Aan de andere kant is de nieuwsgierigheid hoe 'funproject' Rhetorica uit zou pakken als de twee bands zichzelf gewoon opheven even sterk. Ganduri zou dan een voorbode zijn van iets groots, iets wat zich zeker kan meten met de Groten der Aarde. Het in achttien capitolullen (hoofdstukken) verdeelde album valt te vergelijken met een jaren '70 Dream Theater, swingende melancholica, heupwiegende Pink Floydiaanse progressieve rock, flirtend met trendverschijnselen als new wave en synthpop.
De occasionele zang is weliswaar in het Roemeens en niet uitmuntend maar geeft weinig reden tot klagen als je de sensationele instrumentale episoden in ogenschouw neemt. Zwoel gitaarwerk, afwisselend straf en speels pianospel, die zich door de grootste kracht ter wereld nog niet een richting op laat duwen. Mijn voornaamste klacht is dan ook dat de verschillende sferen die dit album oproept te snel verdwijnen om goed te laten bezinken. Wellicht is dat een kwestie van vaker luisteren.
Tracklist:
1. Ganduri
2. Nu-Mi Amintesc
3. Mi-E Greu
4. Singur
5. Tarziu
6. Hei
7. Priveste
8. N-Aud
9. Liniste
10. Trezire
11. Nu Vreau
12. Fara Raspuns
13. Incercare
14. Ascult
15. Trecere
16. Trist
17. Nu-mi Spune
18. Raspuns
