Het is binnen black metal land nogal populair om een band te hypen. In die periodes vinden bepaalde releases voor schandalige woekerprijzen gretig aftrek op een veiling site als Ebay. Dit terwijl de bands vaak van bedroevende kwaliteit zijn. Rommelige rotzooi die waarschijnlijk meer wordt aanbeden vanwege een achterliggend gedachtegoed, dan vanwege de muziek.

Striborg is een Australisch (Tasmaans) eenmansbandje dat op dit moment enigszins zo'n hype doormaakt. Vanwege die zogenaamde toenemende vraag verschijnen de oude albums opnieuw en zo ook dit demo compilatie werk uit 2003. Immers bestookt het duistere heerschap achter Striborg de mensheid al met donkere klanken sinds 1997.
Wat mij betreft had het bij die eerste opnames toentertijd mogen blijven. Want wat zadelt deze man ons toch op met een hoop slechte muziek. Muziek? Die beschrijving is wellicht nog teveel eer voor dit ruisige geknars en gekraak. Enige instrumentbeheersing en vakmanschap zijn de man vreemd en qua composities weten de eentonige zagende nummers ook al geen potje te breken.

Het zal allemaal best dat dit soort depressieve klanken de oer instincten van bepaalde zwartgallige individuen behoorlijk strelen, maar mij persoonlijk doet het helemaal niets. Het is alleen maar belabberd. Van opener Nocturnal Emissions (wat een schrikbarende 22 minuten voort kabbelt) tot afsluiter Into Night Moor maakt Sin Nanna ons drie feiten meer dan duidelijk.
- Dat hij niet kan gitaarspelen.
- Dat hij niet kan drummen.
- Dat hij sferisch geneuzel boven een sterke spannende black metal song verkiest.
Hij kan wellicht een aardig krijsje produceren, maar die is dankzij de ondermaatse productie zodanig in de mix weggemoffeld dat daar ook weinig verzadiging valt uit te halen. Wanneer hij wel in staat is om een enigszins fatsoenlijke gitaarriff te produceren, komt hij ookal niet verder dan dezelfde vastgelegde Burzum riffjes.

Sommige bands hebben het helaas gewoon niet. Ze zullen het nooit aannemen van een ander en vermijden waarschijnlijk daardoor alle contacten. Tevens houden ze informatie natuurlijk tot een minimum beperkt.
Mijn advies is gewoon om je zuurverdiende geld in de zak te houden. Mocht je alsnog dit soort sfeer willen bereiken. Zet je stofzuiger aan, gooi er een modderige lap overheen, kleed jezelf in het zwart en het doemdenken kan beginnen. Sin Nanna kan wat dat betreft beter naar de Prozac grijpen dan z'n negatieve denkbeelden op deze wijze uiten.

Tracklist
1. Nocturnal Emissions
2. Despondant Cries
3. Son Of The Moon
4. The freezing Northland
5. Under Black Rain
6. Through The Dark Fog
7. Across Thornfields
8. Into Night Moor