Eigenlijk is Bunkur de muzikale versie van Goede Tijden, Slechte Tijden, je kunt er makkelijk een paar afleveringen van missen zonder dat het 'verhaal' je ontgaat. Zo kun je Nullify opzetten en ondertussen best even koffie gaan zetten of je lunch klaar maken, terug komen en verder luisteren zonder dat je echt iets gemist hebt. Dat het hier om drone-achtige funeral doom gaat lijkt dus al wel duidelijk, weinig wereldschokkend en geheel niet gehinderd door enige spanningsboog kabbelt het gedreun door. Dit, opnieuw, één nummer tellend album duurt zo'n dikke zevenenzeventig minuten, wat dus een garantie is op een ellenlange zit.
Muzikaal gaat dit verder waar Bludgeon in 2004 was gebleven. Vage soundscapes gecombineerd met de beide basgitaren en minimalistische drums, en ook de doodskreten van Manuel Tinnemans zijn weer van de partij. De diepgang en het talent op Nullify is echter ook ongeveer die van Goede Tijden, Slechte tijden. Voor de gemiddelde luisteraar is het dan ook het beste om dit te vermijden, zelfs voordegene die opzoek zijn naar een 'gemeen zieke sfeer', die kunnen dat beter zoeken in andere regionen, want dit is gewoon saai.
Echt slecht kunnen we dit echter niet noemen, althans, niet in dit genre. Het is namelijk de bedoeling om zo bleek en hol mogelijk te klinken. En dat doen ze goed, fans van het extreemste werk van Sunn 0))), Stallagh en Khanate kunnen hier wellicht wel wat mee. Een hoogvlieger in dit genre worden is overigens ook een kleine moeite, gezien het handje vol acts dat zich bezig houdt met dergelijke zaken. Dit blijft echter toch bestemd voor een klein select groepje mensen dat een getraind oor voor dergelijke 'muziek' heeft of half doof/mentaal gehandicapt is.
Tracklist:
1. Nullify
