Top is het niet, alhoewel de presentatie op het festival van een paar jaar geleden beslist zeer goed te noemen is: enthousiast en energiek, muzikaal goed uitgevoerd en prima gezongen. Een goede liveact, zo bleek eerder dit jaar ook al in Eindhoven, waar de Engelse groep in het voorprogramma van Xandria stond.

Muzikaal en vocaal hangt Metaprism op The Human Encryption ergens tussen Arch Enemy, Soilwork, In Flames, Sepultura, Kobra And The Lotus, Scar Symmetry en Amaranthe in, al is het niet zo poppy en elektronisch als Amaranthe en niet zo progressief als Scar Symmetry. Verwacht melodieuze metal met een vocale afwisseling van een beauty en een beast, af en toe een breakdown of een verandering van maatsoort. Het riffwerk is behalve staccato ook veelal harmonieus zoals bij In Flames.

Firesoul, Resistance, de single Reload, Nebula en Deceive The Afterlife zijn de prijsnummers van deze release. Die hebben net dat beetje extra: een iets lekkerdere vibe, wat sterker gitaarspel en een memorabel refrein. De andere tracks klinken beslist aardig, maar vallen minder op. Er kan daardoor vroeg of laat een gevoel van inwisselbaarheid ontstaan. De songstructuren verschillen weinig van elkaar en wat meer variatie had deze release beslist sterker gemaakt.

Jut Tabor, die inmiddels de microfoon aan Joey Draper heeft overgedaan, en Theresa Smith laten beiden een goede indruk achter. Opmerkelijk aan de zang van Theresa is dat deze niet de hoogte inschiet, maar veelal in een middenbereik blijft hangen. Haar stem is herkenbaar uit duizenden. Ze noemt Roy Khan (ex-Kamelot) en Tom Englund (Evergrey) als inspiratiebronnen. Jut wisselt cleane en extreme vocalen (hoofdmoot). Zijn cleane zang is minder onderscheidend, maar screamend pakt hij fel en energiek uit.

Metaprism is dus geen topband, maar wel één die in staat is goede nummers te schrijven. Ze moeten zich wel beperkt houden tot compacte nummers van zo’n drie en een halve minuut. Daarin zijn ze het sterkst. Nu is het nog zo dat sommige nummers tegen zich gaan werken. Zo duurt Erase Mortality net iets te lang. Verder lijkt alles in dezelfde versnelling plaats te vinden waardoor de release lang aanvoelt. Pas met het klassiek rockende Here I Stand, een zeer welkom rustpunt dat relatief laat komt, gaat de voet van het gaspedaal. De muzikanten hebben veel kwaliteiten zoals de solo in Only The Last aantoont, maar het drumwerk en het gitaarspel delven het onderspit in vergelijking met het vocale duo, dat elkaar goed aanvult en voor de herinneringswaarde zorgt. Al met al is The Human Encryption een aardige release, waarvan de nummers vooral live goed tot hun recht komen.

Tracklist:
1. Decryption
2. Firesoul
3. Erase Mortality
4. Resistance
5. Reload
6. Needles Of Light And Shame
7. Nebula
8. Pulse
9. Here I Stand
10. Only The Last
11. Deceive The Afterlife
12. Arcadia