De avond begint helaas in mineur. Terwijl de vriendelijke dame bij de kassa de concertgangers om 18.30 uur vertelt dat het eerste optreden pas om 19.30 uur begint, de tijd die ook op het kaartje staat, en ons daarom verzoekt om nog even buiten te wachten, hoort iedereen kort daarna toch echt Elyose spelen, althans; het lijkt op meer dan een soundcheck. Dus toch maar een kijkje nemen binnen en ja hoor, de Franse electrometalband staat al te spelen. Wel sneu voor de bandleden dat er door miscommunicatie weinig publiek is en navraag levert op dat dit niet de eerste keer is dat er onduidelijkheid is tijdens de Female Metal Voices-tour over het aanvangstijdstip.

Zonder soundcheck en met weinig volk is er niet veel eer te behalen, want het geluid staat matig afgesteld: de gitaren hard en de zang van de frêle zangeres Justine Daaé en de elektronica van backingtrack zacht. Zo krijgen we vandaag een hele ruige versie van Elyose te horen. Het kwartet laat zich niet uit het veld slaan en maakt het beste ervan. Zo zijn Plus Qu‘Humain, Rédemption en De Guerre Lasse memorabele tracks met een lekkere dansvibe. Naast songs van het album Ipso Facto krijgen de dertig toeschouwers, waaronder een handvol fans, twee nieuwe tracks te horen, waarvan vooral bandfavoriet Mes 100 Ciels (waarvan binnenkort een clip van verschijnt) een goede indruk maakt. Elyose mag dan wat pech met het geluid hebben, maar vermaakt het publiek op een goede manier. De bandleden hebben onderling contact en Justine betrekt de toeschouwers bij de show en slaagt er in ze een stap naar voren te laten doen. De band toont zich ondanks de miscommunicatie dankbaar en van de goede kant met een energieke presentatie en positieve nummers.

Ruig, daar kan Xerosun over meepraten. Denk aan een brute versie van Arch Enemy en Spoil Engine, met invloeden van Whitechapel, Sybreed en Mnemic. Bassist David Kuchar (zes snare op zijn instrument) en drummer Damian Dziennik zorgen voor een donderende ritmesectie, Fiachra Kelly en Gareth Jeffs voor groovy riffs op hun tiensnarige(!) gitaren en Martyna Halas-Yeates zorgt met haar grunts en cleane zang voor afwisseling. Live klinkt de muziek nog een stuk bruter dan op de ep. Martyna is niet fit, maar perst het laatste beetje energie er vanavond gewoon uit alsof er niets aan de hand is. Ook de andere bandleden tonen zich zeer actief.

Het vijftal geschminkte muzikanten komt uit verschillende landen, maar zetelt in Ierland. Sinds 2006 timmert de band aan de weg met een full-length en een ep op zijn naam: Absence Of Light en This Dark Rage. Een tweede langspeler is in de maak. The Mother Of Reality en Prisoners Of The Storm komen vandaag het beste uit de verf, maar de andere nummers hebben ook zo hun momenten. Ze zijn evenwel aan de lange kant. We hebben hier dan ook te maken met een ruw potentieel, dat nog bijgeslepen moet worden. Maak de tracks korter en ze hebben nog meer impact. Dat gezegd hebbende maakt Xerosun een positieve indruk vanavond met een brute muur van geluid en een actieve presentatie.

De derde band van de avond doet daar nog eens een schepje bovenop. The Agonist is vanavond fel en bijt van zich af, te beginnen met My Witness, Your Victim. Uiteraard is er veel aandacht voor de meest recente plaat Five, maar ook het Alissa-tijdperk komt aan bod. Allereerst met Panophobia en later met You’re Coming With Me en uiteraard Thank You, Pain. Ondanks dat de klassiekers logischerwijs op de lijst staan, zijn het juist de nummers van Five en Eye Of Providence die vandaag de meeste impact hebben.

Neem nu bij voorbeeld de heerlijke vibe en het memorabele refrein van The Hunt of uitsmijter Gates Of Horn And Ivory. De uitvoering is strak, het geluid goed en de presentatie is opgefokt en intens. Zeer overtuigend werkt de internationale formatie (Verenigde Staten (Vicky verhuisde op haar tiende naar Griekenland) en Canada) zich op hoog tempo door de set als een ervaren machine. Toch is er even tijd om stil te staan bij de verjaardag van drummer Simon McKay. De inmiddels meer dan honderd aanwezigen zingen hem toe en zo is er toch nog even ontspanning voordat het kwintet zich vastberaden vastbijt in de songs, op een zeer vaardige manier. Grote klasse!

In de pauze is het niet alleen gezellig in de zaal, maar ook in de merchruimte en buiten. Buiten kun je wat te eten krijgen van de barbecue voor een zeer schappelijke prijs en binnen is er gelegenheid om bandleden van de verschillende bands te spreken. Behalve de eerder genoemde miscommunicatie zijn de toekomstplannen van de bands het gesprek van de dag. Verder valt de dankbaarheid van de bands om op te mogen treden op, ook al moet er in meerdere gevallen geld bij. Voor de bands gaat niets boven de onvergetelijke ervaring van het touren. Ze zijn blij met de aandacht die ze krijgen.

”Goedenavond, hoe gaat het?”, vraagt Morten Veland zich af in zijn beste Nederlands. De mastermind van Sirenia is goedgehumeurd en bijzonder spraakzaam. Even later vraagt hij namelijk: “Jongens jongens, alles goed?” Hij vergist zich ook nog even en zegt in plaats van dankjewel “Danke schön!”, maar het zij hem vergeven. Ook zangeres Emmanuelle Zoldan maakt regelmatig een praatje met de toeschouwers, laat ze meeklappen en de vuist in de lucht steken. De bandleden zitten qua performance na een tegenvallend optreden op FemME weer in de lift. Ook live-gitarist Nils Courbaron is een belichaming van de openheid die de symfonische metalformatie toont.

Het blijft jammer dat er geen bassist op het podium te zien is. De baspartijen komen zoals wel vaker van backingtrack en datzelfde geldt voor de koren en keyboardsymfonieën. Maar mede door de levendigheid op de planken en het meerdere keren meeklappen op de muziek ontstaat er meer dan de laatste paar jaar een wij-gevoel. Ook al blijft Sirenia meer een studioband dan een live-act, het kwartet staat zelfverzekerder dan de afgelopen jaren op het podium. De setlist bestaat uit meerdere tracks van Dim Days Of Dolor, aangevuld met klassiekers als Meridian en Cold Caress. Zowel de titeltrack van de nieuwste plaat als Cold Caress krijgen veel bijval en tijdens eerstgenoemde staan meerdere bezoekers te springen. Afsluiter is het geweldige The Other Side. Emmanuelle, die af en toe goed contact heeft met de andere muzikanten, slaat nog eens een arm om Nils en ziet tot tevredenheid dat het publiek heeft genoten van het optreden.

Last but not least, de hoofdact van de avond: The Birthday Massacre. Het collectief dat dark wave, gothic rock en synthpop speelt, pakt op het podium doorgaans een stuk steviger uit dan op plaat, zo ook vandaag in Nijverdal. De grooves komen in deze setting nog beter uit de verf. Zo is het optimaal genieten vanaf het begin met Counterpane en Red Stars. De nummers van Under Your Spell, de nieuwste full-length van eerder dit jaar, behoren tot de hoogtepunten. Neem bijvoorbeeld One, een van de beste tracks uit de carrière van de Canadezen.

Ondanks de serieuze teksten straalt het gezelschap veel plezier uit. De bandleden staan te dansen en gekke bekken naar elkaar en het publiek te trekken. Ze maken een zeer ontspannen indruk en vermaken zowel zichzelf als het publiek, dat inmiddels wel wat is uitgedund, omdat sommige bezoekers wellicht afhankelijk zijn van het openbaar vervoer. Degenen die blijven, zien een gaaf en levendig optreden met een goed afgesteld geluid. Superstition en Lovers End (“an older song from an older album”) en Games (“a newer song from a newer album” – Chibi steekt de gek aan met gitarist Rainbow) en het titelnummer van Under Your Spell zijn allemaal highlights. Door de juiste afwisseling tussen rustigere, lichtere, tragere, snellere, zware en hardere songs verzandt de show niet. Meerdere fans zingen hun favoriete track mee, zoals In The Dark, Endless en het afsluitende Blue. The Birtday Massacre houdt de aandacht goed vast en is terecht de headliner van de uitgebreide en prima package. Na een valse start werd het een hele gezellige avond met prima bands. Het geluid stond weliswaar iets te hard, maar in de meeste gevallen definieerbaar. Het is goed dat Cult-Art Shop dit soort avonden organiseert. Op 16 februari komt Serenity naar Nijverdal, samen met Visions Of Atlantis, Sleeping Romance en Evenmore voor een avondje symfonische metal. Gaat dat zien.

Setlist Elyose:
1. Femme De Verre
2. Plus Qu’Humain
3. L’Animal Aimé
4. Un Autre Éte
5. Rédemption
6. Mes 100 Ciels
7. De Guerre Lasse

Setlist Xerosun:
1. Polaris Calling
2. Vessels
3. The Mother Of Morality
4. This Dark Rage
5. Prisoners Of The Storm

Setlist The Agonist:
1. My Witness, Your Victim
2. Panophobia
3. The Villain
4. The Hunt
5. A Necessary Evil
6. You're Coming With Me
7. Thank You, Pain
8. Gates Of Horn And Ivory

Setlist Sirenia:
1. The Path To Decay
2. Treasure N Treason
3. The Funeral March
4. Goddess Of The Sea
5. Cold Caress
6. Dim Days Of Dolor
7. Meridian
8. My Destiny Coming To Pass
9. My Mind’s Eye
10. The Other Side

Setlist The Birthday Massacre:
1. Counterpane
2. Red Stars
3. Kill The Lights
4. One
5. All Of Nothing
6. Destroyer
7. Superstition
8. Lovers End
9. Video Kid
10. Under Your Spell
11. Games
12. Leaving Tonight
13. Pins And Needles
14. In The Dark
15. Endless
16. Blue

Met dank aan Laili Soeng (foto's van Elyose) en Robin Podde voor de foto's.