Erg grote gevolgen heeft dit alles niet gehad voor de sound van Naglfar. Pariah ligt eigenlijk vrijwel geheel in het verlengde van Sheol, zonder dat de band echter ergens in herhaling valt. Moddervette, hoewel vrij melodieus overkomende black metal dus, die vrij dicht tegen de sound van bands als Thy Primordial en Setherial ligt. Na de prima intro Proclamation krijgt de luisteraar meteen een oplawaai van jewelste met het geniale A Swarm of Plagues. Met heerlijk gitaarwerk en bovenal een geweldig, slepend refrein, ondersteund door een krachtige dubbelbass, is dit het meest “catchy” nummer van Pariah, maar eveneens het hoogtepunt van het album. Gelukkig heeft Naglfar meer voor ons in petto. Het hierop volgende Spoken Words of Venom bijvoorbeeld, waarin razendsnel drumwerk gecombineerd wordt met heerlijk, herkenbaar gitaarwerk en pakkende melodielijnen. Ook het lichtelijk aan Dimmu Borgir herinnerende None Shall Be Spared klinkt bijzonder overtuigend.
De kracht van Naglfar schuilt in de haast moeiteloze manier waarop melodieus gitaarwerk gekoppeld wordt aan agressie. Hierdoor klinkt de band krachtig en haatvol, maar blijven de nummers eveneens al na enkele luisterbeurten hangen. De band past er echter wel voor op om voorspelbaar of saai te worden, zodat de nummers bovendien ook na enkele weken nog weten te boeien. Pariah is een uitstekend album geworden, dat waarschijnlijk bij vrijwel iedere liefhebber van extreme metal in goede aarde zal vallen.
Tracklist:
1. Proclamation
2. A Swarm Of Plagues
3. Spoken Words Of Venom
4. The Murder Manifesto
5. Revelations Carved In Flesh
6. None Shall Be Spread
7. And The World Shall Be Your Grave
8. The Perpetual Horrors
9. Carnal Scorn & Spiritual Malice
