Violent Divine speelt een Amerikaans georiënteerde kruising van rock aan metal, met Volbeat, Metallica, Alter Bridge, Alice In Chains, Motörhead, Silverchair, Mötley Crüe en Bad Religion als inspiratiebronnen. De muziek is nagenoeg radiovriendelijk en de zanglijnen (soms met een Liam Gallagher-karakter, met name als het tempo omlaag gaat) blijven vaak al snel hangen.
De plaat gaat direct uptempo van start met rock-‘n’-roll in For I Am Sin. De bekende formule van refrein-couplet etcetera is simpel maar beproefd. Het nummer heeft een lekkere drive en is direct een van de hoogtepunten. Incubus is trager en bevat veel meer groove à la Pantera en Alice In Chains. De zanglijnen en riffs zijn prima. Het is wat jammer dat het drumgeluid wat mechanisch en monotoon klinkt. Als je daarop gaat letten, doet het echt afbreuk aan het luisterplezier. Het tempo gaat vervolgens weer omhoog met de swingende rocker Restart My Heart. Zo golft het aantal bpm op deze plaat steeds op en neer.
De muziek ligt doorgaans prettig in het gehoor. Het melancholische Beautiful Disaster is sfeervol (mede dankzij keyboardakkoorden op de achtergrond) en bevat zanglijnen die direct blijven hangen. Ook de afwisseling tussen getokkel tijdens het refrein en stevige powerakkoorden in het refrein werkt goed. Er zijn slechts weinig songs die wat tegenvallen. Zo mist Restart My Heart iets onderscheidends, bevat het snelle Temple Of Love wat zeurderige vocalen, monotone drumpartijen en is deze track wat té simpel qua riffs. De Zweden herpakken zich daarna gelukkig al snel met het zwaarmoedige Fail, met fraaie dubbele zanglijnen, een rauwe gitaarsound en geslaagde tempowisselingen. Ook het trage Heartbroken verdient een vermelding vanwege de bijzondere, lage zang, de catchy lijnen en de verleidelijke Alice In Chains-vibe.
Af en toe duikt er een aardige solo of een cowbell op (zoals in Drown), maar alles staat toch vooral in dienst van het liedje. Verwacht dan ook geen moeilijkdoenerij, maar meezingers die een standaardopbouw volgen. Een formule die prima werkt zolang de riffs en zanglijnen maar energiek en van een aanstekelijk niveau zijn en dat is veelal het geval, al moet de zanger niet te overdreven gaan zingen als in het begin van Rain. Wat meer fantasie in de drumpartijen had overigens geen kwaad gekund. De laatste twee tracks hebben de neiging wat voort te kabbelen vanwege de lengte van de plaat (twee tracks minder zou beter zijn geweest), het gebrek aan afwisseling en momenten waarbij je aan de boxen gekluisterd zit, die eerder wel in voldoende mate aanwezig zijn.
In tien jaar tijd heeft Violent Divine nog niet veel fans voor zich weten te winnen, maar Hyperactivity Disorder gaat daar ongetwijfeld verandering in brengen. Meerdere tracks klinken namelijk erg lekker. Hier is ongetwijfeld een groter publiek voor te vinden, al biedt de Zweedse formatie feitelijk niets nieuws en zijn vele groepen ze al voorgegaan. Verwacht dan ook geen revelatie, maar gewoon een modern geproduceerde cd met een fijne afwisseling tussen korte en toegankelijke uptempo rockers met een drive en een paar tragere, melancholische songs die voor een welkome afwisseling zorgen.
Tracklist:
1. For I Am Sin
2. Incubus
3. Restart My Heart
4. Beautiful Disaster
5. Temple Of Love
6. Fail
7. Worms Beneath
8. Drown
9. Heartbroken
10. Desolation Boulevard
11. Rain
12. Walking On Thin Ice
13. Bloodshared
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
