Het is moeilijk om vrije tijd te vinden als frontman van een van de grootste progressieve metalbands ter wereld. Zo kan het zomaar voorkomen dat de Canadese zanger James LaBrie, in het dagelijks leven actief als boegbeeld van Dream Theater, negen jaar nodig heeft om een nieuw album uit te brengen. Voorganger Impermanent Resonance stamt immers alweer uit 2013. Die langspeler vormt wat mij betreft tot nu toe het hoogtepunt van LaBrie’s solowerk. Een toegankelijk, zeer catchy album vol ijzersterke songs, met een goede afwisseling tussen snellere tracks en mooie ballads – en tevens met voldoende diepgang om regelmatige draaibeurten te rechtvaardigen. De lat ligt dus hoog voor de Canadees. Kan A Beautiful Shade Of Grey de verwachtingen waarmaken?
Wie verwacht dat deze schijf in het verlengde van zijn voorganger ligt, zal van een koude kermis thuiskomen. A Beautiful Shade Of Grey is met afstand het meest ingetogen, subtiele en rustige album dat LaBrie heeft uitgebracht. Er ligt veel nadruk op akoestisch gitaarwerk en ‘poppy’ melodieën en de plaat doet daarmee wel wat denken aan sommige solo-releases van Neal Morse (Songs From November, Life & Times). De nieuwe richting die LaBrie inslaat met dit album is ook terug te zien in de sterk gewijzigde line-up. Toetsenist Matt Guillory, bassist Ray Riendeau en drummer Peter Wildoer zijn vervangen door Eden’s Curse-bassist Paul Logue (die ook het akoestische gitaarwerk voor zijn rekening neemt), keyboardspeler Christian Pulkkinen (eveneens Eden’s Curse) en LaBrie’s zoon Chance, die het drumwerk verzorgt.
Een voordeel van de ingetogen composities is dat LaBrie’s stemgeluid beter uit de verf komt. Hij hoeft wat minder te forceren, waardoor hij meer in zijn kracht komt te staan. Vooral in de lekkere opener Devil In Drag, het charmante Give And Take en de prachtige ballad Am I Right horen we zijn kwaliteiten goed terug. Hoewel de nummers op A Beautiful Shade Of Grey op het eerste gehoor wellicht wat eentonig zijn, is de kwaliteit van de instrumentatie indrukwekkend. Met name het vloeiende gitaarspel (akoestisch en elektrisch) van Marco Sfogli (de enige oudgediende in de line-up naast LaBrie zelf) zorgt ervoor dat de nummers de middelmaat ontstijgen. Eigenlijk voelt alleen de Led Zeppelin-cover Ramble On wat geforceerd – met name omdat LaBrie zich daarin toch iets lijkt te overschreeuwen.
Zo kabbelt A Beautiful Shade Of Grey op zeer charmante en aangename wijze voort. Het is een heel ‘mellow’ album geworden, dat makkelijk te consumeren is, maar daardoor zeker niet oppervlakkig is. Fijne composities, vakmanschap in alle gelederen en een warme productie die ervoor zorgt dat alle details goed te horen zijn: het vormen de ingrediënten voor een album dat een aangenaam rustpunt vormt in de hectiek van het dagelijkse leven.
Tracklist:
1. Devil In Drag
2. SuperNova Girl
3. Give And Take
4. Sunset Ruin
5. Hit Me Like A Brick
6. Wildflower
7. Conscience Calling
8. What I Missed
9. Am I Right
10. Ramble On (Led Zeppelin-cover)
11. Devil In Drag (Electric Version)
