Gelijk maar even de prestaties van nieuwkomer Bideau onder de loep nemen. Zijn felle aanpak past uitstekende bij de muziek van Mnemic. Ruige schreeuwen worden afgewisseld met slepende zanglijnen, iets wat ook zijn voorganger deed. De verschillen zijn dus niet heel opzichtig. Hier en daar worden de vocalen van de Fransoos wat bewerkt, maar ook dat gaat prima samen met de futuristische sound van de band.

Ook over de hele linie genomen is deze schijf niet opzienbarend anders dan wat men in het verleden liet horen. Passenger is weer een moderne metalplaat geworden die bol staat van de Fear Factory-riffs. Melodie wordt gekoppeld aan agressiviteit. Een nummer als In Control kent nog duidelijk de elektronische momenten, die op de voorgaande albums iets dominanter aanwezig waren.

Je kan Mnemic ervan beschuldigen dat er nogal nadrukkelijk invloeden van andere bands (naast Fear Factory zijn er ook raakvlakken met Sepultura, Korn en Mushroomhead) doorsijpelen. Toch heeft het vijftal ook onmiskenbaar een eigen sound. Een eigen sound die aanspreekt bovendien, want Passenger is een album dat veel fans van moderne/industrial metal, nu het wat kouder begint te worden, op zeker een warm gevoel zal bezorgen.

Tracklist:
1. Humanaut
2. In The Nothingness Black
3. Meaningless
4. Psykorgasm
5. Pigf*ck
6. In Control
7. Electric I’d Hypocrisy
8. Stuck Here
9. What’s Left
10. Shape Of The Formless
11. The Eye On Your Back