal (Amon Amarth, My Dying Bride), waarin de vioolpartijen van Elize Visser (bekend van Karmaflow) de onderscheidende en sterkste factor zijn. Ze gaan regelmatig goed samen met de melodieuze gitaarpartijen.

Als het tempo omhoog gaat, verzandt het geheel echter wat in een brei, mede vanwege het bij vlagen technisch niet strakke spel. Ook de overdaad van grunts is jammer. Waarom niet meer ruimte inlassen voor instrumentale passages, zoals de vioolsolo in Find What Is Lost? De harmonieën zijn namelijk soms zeer fraai en die komen er vooral goed uit als het tempo laag ligt (All Or Nothing en The Citadel Of Fears). Gaandeweg de show speelt de band strakker en komt het basspel van Ylona Gerritsen (die veel speelplezier toont) steeds beter uit de verf. Het optreden kan niet over de hele lengte de aandacht vasthouden, maar als Endymæria zijn sterke punten in de toekomst beter uitwerkt en voortbouwt op het hoogtepunt van de set met The Number Thirteen gaat dat wel lukken.

De tweede band van de avond is er een om rekening mee te houden in de toekomst. Eind vorig jaar verscheen Tyrant van Morvigor en dat is beslist een van Nederlands beste metalalbums van 2017. Het kwintet uit Alkmaar laat daarop een mix horen van progressieve extreme metal en black. Op plaat al een zeer geslaagde combinatie, maar live nog een stuk intenser. Net als in de studio weet de groep ondanks de samenkomst van stijlen een bepaalde sfeer goed vast te houden en daarbinnen te variëren. Daar passen de wierook en de minimale lichtshow dan ook goed bij. Er is goed nagedacht over de show. Niet alles gaat echter naar wens, want frontman Jesse Peetoom schreeuwt een paar keer naar de geluidsman: “Synths!”, “Samples!”. Het onderbreekt de show, die als een flow moet aanvoelen, heel even, maar met een verbetenheid en een intensiteit van jewelste vervolgen de muzikanten hun set en imponeren ze. Het meer dan een kwartier durende Blood Of The Pelican toont de songwriterskwaliteiten van het kwintet. Ondanks dat slechts drummer Brendan Duffy een muzikantenopleiding volgt, is het verbazingwekkend hoe strak de mannen staan te spelen. Het geluid staat goed afgesteld, waardoor alle partijen definieerbaar zijn. Morvigor is met afstand de beste band van het minifestival.

Hulde aan de Polen van Malchus, want op het laatste moment vullen ze de plek op van My Silent Wake. Het kwartet heeft vijf albums op zijn naam staan en maakt globaal melodeath (In Flames, Dark Tranquillity, Amorphis), maar dan met wat uitstapjes naar kalme, sfeervolle passages en fases met groovy thrash, heavy metal of zelfs black. De nummers vliegen alle kanten op. Slechts af en toe zit er een kop en staart aan de songs, maar veelal is het aaneenplakken van ideeën. Dat levert een wat richtingloos geheel op dat bij vlagen laat horen dat de Oost-Europeanen wel goede ideeën hebben, maar deze niet goed weten te structureren. Met name frontman Radosław ‘Radii’ Sołek doet enorm zijn best om de toeschouwers te betrekken bij de show. Hij laat ze meeklappen, de vuist in de lucht steken en hij springt heen en weer. Het enthousiasme van Radii, die niet echt overtuigt met zijn extreme vocalen, slaat slechts gedeeltelijk over op de bezoekers. Men is onbekend met het songmateriaal en iedereen vindt het dan ook wel prima dat de set is verkort vanwege het uitlopen van de soundcheck. Malchus doet er verstandig aan te werken aan de songwriting.

”Kom dichterbij, kom dichterbij”; zo verwelkomt bassist Cédric J. Volet van Morgarten iedereen. Waar eerder op de avond iedereen verspreid door de zaal stond, doen velen een paar stappen naar voren om de verrichtingen van dichtbij te volgen. Het collectief uit Neuchâtel neemt een full-length onder de arm mee naar Gouda: Risen To Fight uit 2015. De Zwitsers brengen een mix van black en folk metal met bij vlagen een symfonisch en episch randje. Live klinkt geheel een stuk bruter dan op plaat. De mannen in kledendracht (die enerzijds bijdraagt aan de show, maar ook wat op de lachspieren werkt) brengen het er zeer aardig vanaf en krijgen meer bijval dan de andere acts. Pluspunt is de aanwezigheid van een toetsenist zodat de symfonieën niet van backingtrack komen, maar live worden gespeeld. Ook de melodieën op fluit stemmen vrolijk. Af en toe wordt er gedanst en meegeklapt, ook door de enthousiaste barman. Tussen de nummers door worden de “warriors” in de zaal nog eens aangemoedigd en dat versterkt de band. Dusdanig zelfs dat er om een toegift wordt gevraagd en die komt dan ook in de vorm van Wind From The Forest. Voor het enthousiaste Morgarten is er nog werk aan de winkel qua professionalisering van de performance, maar met slechts een plaat op zak is de groep goed bezig.

En daarna is het afgelopen en is het al na middernacht. De afterparty met Malignity komt er dus niet van en dat geeft ook niet. Met vier bands heeft iedereen voldoende voor de kiezen gekregen. Vier bands die uiteenlopende metal brachten. Morvigor was kwalitatief de beste band en Morgarten kreeg het publiek het beste mee. De organisatie is tevreden en zal ook volgend jaar met het concept doorgaan. Hopelijk komt er dan wat meer volk naar StudioGonz, want dat draagt bij aan een gezellige sfeer. De vrijwilligers waren vriendelijk en hebben er samen met de bands een aardige avond van gemaakt.

Setlist Morgarten:
1. Called To The War
2. Warrior's Panic
3. Ancestral War
4. Revelations Of The Graveyard
5. Winter Chapel
6. Meeting The Almighty
7. Path In The Darkness
8. Wind From The Forest

Setlist Malchus:
1. Intro
2. Tripudium
3. Dom Zły
4. Krol
5. Oblicze Milczenia
6. Niepoprawny
7. 77
8. Zródlo Pustyni
9. Ale Nas Zbaw

Setlist Morvigor:
1. Tyrant
2. The Marty’s Ascension
3. Blood Of The Pelican
4. No Repentance

Setlist Endymæria:
1. This Knowledge
2. All Or Nothing
3. Throwdown
4. The Citadel Of Fears
5. The Number Thirteen
6. As We Welcome Extinction
7. Find What Is Lost
8. Silent Still
9. Emerge