Begin 2025 verscheen Extinct, het vierde full-length album van de Zwitserse blackmetalband Malphas. In de stortvloed aan releases – waarbij blackmetal toch al minder aandacht krijgt dan de meer toegankelijke subgenres binnen de metal – is de kans groot dat een album van een relatief kleine band als deze onopgemerkt blijft. Toch zou het zonde zijn om ook de minder bekende releases niet de aandacht te geven die ze verdienen.

Malphas werd opgericht in 2014 en heeft in iets meer dan een decennium vier langspeler uitgebracht. In de loop der jaren wisselde de band meerdere keren van platenmaatschappij en gelukkig is de wat krakkemikkige sound van de debuut-ep Occult Propaganda (2015) inmiddels geëvolueerd naar een vollere en helderere productie. Thematisch blijft de band trouw aan klassieke blackmetalonderwerpen zoals de dood en satanisme.

De vraag is dan: waarin onderscheidt Malphas zich van de rest? Het zijn tenslotte niet de thema's. Wat de muziek van Malphas interessant maakt, is het doeltreffende gebruik van melodieuze passages. Op zichzelf is dat geen unicum binnen het genre, maar wanneer het – zoals hier – goed wordt uitgevoerd, maakt het indruk. Vernieuwing is niet altijd noodzakelijk wanneer een beproefde formule simpelweg effectief is.

Op de vorige plaat, Flesh, Blood & Cosmic Storms (2023), lieten de heren horen waartoe ze in staat zijn: duistere, agressieve blackmetal die de aandacht weet vast te houden dankzij pakkende melodieën. Een ijzersterk album dat de band een blijvende plek bezorgde in het geheugen van menig metalfan.

Die lijn wordt gelukkig doorgetrokken op Extinct. Het album opent met het razende Psychomania en zet daarmee direct de toon voor drie kwartier aan duivelse agressie. Met de opvolger Eradicate.Manifest.Define laten de heren echter horen dat er meer achter hun muziek schuilgaat dan alleen woeste blackmetal. Ook dit nummer is snel, maar de nadruk ligt hier meer op de meeslepende riffs, harmonieuze gitaarlijnen en instrumentale opbouw. Frontman Szivilizs (God of Plagues) laat daarbij opvallend veel ruimte aan de instrumentatie. Soms neemt hij zelfs een meer ondersteunende rol in ten opzichte van het gitaarwerk, waardoor deze duidelijk het middelpunt van het nummer vormen. De track bevat intrigerende en vernieuwende ritmewissels, waarna een krachtige, woedende scream de terugkeer naar de openingsriff inluidt – en zo de cirkel sluit.

Dat songwriting een sterk punt is van deze band, wordt vooral duidelijk tijdens het met piano versierde Majestic Moon. Met ruim zes minuten is dit de langste track op de plaat en de band neemt de tijd om een intrigerende gelaagdheid op te bouwen. Het resultaat is een fraai contrast tussen melodieuze instrumentatie en expressieve vocalen. Opvallend is dat de grunts en screams in dit nummer deels semi-clean zijn en aanzienlijk minder agressief klinked dan op andere tracks. Dat geeft de zang een bijna fragiele lading, zeker in combinatie met het sfeervolle gitaarwerk. Het pianogedreven intermezzo is prachtig uitgevoerd en heeft een volle sound. Naarmate dit vordert, verschuift de sfeer van melancholisch naar dreigend – een overgang die naadloos overgaat in het kwachtige slotstuk met zware gitaren en felle vocalen. Ook Armada Christi kent een even gedetailleerde opbouw, al is het hier vooral de intrigerende baslijn die de leidende rol speelt. De band toont aan een hoog niveau van muzikaal vakmanschap in huis te hebben.

Het album bevat ook meer traditionele blackmetaltracks, waarin het symfonische aspect minder op de voorgrond staat. Voorbeelden hiervan zijn Consumed, Gamgyn en het boeiende Trenches, dat richting het melodieuze slot zelfs doet denken aan melodeath. Butcher's Broom is een vrij rechttoe rechtaan track. De wat minder heldere, ietwat rommelige sound van de vocalen in combiantie met het duivelse gitaarwerk maakt dit nummer tot een typische blackmetalcompositie.

Op Extinct is geen zwakke track te bekennen. Elk nummer weet te boeien en de plaat biedt een spannend repertoire van symfonische blackmetal. Vernieuwend is het niet, maar als een beproefd concept zó overtuigend wordt uitgevoerd, is dat ook niet nodig. Voor fans van Kvaen, Behemoth, Cradle of Filth en Dimmu Borgir is Malphas dan ook een absolute aanrader.

Tijdens de Sulphur Over Europe-tour maakte de band een sterke eerste indruk met een sfeervol optreden in de intieme Sputnikhalle in het Duitse Münster. Hopelijk keren de heren snel terug, zodat ook Nederlandse fans de kans krijgen om Malphas live aan het werk te zien.

Tracklist:
1. Psychomania
2. Eradicate.Manifest.Define.
3. Trenches
4. Majestic Moon
5. Consumed
6. Gamygyn
7. Butcher's Broom
8. Armada Christi
9. Astral Dissonance