Enige tijd geleden besprak ik de heruitgave van Master Of Disguise en The Dominatress. Het was een release waarbij ik serieuze twijfels had over de zogenaamde 'oppoetsbeurt'. De muziek leek op bepaalde momenten wel opnieuw ingespeeld. Van een dergelijk dubieus gegeven is bij de re-release van After The Fall From Grace en Ride Into The Night geen sprake. Slechts een remaster dit keer.
En dat terwijl After The Fall From Grace nu juist een plaat is die wel eenzelfde soort poetsbeurt kon gebruiken. Niet dat er nou zoveel mankeert aan de productie, maar het is meer de vocale onkunde van Christian Logue. Na het vertrek van Mike Smith besloot de man om zelf maar te gaan zingen en dat gaat hem op z'n zachtst gezegd niet altijd even goed af. Hij waant zich een nieuwe Geoff Tate en krijst de nummers regelmatig tenenkrommend vals vol. Het is een stijl die de band niet helemaal past. De compacte en smaakvolle speed metalstijl van het geweldige debuut is dan ook in geen velden of wegen te bekennen.
Toch wordt het album (deels) gered door een aantal erg sterke songs en de individuele kwaliteiten van de muzikanten. Hoewel de stijl veel meer is opgeschoven richting conventionele US power metal, strooien zowel Logue als Mark Marshall met een aantal zeer sterke riffs (de riff van We Came, We Saw, We Conquered mag gerust als geniaal betiteld worden) en solo's. Het maakt de plaat op muzikaal gebied uiterst genietbaar. Tenminste, als je door de zwakke zang heen kan luisteren. Kun je dat, dan is het headbangen geblazen met sterk geschreven composities als Age Of Innocense of het imposante Tales Of Mystery, waarin de zang zelfs voor een extra authentieke dimensie zorgt.
Het is duidelijk. Deze plaat moet z'n meerdere erkennen in het debuut. Zwak is het echter niet. Daarvoor kennen de nummers te veel goede riffs en melodieën. De ongekende drive van het oude werk ontbreekt misschien, maar Savage Grace weet nog steeds hoe een leuk nummer in elkaar steekt. Overigens kan dat niet gezegd worden van de Ride Into The Night EP, die voor de gelegenheid ook op de cd is geperst. Drie matige eigen nummers en een zwakke coverversie van Burn (Deep Purple). De eigen songs lopen gewoon niet en het is misschien maar beter ook dat de band hierna de handdoek in de ring heeft gegooid. Een typisch geval van 'de koek was op'. Nu maar hopen dat Savage Grace anno 2010 meer indruk weet te maken met mogelijk nieuw werk. Hoewel geen slecht album, is After The Fall From Grace nooit de klassieker geworden die de voorganger zeer zeker wel is. Dat is ondanks de goede zorgen van Limb Music en het oogverblindende dikke boekje ook nu niet het geval.
Tracklist:
After The Fall From Grace
1. Call To Arms
2. We Came, We Saw, We Conquered
3. After The Fall From Grace
4. Trial By Fire
5. Palestinia
6. Age Of Innocence
7. Flesh And Blood
8. Destination Unknown
9. Tales Of Mystery
Ride Into The Night
10. Ride Into The Night
11. We March On
12. The Healing Hand
13. Burn
Bonus Tracks
14. Mainline Love
15. Bare Bottom Blues
16. Such A Dirty Mind
