Op deze plaat voert symfonische progrock de boventoon. Weliswaar met een metalen randje van Fates Warning, Symphony X en Queensrÿche, maar rock is de basis. Of moet ik zeggen: sfeer? Want daar draait het eigenlijk om bij de formatie die al sinds 1995 actief is. Het begint al direct met een cinematische intro (met daarin een bel, cello, gesproken passage en atmosferische keyboardklanken) die je in een sombere gemoedstoestand brengt.

Wat direct opvalt is de ruimtelijke productie van Jacob Hansen die veel bijdraagt aan de beleving. Deze benadrukt de diepgang van zowel de melancholische muziek als het karakteristieke stemgeluid van Stefan Zell. Met zijn zang zorgt hij voor veel memorabele momenten, zoals in het zware Your Favorite War en In Memory Of Me. Ook muzikaal is het dik in orde. Luister eens naar de sterke climax van Into The Great Nothing of het gelaagde cellospel in het deels akoestische Poison Ivy. De enige kritiek is dat Wolverine wel veel op safe speelt en dat daardoor voortkabbeling op de loer ligt.

Communication Lost is wat gepolijster en ingetogener dan voorganger Still (2006). Gestroomlijnder en organischer bovendien. Het album vloeit van begin tot eind, ook al bevat deze complexe passages. Dankzij de prima productie is de plaat een genot om naar te luisteren, al is deze aan de bitterzoete en lange kant. Het resultaat is het magnum opus in de discografie van de Zweedse progformatie. Later dit jaar staan de Noord-Europeanen in Baarlo op ProgPower Europe. Tot die tijd kun je je voorbereiden met meerdere platen van deze ondergewaardeerde formatie.

Tracklist:
1. Downfall
2. Into The Great Nothing
3. Poison Ivy
4. Your Favourite War
5. Embrace
6. Pulse
7. What Remains
8. In Memory Of Me
9. In The Quiet Of Dawn
10. Communication Lost
11. A Beginning