Je kunt ze gerust een ‘love it or hate it’-band noemen. De Duitse formatie Deadlock heeft in zijn bestaan waarschijnlijk net zo veel vrienden als vijanden gemaakt. Dat heeft deels te maken met de stijl van de muziek – met moderne, elektronische invloeden doorspekte metalcore – maar ook met de bij vlagen nogal prekerige tekstuele inhoud (de bandleden zijn allen veganist). Toch bleken albums als Wolves (2007) en Bizarro World (2011) een verfrissende uitwerking te hebben in een genre dat toch wel door eentonigheid wordt gekenmerkt.
Sinds het degelijke The Arsonist (2013) is er het nodige veranderd bij de Duitsers. In september 2014 overleed drummer Tobias Graf aan de gevolgen van kanker. Tot overmaat van ramp verliet ook frontvrouw Sabine Scherer de band eerder dit jaar. In eerste instantie vanwege een zwangerschap, maar uiteindelijk werd het vertrek permanent. Haar bijzondere stemgeluid was altijd een waardevolle troef van Deadlock. Het is dan ook spannend welke invloed dergelijke veranderingen hebben gehad op de sound van een groep. Op Hybris zijn in ieder geval drie nieuwe leden te horen: drummer Werner Riedl, bassist Christian Simmerl en Margi Gerlitz als nieuwe zangeres.
Helaas lijkt de persoonlijke malaise ook zijn weerslag te hebben gehad op de muziek. Gerlitz’ stemgeluid steekt nogal flets af bij dat van haar voorganger. Ze heeft de neiging om zich iets te overschreeuwen. Ook in muzikaal opzicht is het materiaal mat en nogal voorspelbaar. Ruimte voor melodieus gitaarwerk is er nauwelijks, maar voor generieke metalcore-riffs des te meer. Daardoor weten tracks als Epitaph, Carbonman en Blood Ghost geen verpletterende indruk achter te laten. De keyboards zijn bovendien grotendeels uit de sound verdwenen. Dat is jammer, want het zorgde er juist voor dat deze band zich onderscheidde van de massa. Wanneer Deadlock wél voor een eigenzinnige invulling kiest, zoals op het erg incoherente Ein Deutsches Requiem, wordt de plank misgeslagen.
Gelukkig is Hybris niet op alle fronten onder de maat. Zo klinkt Berserk wat opzwepender. Het nummer kent ook een prettig in het gehoor liggend refrein en enkele kunstig in de muziek verweven, melodieuze riffs. Ook het titelnummer behoort tot het betere materiaal, dankzij de nadruk op mooie melodielijnen en door het ingetogen, fraai gebrachte refrein. Het bewijst dat Deadlock nog steeds in staat is om lekkere nummers neer te pennen. Ook afsluiter Welcome Deathrow ontstijgt de eerste helft van het album dankzij zijn mooie refrein en effectieve versnellingen.
Zoals altijd bevat de special edition een tweetal bonustracks. Gelukkig zijn het ditmaal geen abominabele elektronica-uitvoeringen van eigen materiaal, maar twee covers. Uncivil Hands van de Amerikaanse metalcoreband Morning Again wordt log en hakkend gebracht. Fight Song is natuurlijk oorspronkelijk van Marilyn Manson. Hoewel de cover degelijk wordt uitgevoerd, maakt deze versie eigenlijk vooral duidelijk hoe ontzettend gaaf het origineel ook alweer was. Uiteindelijke conclusie is dan ook dat Hybris niet het sterkste album is uit de discografie van Deadlock.
Tracklist:
1. Epitaph
2. Carbonman
3. Berserk
4. Blood Ghost
5. Hybris
6. Wrath / Salvation
7. Backstory Wound
8. Ein Deutsches Requiem
9. Vergebung
10. Welcome Deathrow
11. Uncivil Hands (Morning Again Cover)
12. Fight Song (Marilyn Manson Cover)
