Er zijn weinig zangeressen in Nederland die zo breed gewaardeerd worden als Anneke Van Giersbergen. Hoewel de zangeres vooral bekendheid vergaarde door haar werk met de gothic/doommetalband The Gathering en liefhebbers van steviger, metalgeoriënteerd materiaal genieten van The Gentle Storm en VUUR, draait de Brabantse haar hand ook niet om voor intieme, ingetogen optredens tijdens De Wereld Draait Door en De Tiende Van Tijl. Die veelzijdigheid uit zich ook in het werk dat zij onder eigen naam uitbrengt. Drive (2013) is bijvoorbeeld een heerlijk fris en opzwepend pop/rockalbum dat vol met catchy oorwurmen staat, terwijl Van Giersbergen samen met Árstíðir dan weer een klassiek georiënteerd coveralbum uitbrengt dat vol staat van weemoed en subtiele, innerlijke reflectie.
The Darkest Skies Are The Brighest is de nieuwe langspeler die Van Giersbergen onder haar eigen naam uitbrengt. Hoewel de laatste jaren verschillende releases zijn verschenen, zoals het volledig orkestrale Symphonized (2018) en de akoestische release Inchecken (2019), bevat dit album voor het eerst sinds Drive (2013) volledig nieuw materiaal van de zangeres. De plaat is tot stand gekomen in een moeilijke periode. Financiële druk en problemen in het huwelijk zorgen voor stress. Van Giersbergen trekt zich, gewapend met slechts een akoestische gitaar en simpele opnameapparatuur, terug in een hutje aan de rand van een bos om tot bezinning te komen en de uitdagingen het hoofd te bieden.
Het is natuurlijk enigszins een open deur, maar daarom niet minder waar: deze invloeden zijn duidelijk in de muziek terug te horen. The Darkest Skies Are The Brightest bestaat uit elf ogenschijnlijk eenvoudige liedjes, die bedrieglijk simpel zijn, maar die onder hun toegankelijke oppervlak een emotionele rijkdom en compositorische volwassenheid laten horen die bewijzen waarom Van Giersbergen zo’n getalenteerd en veelzijdig artieste is. Neem alleen al de schitterende opener Agape, die wordt gedragen door de prachtige stem van Van Giersbergen. De track is dromerig en sereen. De zeer subtiele orkestratie verrijkt het nummer en geeft het warmte en diepgang mee.
De muziek op dit album is vooral te karakteriseren als integer en gevoelig. De nadruk ligt op Anneke’s warmbloedige, vlekkeloze stemgeluid, sfeervol akoestisch gitaarwerk en stemmige strijkers. De sfeer is afwisselend: nu eens is de muziek melancholisch (het voor kippenvel zorgende The End), dan weer schemeren er een soort naïviteit en kinderlijk optimisme door die ontroerend zijn. Zo krijg ik bij Hurricane, dat is opgebouwd rondom een simpel, repeterend drumritme, eenzelfde opzwepend gevoel als bij sommige nummers van Dotan (Let The River In). Het fraaist is – naast het eerder genoemde openingsnummer - het folky I Saw A Car, dat frivool begint, maar een duistere tekstuele ondertoon heeft. Door prachtige, akoestische gitaarwerk en de folk-invloeden doet de track enigszins denken aan het Road Salt-tweeluik van Pain Of Salvation. Andere referenties zijn het Verloren Verleden-album, dat Van Giersbergen met Árstíðir uitbracht, en Myrkur’s wonderschone folkalbum Folkesange.
The Darkest Skies Are The Brightest bevat geen noot metal, maar is wel een zeer fraai werkstuk, dat een zo’n breed mogelijk publiek verdient. Schitterende, intieme liedjes, met ontzettend veel gevoel en liefde gemaakt door een rasmuzikante. Voorzien van een vlekkeloze productie, dat mag ook gezegd worden. Een plaat om keer op keer mee weg te dromen.
Tracklist:
1. Agape
2. Hurricane
3. My Promise
4. I Saw A Car
5. The Soul Knows
6. The End
7. Keep It Simple
8. Lo And Behold
9. Losing You
10. Survive
11. Love You Like I Love You
