Kristof heeft het al aan der lijve ondervonden. Hij luisterde Imperia, vond het niet super, en gaf zangeres Helena Michaelsen nog een persoonlijke tik na. Na een lang interview raakte hij toch overtuigd en kwam hij niet weg voor hij drie zoenen en een knuffel had ontvangen van madame Michaelsen. Is Kristof zo makkelijk? Is Helena zo wonderbaarlijk? Vandaag gaan we het merken, want nu is het mijn beurt.
Omdat Helena in Imperia haar artistieke ziel niet helemaal bloot kon geven is er nu het nevenproject Angel. Acoustisch. Op Black Lotus Records. Een vreemde combinatie inderdaad. Een eerste single moet de fans kennis laten maken met Angel, het album komt later uit. Alleen "Don't Wanna Run" zal op het album verschijnen. Een prachtige ballad waarin Helena alle ruimte krijgt om de mogelijkheden van haar stem te verkennen. Begeleidende pianopartijen en subtiele strijkers op de achtergrond geven Helena alle ruimte, en die zal ze benutten ook. Met Angel bewijst ze een bloedmooie stem te hebben, mits ze die goed gebruikt.
Van "Mother" is een acoustische versie opgenomen, die me nieuwsgierig maakt naar het origineel (komt ook op het album). Het hartstochtelijke relaas waarin Helena afscheid neemt van haar moeder is het meest pakkende nummer van de single. Zou het origineel ook zo'n juweeltje zijn? "Heaven" is een kort niemandalletje waarin Helena haar operastem gebruikt, Het zogenoemde theatrale "Darkness" is afgrijselijk. Wat een gedrocht. De single is alleen te koop via de website van Black Lotus Records én die van Angel. Natuurlijk mag je ook wachten op het hele album.
Tracklist:
1. Don't Wanna Run (Single edit)
2. Mother (Acoustic Version)
3. Heaven
4. Darkness
