Ascend The Hollow... er gaat geen belletje rinkelen? Dat kan, want Ascend The Hollow is de nieuwe naam van Xerosun. Wie? Laatstgenoemde was een internationale formatie die sinds 2006 aan de weg timmerde. De bandleden vonden de oude naam niet passen bij de nieuwe songs op de tweede full-length Echoes Of Existence. Men wilde daarom een frisse start maken onder een nieuwe naam. Ascend The Hollow dus.

Zo heel veel is er echter niet veranderd. Nog steeds hoor je machinale, groovy metal met een industrial twist (Fear Factory) en een wisseling van extreme en cleane vocalen van Martyna Halas-Yeates. Sterker nog: drie nummers van de ep This Dark Rage (2017) van Xerosun zijn opnieuw opgenomen. Dat schijfje is trouwens te zien als een experiment. Echoes Of Existence is vetter geproduceerd, beter uitgewerkt en toont een zelfverzekerdere groep muzikanten. De sound is heel bijzonder. Het is net alsof een deel van de muziek op een donkere achtergrond plaatsvindt. Met name het snaregeluid had wat krachtiger gemogen.

De in Ierland gezetelde formatie brengt een wisseling tussen brute instrumentatie (met behulp van sludgy, negensnarige gitaarpartijen) en contrasterende, lichtere, soms trance-achtige keyboardmelodieën. De muziek is doorgaans loodzwaar en donker met groove als overheersende factor. Veel opvallende partijen komen er niet voor, of het moeten de hier en daar opduikende industrial-klanken zijn of de vette riffs in This Dark Rage en Swarms Within. Bijzonder zijn het filmische Into The Black Eye en C3lls, die flink afwijken van de andere tracks en dienen als intermezzo en outro. Vooral de outro springt eruit met "Wij zijn alleen op deze wereld" in verschillende talen, waaronder het Nederlands.

Het draait vooral om Martyna. De Poolse die momenteel in Nederland woont, kan zowel indrukwekkend grunten, screamen als melodieus zingen. Haar extreme zang, die soms aan Alissa White-Gluz van Arch Enemy of Iris Goessens van Spoil Engine doet denken, zet ze tijdens de coupletten in. Tijdens de refreinen komt ze met memorabele zanglijnen (soms à la Cristina Scabbia van Lacuna Coil). De meest gedenkwaardige zijn die in Polaris Calling, Mother Of Morality, This Dark Rage en het dynamische Prisoners Of The Storm. In Sea Of Crises vormt ze een geslaagd duet met Jon Howard en Kris Norris.

Het is eigenlijk jammer dat er instrumentaal niet meer memorabels gebeurt of beter uitgewerkt wordt (zoals de keyboardpartijen in Polaris Calling en de doomy passage in Prisoners Of The Storm). Hoewel Martyna uitstekend mee kan met de bruutheid van de instrumentatie en met een aantal zanglijnen komt die blijven hangen, is het te hopen dat op het gebied van songwriting de groep stappen maakt om het verschil te maken tussen een groep die in de marge blijft opereren of bovengemiddeld werk aflevert. De groep uit Berlijn, Dublin en Amsterdam heeft een sprong voorwaarts gemaakt ten opzichte van de Xerosun-ep en als die opgaande lijn doorgezet wordt, kan de groep op bredere belangstelling rekenen.

Tracklist:
1. Polaris Calling
2. Vessels
3. Mother Of Morality
4. Sea Of Crises
5. Into The Black Eye
6. This Dark Rage
7. Swarms Within
8. Prisoners Of The Storm
9. Repent, Rewind, Reset
10. C3lls