Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit de jaren tachtig?

AC/DC - Back In Black
Anthrax - Among The Living
Black Sabbath - Heaven And Hell
Death - Leprosy
Dio - Holy Diver
Exodus - Bonded By Blood
Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Judas Priest - British Steel
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Mercyful Fate - Don’t Break The Oath
Metallica - Master Of Puppets
Metallica - Ride The Lightning
Morbid Angel - Altars Of Madness
Motörhead - Ace Of Spades
Queensrÿche - Operation: Mindcrime
Rush - Moving Pictures
Savatage - Gutter Ballet
Sepultura - Beneath The Remains
Slayer - Reign In Blood
Testament - The Legacy
Venom - Black Metal
een ander album uit de periode 1980-1989

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 27-08-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Abe Cunningham (Deftones) - 51
  • Rex Brown (Pantera) - 60

Vandaag overleden:
  • Mark Shelton (Manilla Road) - 2018
Review

Malphas - Portal
Jaar van release: 2024
Label: M-Theory

 -

Malphas is afkomstig uit het Amerikaanse Philadelphia en werd opgericht in 2012. Toch is de band met Portal pas toe aan de tweede langspeler, de opvolger van het in 2018 verschenen The 39th Spirit. Malphas tapt uit verschillende metal-vaatjes, wat het niet eenvoudig maakt om precies te omschrijven met welk subgenre we hier te maken hebben. Als ik een omschrijving zou moeten geven, dan zou ik zeggen dat het hier gaat om symphonic blackened melodeath, een combinatie van Wintersun en Sceptic Flesh.

Malphas heeft grootse ambities met zijn muziek, dat is duidelijk. Zowel Portal als The 39th Spirit zijn conceptalbums die draaien rond een demonische entiteit genaamd Malphas, die leeft in een toekomstige versie van de Verenigde Staten waar het leven letterlijk een hel op aarde is en waar corruptie en samenzweringen hoogtij vieren. Een groots concept dus, een soort Wagneriaanse metal-opera, waarbij gepoogd wordt het verhaal te vertellen middels lange en complexe composities in de stijl van Nightwish. Helaas kan de band deze ambities niet waarmaken.

Het album begint met The Wizard’s Portal, een sfeervol klassiek intro, met violen, koortjes en koperwerk. Hoewel het niet bepaald het meest originele intro is, doet het wat het moet doen: het neerzetten van een dreigende en duistere sfeer. Fiat Empire zet vervolgens stevig de toon met knalharde en snelle riffs, afgewisseld met sfeervolle accenten zoals koortjes, violen en smaakvol synthwerk. De riffs zijn onderscheidend genoeg om de aandacht vast te blijven houden en de vele tempowisselingen worden ondersteund door goed drumwerk. Bovendien is er een goede balans tussen het theatrale, het symfonische en de zware riffs, omdat de orkestrale elementen niet te overheersend zijn. De gesproken woorden die in het midden en aan het einde van het nummer gebruikt worden, zijn een aardige toevoeging die een geheel eigen draai aan het geheel geven en benadrukken dat hier een verhaal verteld gaat worden.

Helaas zakt het album hierna behoorlijk in. De band kan namelijk de balans die het in Fiat Empire nog wel wist te vinden niet handhaven. Het probleem is ook dat de nummers zoveel op elkaar lijken, dat ze niet meer uit elkaar te houden zijn. Er wordt steeds weer teruggegrepen op dezelfde deuntjes op de piano, dezelfde synth-tonen, koortjes en violen, waarbij de theatrale elementen zodanig op elkaar gestapeld worden dat alles wel erg overdadig en repetitief wordt. De stilistische elementen wisselen elkaar zo snel af, dat alles in elkaar gaat overlopen en niets beklijft. Malphas lijkt daarmee ten onder te gaan aan zijn eigen ambities. Het heeft duidelijk niet de compositorische kwaliteiten van een band als Nightwish, die wel voortdurend de juiste balans weet te vinden en elk nummer zodanig arrangeert dat de luisteraar in een flow meegenomen wordt.

Het opvallende aan Portal is, dat zodra de band het simpel houdt en niet toegeeft aan de drang om nóg meer theatrale elementen op elkaar te stapelen, er best aardige dingen uitkomen. Zo zou Atonement een heel behoorlijk nummer zijn als het vreselijke, meer dan een minuut durende intro eraf geknipt zou worden. En het slotnummer Man, Raven And The Portal, dat maar liefst twaalf minuten duurt, is zelfs grotendeels goed te pruimen. De toevoeging van een zangeres, een meer folkmetal-sfeertje en de stukken met cleane gitaarriffs afgewisseld met vette, strakke en soms zelfs groovy riffs, geven het een heel eigen en aparte sfeer. Het is door al deze contrasten de meest dynamische compositie op de plaat, hoewel er af en toe nog in de val van de overdadigheid getrapt wordt. Het nummer is daarom een paar minuten te lang en sukkelt soms een beetje doelloos voort, maar het is een indicatie van de potentie van de band.

Ondanks deze potentie kan Portal me niet erg bekoren. Dat komt natuurlijk ook omdat er op het gebied van de symfonische metal elk jaar zo veel verschrikkelijk goede platen verschijnen dat je niet meer wegkomt met de ondermaatse composities en arrangementen die Malphas ons voorschotelt. Overdaad schaadt, zo blijkt maar weer.

Tracklist
1. The Wizard’s Portal
2. Fiat Empire
3. Novus Ordo
4. Red Shield Syndicate
5. Candle Hands
6. Shadow And Blood On Jekyll Isle
7. Leviathan’s Moonlit Sanctum
8. Pale Eyes To Snowy Skies
9. Atonement
10. Man, Raven And The Portal

Score: 60 / 100

Reviewer: Jürgen
Toegevoegd: 9 april 2024

Meer Malphas:

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.