Chimaira is zo’n beetje de meest extreme metalband met commercieel succes; er zijn weinig bands die zo compromisloos zijn en toch zulke verkoopcijfers halen als de band uit Cleveland. De band lijkt zich ook keer op keer te overtreffen, met Chimaira en Resurrection als voorlopige hoogtepunten. Die laatste twee albums worden met The Infection echter niet overtroffen, zo kan ik alvast verklappen. Toch is het weer een bovengemiddelde plaat geworden die zowaar wat vernieuwingen laat horen.

Vooral de death metal in The Venom Inside is opvallend, zeker omdat het niet het hele nummer beslaat maar slechts gedeeltes. In de overige delen ligt het tempo ontzettend laag, iets wat we op eerdere Chimaira-albums niet tegenkwamen. In Frozen In Time horen we zowaar weer wat blastbeats, niet echt een handelsmerk van de band, al waren ze op Resurrection ook te bespeuren. Een laatste nieuwtje zijn de rustige muzikale passages. Het album opent niet furieus, maar juist met een kalm stukje gitaarspel dat niet veel later bijval krijgt van de andere instrumenten. Die lijn wordt in andere nummers vervolgens subtiel doorgetrokken en komt tot een verbluffend summum in de epische afsluiter The Heart Of It All, een tien minuten durende instrumentale parel.

Zoveel indruk als Resurrection maakt The Infection niet op mij. De trage stukken hebben zeker in de eerste helft van het album de overhand, terwijl ik toch liever songs met een iets hoger tempo hoor van Chimaira. Daarbij schitteren Mark Hunters vocalen nog steeds niet door variatie, al moet gezegd dat hij in enkele nummers kortstondig een brute deathgrunt laat horen. Ondanks de nieuwe elementen is The Infection weer een plaat zoals we gewend zijn van Chimaira; hard en compromisloos, precies zoals de fans het hebben willen.

Tracklist:
1. The Venom Inside
2. Frozen In Time
3. Coming Alive
4. Secrets Of The Dead
5. The Disappearing Sun
6. Impending Doom
7. On Broken Glass
8. Destroy And Dominate
9. Try To Survive
10. The Heart Of It All