Locus Control is een in 2006 in Brussel opgerichte instrumentale rock/metalgroep. De mannen noemen Tool, Kyuss, Metallica, Stone Sour, Mastodon, Baroness en Rush als inspiratiebronnen. In 2010 verschijnt de mini-cd 287, in 2013 de eerste full-length Attavita en vorig jaar is de tweede een feit in de vorm van Liggur. Deze is net als zijn voorganger opgenomen in Barefoot Studio en bevat het drumwerk van de inmiddels vertrokken Ben Mussely.
In Triskaidekaphobia (angst voor het nummer 13) wisselen de zuiderburen stevige en rustige passages af. Het nummer begint met getokkel als in One (van Metallica) en vervolgt met Metallica-achtige riffs. De sectie daarna met harmonieus gitaarspel behoort tot de sterkste delen van het nummer. Vervolgens dient zich een kortstondig, stevig en sludgy deel aan en daarna zoeken de mannen het experiment op met effecten op de baspartijen.
In Le Diable Du Tarot komt de stonerrock aan bod. De baslijnen zijn goed uitgelicht. Mastodon- en Baroness-liefhebbers vinden hier wellicht wat van hun gading. Het is een relatief compacte track, in tegenstelling tot Capricorn One. Dat is een meer dan een kwartier durende track waarin het avontuur opgezocht wordt. Het nummer bestaat uit zes verschillende secties, die met name in het tweede deel goed op elkaar aansluiten. De overgang van het sfeervolle begin naar de eerste stevige riff had echter wel soepeler gemogen. Daar staat tegenover dat de psychedelische elementen beslist een aanwinst zijn en de sfeer bevorderen.
Het gitaarwerk staat centraal (zoals in de Rush-outro Beesting), maar ook bassist Stefaan Bonte krijgt de ruimte en maakt daar dankbaar gebruik van. Zo is zijn solo-spel met regen en onweer op de achtergrond bij aanvang van het intermezzo Soliloquy vermeldenswaardig. Opvallend is dat in bijna elk nummer gesproken passages zijn verwerkt. Ze zijn van toegevoegde waarde, zoals in het deels Tool- en postrock-achtige Singapore-Newark. Slechts bij aanvang van Le Diable Du Tarot is de tekst overbodig.
Liggur is een aangename schijf met instrumentale tracks die dankzij de afwisseling goed uit te zitten is. Verwacht geen topproductie, maar een goede undergroundschijf die bij vlagen boeiende fases biedt. Als het trio hard blijft werken aan de technische uitvoering, songwriting en originaliteit en een goede nieuwe drummer vindt, moet dit vroeg of laat resulteren in meer belangstelling voor het werk van deze mannen.
Tracklist:
1. Triskaidekaphobia
2. Le Diable Du Tarot
3. Capricorn One
4. Soliloquy
5. Singapore-Newark
6. Beesting
