Zes jongelui die de welig tierende folklore (goed voor het tourisme) zat waren knutselden urenlang in de studio op hun eerste demo, die uiteindelijk uitgebracht werd als volwaardig album. De Andorraanse eerstelingen hebben meteen de slag te pakken. Pianostart, geen nieuws. Maar daarna! Het kortste nummer The Whisper Of Men geeft al kort aan hoe de rest van het album gaat verlopen. Sympfonische en progressieve black/death, bepoederd met Dream Theater-achtige extase.
Men begint met een stevig intro, een spetterende solo, gooit er een paar aan Cradle Of Filth refererende vocalen achteraan (scream + grunt in "Atemporal Divinity"). Catchy riffs, agressieve riffs, progressieve riffs, blastbeatje erbij, en er wordt van het ene hoogtepunt overgegaan naar het volgende. Men grossiert in het talent daar in Andorra.
De solo's zijn ook om te smullen. Alleen al "Niflheim" kent meer climaxpunten dan menig powermetalband in het gehele oeuvre. Het album wordt besloten met een acoustisch stuk, een uitstekende finishing touch. Een beetje zonde van de koorzang, die van een cdrommetje is getrokken, en bij de drums heb ik soms ook m'n twijfels. Doet niet af aan het feit dat metaliserend Europa zich nog eens stevig moet beraden over de volgende stap die gezet gaat worden, Andorra zet hiermee een stevig offensief in de strijd. Concertzalen beware!
Tracklist:
1. My Unwithered Shrine
2. The Whisper of Men
3. Truth Inside the Shades
4. Niflheim (The Eyes that Hold the Edge)
5. Atemporal Divinity
6. The Demise of Oblivion
Part I: At the Boundaries of the Perpetuity
Part II: The Last Wish of a Tear in Silence
