Degenen die dachten dat ze Dornenreich inmiddels wel doorgrond hadden, komen met het begin dit jaar verschenen Flammentriebe van een koude kermis thuis. De band grijpt op dit album verrassend juist weer terug op haar oude roots, hoewel de folk- en rockinvloeden nog steeds merkbaar aanwezig zijn in de sound van de band. Toch is Flammentriebe nauwelijks te vergelijken met zijn voorganger: de nummers zijn agressiever en het metalgehalte is vele malen hoger. Opener Flammenmensch maakt dat al direct duidelijk met zijn scherpe riffs, hoewel de subtiel ingezette vioolpartijen verraden dat Dornenreich nog altijd een eigenzinnige band is.
Eigenlijk staat Flammentriebe bol van dit soort fraai samenspel tussen blackmetalinvloeden en de ingetogen sfeer van In Luft Geritzt. Dat leidt dan ook tot afwisselende nummers. Zo begint Wolfpuls met een groovend, haast catchy ritme, maar schakelt de band net zo makkelijk terug naar zeer ingetogen getokkel. Toch weet Dornenreich de aandacht iets minder goed vast te houden dan op zijn voorganger. Met name naarmate het eind in zicht komt, gaan de nummers daarvoor iets te zeer op elkaar lijken en sleept de muziek, zoals bij afsluiter Erst Deine Träne Löscht Den Brand, zich net iets te lang voort. Flammentriebe is dan ook zeker geen slecht album geworden, maar op basis van de vorige albums is de plaat minder spannend uitgevallen dan ik had gehoopt.
Tracklist:
1. Flammenmensch
2. Der Wunde Trieb
3. Tief Im Land
4. Wolfpuls
5. Wandel Geschehe
6. Fährte Der Nacht
7. In Allem Weben
8. Erst Deine Träne Löscht Den Brand
