Ik zal eerlijk zijn, Anvil is nooit helemaal mijn band geweest. Ik heb Hard ‘n’ Heavy en Forged In Fire op lp en kan daar best van genieten, maar vind het niet compleet onterecht dat bands als Metallica er uiteindelijk met het goud vandoor zijn gegaan: zo goed was het uiteindelijk allemaal ook weer niet. Dat de sympathieke band na de in 2008 verschenen Anvil! The Story Of Anvil! documentaire uiteindelijk wel weer aan de bak is geraakt en met grote acts als Saxon en AC/DC op tour mag, juich ik echter wel degelijk toe, aangezien het hier nog steeds om een groep sympathieke en gepassioneerde personen gaat.

Ik had echter toch nog behoorlijke twijfels voor het album voor het eerst uit mijn speakers schalde, helemaal omdat ik albums als Plenty Of Power en Still Going Strong zeer matige platen vond en ook absoluut niet inzag waarom een band die dit soort werkjes afleverde volle zalen trekt. Gelukkig is dit bij Juggernaut Of Justice niet het geval. Sterker nog, ik heb bijzonder genoten van de compromisloze heavy metal met de eigenlijk afgrijselijke (maar o zo goedbedoelde) zang van meneer Lips. Anvil zal nu eenmaal nooit een intellectueel meesterwerk schrijven, maar als we die afgrijselijke teksten en rammelende zang laten voor wat het is, komt duidelijk naar voren dat Anvil gewoon het oldschool jaren ’80 vaandel nog steeds hoog houdt.

De ware kracht van de band ligt voor mij echter toch nog steeds bij snelle krakers als When All Hell Breaks Loose, The Ride en On Fire (waarvan bij de laatste Rainbows Kill The King er toch wel enigszins bovenop ligt), omdat deze nummers een heerlijk live gevoel teweeg brengen door het spetterende drumwerk van Robb Reiner. De mid-tempo nummers zijn in het geval van New Orleans Voo Doo best lekker, maar zodra we terecht komen op Conspiracy of een vreemd Black Sabbath-achtig nummer als Paranormal, dat echt gewoon nergens heen lijkt te gaan, slaat de verveling toch toe. Dat de nummers niet bol staan van interessante tempowisselingen of melodieuze solopassages, zien we maar even door de vingers. Zolang de songs maar snel zijn en rocken valt het allemaal niet op en luistert het erg fijn weg.

De productie is uitstekend, al is dat iets wat in de lijn der verwachtingen lag na een opname in de studio van Dave Grohl (altijd een fijn persoon om als vriend te hebben). Het is niet overgeproduceerd, maar men heeft een fijne balans gevonden tussen alle instrumenten en er klinkt een bijzonder vet gitaar- en drumgeluid. Dit alles maakt nog steeds niet dat Anvil een topper van jewelste neerzet, maar het aangeboden materiaal is goed genoeg om live een hoop mensen in vuur en vlam te zetten. Gewoon een sympathiek album van een leuke band, niets meer of minder.

Tracklist:
1. Juggernaut Of Justice
2. When All Hell Breaks Loose
3. New Orleans Voo Doo
4. On Fire
5. Fukeneh!
6. Turn It Up
7. The Rider
8. Not Afraid
9. Conspiracy
10. Running
11. Paranormal
12. Swing Thing