Na drie jaar touren ter promotie van Kodama (2016) was Neige uitgeblust. De Fransman verloor contact met zichzelf omdat hij zich tijdens de rondreis niet goed kon richten op spiritualiteit. Toen hij thuiskwam, was daar weer voldoende ruimte voor. Hij confronteerde zichzelf met zijn angsten en met zijn donkere kant, om zodoende meer tot zichzelf te komen en als persoon te groeien.
Spiritual Instinct gaat dan ook over persoonlijke ontwikkeling en het volgen van je instinct. Het is een iets donkerder, gelaagder, introverter en organischer album dan zijn voorganger. Neige vindt samen met drummer Jean “Winterhalter” Deflandre een goede balans tussen power, melodie en sfeer.
Hoewel de blackgaze direct herkenbaar is, belicht elk van de zes tracks een andere stijl. Zo komen in opener Les Jardins De Minuit de blackmetalinvloeden aan het oppervlak. Protection is juist massiever met post-metalriffs, maar deze track is ook nog eens geïnspireerd door Japanse melodieën. Sapphire begint post-rockend, maar vervolgt catchy, melodieus en bijna dansbaar. Le Miroir is meditatief (mooie opbouw van de themamelodie met synthesizers en verschillende lagen) en het negen minuten durende hoogtepunt L’Île Des Morts is de meest veelzijdige compositie met zowel rauwe als cleane passages, synths en zeer gevarieerd drumwerk.
Spiritual Instinct is wederom een sterke release van Alcest. Zoals we van hem gewend zijn, slaagt Neige er uitstekend in met beklijvende composities de luisteraar een uur lang mee te nemen op een spirituele reis, om deze pas na de laatste klanken van het titelnummer los te laten. Dit zesde studio-album werkt wederom zalvend voor de ziel, verschaft een gevoel van rust en brengt je dichterbij jezelf.
Tracklist:
1. Les Jardins De Minuit
2. Protection
3. Sapphire
4. L’Île Des Morts
5. Le Miroir
6. Spiritual Instinct
