Net als veel van die bands is ook Nonpoint nog altijd actief. En met Miracle zijn de mannen uit Florida alweer toe aan hun zesde studioalbum. Voor het eerst sinds de oprichting in 1997 is er een kleine wijziging in de line-up. Gitarist Andrew Goldman trok zich terug en Zach Broderick maakte het kwartet weer compleet.
Het resultaat is een behoorlijk standaard rockalbum. In ieder geval heeft het een paar lekkere knallende tracks die aardig goed rocken. Hoewel het muzikaal niet bijzonder is, steelt zanger Elias Soriano de show met zijn krachtige stem. Vooral in Looking Away komt dit goed naar boven. Voor de rest is het allemaal wat middelmatig en weinig verrassend. Hoewel het structureel goede nummers zijn, is het voor mij allemaal iets te gelikt. Iets te vaak wordt er op de automatische piloot gegokt om zo het mainstreampubliek te bedienen.
Ook had ik graag wat meer pit gehoord in de nummers. Om het op een wat schuine manier te brengen: iets meer met de kloten en minder met de kop. Dat is het grote gemis aan het album, omdat je toch voelt dat er iets aan zit te komen, maar waar de echte climax ontbreekt. Het ironische is dat, het enige nummer die dat enigszins wel heeft, een cover van Pantera’s 5 Minutes Alone is.
Slecht is Miracle absoluut niet, maar wel weinig verheffend en af en toe zelfs een beetje saai. Toch zouden liefhebbers van het genre zich best wel kunnen vermaken met deze plaat. Anderen kunnen het gerust links laten liggen. Zoveel mis je dan ook weer niet.
Tracklist:
1. Shadow
2. Miracle
3. Crazy
4. Frontlines
5. Looking Away
6. Electricity
7. What You’ve Got For Me
8. Throwing Stones
9. 5 Minutes Alone
10. What I’ve Become
11. Dangerous Waters
12. Lucky #13
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
