Het initiatief voor dit bijzondere evenement komt van het echtpaar Mariette en Leo Hermkens. Exact een jaar geleden organiseerden zij in hun achtertuin Marleo Metal Weide, met optredens van Scarlet Stories, Beyond God en Company Of Dreams. Het evenement kreeg vlak voor oud en nieuw een vervolg in de vorm van Acoustic Sunday Afternoon. In Gemeenschapscentrum De Schakel stonden destijds Vetrar Draugurinn, Distormed en Indicolite op het podium.

Het optreden van laatstgenoemde beviel zo goed dat de rockformatie dit keer weer te bewonderen is. Ditmaal dus in een theater. En wederom maakt Indicolite een positieve indruk. Je kunt merken dat de groep gegroeid is en zelfverzekerder op het podium staat dan een half jaar geleden, al blijven de bandleden bescheiden. Drummer Rens van Zon, zittend en spelend op zijn cajón, is nog het meest expressief. Hij speelt alsof zijn leven ervan afhangt. Opvallend is dat gitariste Sharyné Ben Amrane een prominentere rol heeft gekregen. Een half jaar geleden beperkte ze zich tot enkele leadpartijen en zong ze veelal samen met Anne Weijers. Ditmaal krijgt ze meer ruimte om haar zangtalent te etaleren en dat pakt prima uit, evenals de reeds bekende, uitstekende samenzang. De muziek verkent blues, metal en rock. Een soort mix van 3 Doors Down, Alter Bridge, Halestorm en Alannah Myles. Even hapert de uitvoering tijdens I Keel Over, maar verder maakt de groep uit Sittard een positieve indruk. Met name Burning Bridges komt in deze setting zeer sterk uit de verf en Song Guido sluit de set emotioneel af. Het vijftal stemt tevreden en gaat dan ook met een welverdiend applaus het podium af.

De pauze tussen de eerste twee artiesten is wat ingekort omdat de openingsact een half uur te laat begon en het theater vanavond op tijd sluit. Vic Anselmo doet het in tegenstelling tot Indicolite in haar eentje. Viktorija Kukule, zoals haar naam eigenlijk luidt, zit achter een piano die op onderhoud wacht (waarvoor je ter plekke een bijdrage kunt leveren), maar ondanks dat deze wat roestig speelt, komt het geluid prima uit de boxen. Vic mixt pop, rock en filmmuziek. De ene keer speelt ze een soundtrack van Twin Peaks, de andere keer doet ze aan Alanis Morissette, Tori Amos of Shirley Bassey denken. De Letse zangeres/pianiste heeft er veel zin in en brengt een mix van eigen materiaal (veel songs van Who Disturbs The Water uit 2015) en een aantal covers waaraan ze haar geheel eigen draai geeft, zoals die van Billie Eilish. Ze wisselt van ingetogen naar stevig en levendig, hetgeen ervoor zorgt dat de spanningsboog zelden tot nooit verloren gaat.

Zeer vermakelijk zijn haar praatjes tussen de compacte songs door. Na steevast een big smile en een blik richting publiek na elk nummer vertelt ze over enkele songs en komt ze met leuke anekdotes. Ze wint al snel de sympathie van de toeschouwers. Die vergeven haar dan ook dat ze een paar foutjes maakt en dit weglacht met de mededeling: “It’s jazz, baby.” Ze excuseert zich vanwege het struikelen over woorden en is soms heel speels en gek als een deur (“I’ve got a dog and I’m very serious.”). De setlist gooit ze door de war en laat het moment bepalen wat ze speelt. Dat levert verrassende songs op, zoals een nummer in het Russisch over romantiek en What A Wonderful World van Louis Armstrong, dat uiteraard door het publiek meegezongen wordt. Dat gebeurt ook al eerder in de set, als de in Bochum woonachtige dame achter de piano wegkomt en op de rand van het podium samen met iedereen verder zingt, waarvan ze duidelijk geniet. Het is een leuk optreden met verrassingen en veel interactie. Ook Vic Anselmo maakt een positieve indruk.

Daarna is het voor de meesten tijd om even wat te eten. Er is een foodtruck aanwezig die onder andere een broodje hamburger en een bord kipsaté verkoopt. In het theater is het benauwd, dus tussen de concerten vlucht men naar buiten. Daar is het ook warm, maar aangenamer. Het is tijdens dit evenement vooral een weerzien met bekenden. Ondanks dat de affiche ook niet-metalheads zou kunnen interesseren, zijn er vooral mensen die je tijdens FemME tegenkomt. In de foyer toont Petra Jochems haar ontworpen Ayreon-outfits, is Ingeborg Steenhorst aanwezig met haar werk, Lori Linstruth met haar portretfotografie en Dianne van Giersbergen met haar ‘precious metal jewelry’. De organisatie en vrijwilligers zijn vriendelijk en de sfeer is zeer relaxed. Het geluid staat constant prima afgesteld, waardoor het optimaal genieten is van de muziek.

Na de pauze is het tijd voor de klassiek geschoolde Laura Macrì. De Siciliaanse wordt op piano en keyboard begeleid door haar broer Roberto. Beiden spelen ook in MaYaN, maar vandaag is er vooral ruimte voor klassieke muziek. Tenminste, in eerste instantie, want daarna laat de zangeres, die gisteren 29 jaar werd, ook film- en moderne muziek horen. Een diverse setlist dus, die eerst een heel serieuze en chique toon heeft, maar waarin steeds meer levendigheid komt. Eerst klapt men nog voorzichtig mee tijdens Pioggia, maar daarna komt men beter los en staat men te dansen tijdens Viva La Vita. Tussen de composities door vertelt ze het een en ander. Zo komen we aan de weet dat Ennio Morricone haar favoriete componist is. Laura sluit haar set zeer vermakelijk af met een toneelstukje waarbij ze een dronken vrouw speelt en ondertussen Ah! Quel Dîner! van Jacques Offenbach zingt. Waar in het begin van de set Laura vooral imponeert met haar loepzuivere klassieke zang, is er daarna meer ontspanning en interactie. Een goed opgebouwde set van Laura Macri die met een lach en een stevig applaus eindigt.

Ook Marcela Bovio zingt in MaYaN. Ze staat vandaag op het podium met Erik van Ittersum. De Kingfisher Sky-toetsenist werkte al eerder met Marcela en is te horen op haar solo-albums Unprecedented (2016) en Through Your Eyes (2018). Het optreden begint met Edge Of The World en Scientist van het meest recente solo-album. De Mexicaanse geeft aan dat elk van de nummers op die cd gebaseerd is op een verhaal. Zo gaat Scientist over wetenschappers en kunstenaars die elkaar in de zeventiende eeuw ontmoetten en absinth dronken en is Roardin een oppepper voor een jongen uit Australië. Naast meer eigen werk (Found, Here To Stay, Powerless) is er ook ruimte voor de Stream Of Passion-cover Open Your Eyes. Dit tot grote vreugde van veel aanwezigen, waarbij enkelen de tranen niet kunnen onderdrukken.

Het blijft niet bij deze cover, want als grote verrassing komt Wuthering Heights van Kate Bush aan bod. Marcela slaat vooraf nog een kruisje als hoop dat deze uitdaging gaat slagen, maar ze brengt het er prima vanaf en er is na afloop dan ook een zucht van opluchting. Ze laat in de verschillende nummers haar diversiteit van haar vocalen horen, waarbij ook nog eens het emotionele aspect goed naar voren komt, zoals in Stars. Normaal de vreemde eend in de bijt, maar in deze setting juist passend en zeer geslaagd, net als het prachtige Valley Of The Queens van Ayreon, dat meegezongen wordt door het publiek. Het optreden levert menigeen kippenvel op en na afloop is er dan ook een staande ovatie.

Maar het is nog niet afgelopen. Er komt nog meer. Marcela en Laura, beiden overigens stijlvol gekleed, komen terug voor een aantal songs. Allereerst Flower Duet, waarin ze een prachtig duet vormen en het publiek net als de rest van de shows respectvol stil is totdat de laatste noot is uitgeklonken. Je kunt een speld horen vallen, totdat een luid applaus volgt. Netta Fantasia is nog nooit eerder uitgevoerd en is de laatste dagen nog snel ingestudeerd, maar aan de uitvoering is dat niet te horen. De professionele muzikanten laten de compositie klinken alsof ze het wekelijks opvoeren. Aangezien zowel Laura, Marcela als Roberto in MaYaN spelen, kan een cover (Dhyana) van de symfonische metalband niet uitblijven. Als tenslotte Mark Jansen als gastartiest verschijnt (op gitaar en gruntend) voor het slotstuk Follow In The Cry van After Forever is het feest compleet. Wat een fantastisch einde van een zeer geslaagd evenement, dat beslist meer bezoekers verdiend had, maar waarbij het alsnog gezellig was.

Setlist Marcela Bovio & Laura Macrì:
1. Flower Duet (Léo Delibes-cover)
2. Nella Fantasia (Ennio Morricone-cover)
3. Dhyana (MaYaN-cover)
4. Follow In The Cry (After Forever-cover)

Setlist Marcela Bovio:
1. The Edge Of The World
2. Scientist
3. Open Your Eyes (Stream Of Passion-cover)
4. Found
5. Roardin
6. Wuthering Heights (Kate Bush-cover)
7. Here To Stay
8. Stars
9. Valley Of The Queens (Ayreon-cover)
10. Powerless

Setlist Laura Macrì:
1. Ancora Una Volta
2. Un’Ultima Primavera
3. There Is Light (Ennio Morricone-cover)
4. Zonti
5. After All
6. Pioggia
7. Momento
8. Viva La Vita
9. Ah! Quel Dîner! (Jacques Offenbach-cover)

Setlist Vic Anselmo:
1. Awake
2. Oh My Soul
3. Another Train
4. Falling (Julee Cruise-cover)
5. In Time
6. I Don’t Wanna Be
7. Every Time You Come Around
8. Lovely (Billie Eilish-cover)
9. Bone’s Blues
10. Stand By Me (Ben E. King-cover)
11. Cody
12. Decadance
13. Как хороши те очи
14. Summertime
15. Backdoor
16. Daylight
18. What A Wonderful World (Louis Armstrong-cover)

Setlist Indicolite:
1. Bury You Alive
2. Backfired
3. The Things I Couldn't Say
4. Walking Girl
5. I Keel Over
6. MissBehave
7. Burning Bridges
8. World On Fire
9. Nothing Left
10. Song Guido