Alweer het derde album dus van deze Finse band. De band is in de afgelopen jaren uitgegroeid tot één van de populairste bands uit Finland. En dat terwijl de muziek nou niet echt heel toegankelijk is. Grote verschillen met het vorige album "Hatebreeder" zijn er niet aanwezig. De verschillen zitten meer verborgen in de details. Zo zijn de rustige passages ditmaal beter uitgewerkt waardoor de band nog feller overkomt dan voorheen.
Technisch gezien zit het album dan ook weer perfect in elkaar. Ook de zang is een beetje bijgesteld en klinkt alweer een stukje beter dan de vorige keer. Ander verschil met het vorige album zit hem in de teksten. De zang mag dan wel gelijk zijn aan die van het vorige album. De teksten zijn toegankelijker en daarmee een stuk pakkender geworden. Iets wat vooral naar voren komt tijdens het hoogtepunt van het album "Hate me".
Met dit album zal Children of Bodom nog wel wat meer fans winnen en gaat de zegetocht die de Finnen twee jaar terug hebben ingezet gewoon verder. Maar bij het volgende album moet de band misschien toch maar voorzichtig op zoek gaan naar nieuwe invalshoeken. Maar vooralsnog weet Children of Bodom zichzelf nog steeds te verbeteren en is er dus niks aan de hand. Volgende keer een geel hoesje of misschien 'Total Black'?
