Het gevierde Britse magazine Terrorizer schreef al dat ”Ephel Duath makes Dillinger Escape Plan look like The Sugababes”. Nu zijn onze vrienden aan de andere kant van het Kanaal niet vies van een kleurrijke overdrijving, Pain Necessary To Know vormt het tegengif bij uitstek voor snel onder de indruk gemaakte lieden die van mening zijn dat technische metal begint en eindigt bij de populaire Relapse-band.
Ephel Duath begon ooit als een eigenwijze black metal band, die echter niet opvallend genoeg was om een groot publiek te bereiken. Bandbrein Davide Tiso stelde een nieuwe line-up op en gooide het muzikale roer volledig om. Het resultaat was het geweldige The Painter’s Palette, dat in 2003 de grenzen van de metal nog maar eens een flink stuk verlegde. Daverende trompetsolo’s, hevig geflirt met jazz, dynamische afwisseling tussen venijnige screams en bijna poppy zang, niets was de band te gek. Geen wonder dus dat de verwachtingen voor de nieuwe plaat hoog gespannen waren. Davide Tiso was zich hier van bewust en legde de lat vervolgens nóg hoger voor zichzelf en zijn muzikanten.
In Pain Necessary To Know heeft Tiso misschien wel de ultieme fusie van metal en jazz gestalte gegeven. Algemeen gesteld slaat de balans zelfs door naar de jazzkant, en zijn het vooral de vocalen en het zware gitaargeluid die aan de metal toe zijn te schrijven. De voor The Painter’s Palette zo karakteristieke trompet en zuivere vocalen zijn achterwege gelaten, maar bij beluistering van het nieuwe album is dat zeker geen gemis. Ephel Duath zou nu zelfs als instrumentale band door kunnen gaan; de sound zou niets aan kwaliteit inboeten.
De songstructuren zijn ontzettend complex, en elk nummer kent een wereld aan details en technische hoogstandjes. Dit is niets minder dan pionierswerk. Met name de ritmesectie is weer verbluffend bezig. Het funky baswerk doet regelmatig aan Primus denken, en ook een algemene vergelijking met The Mahavishnu Orchestra en John Zorn’s Naked City is wel op z’n plaats.
Helaas heeft jazzdrummer Davide Piovesan direct na het opnemen van het album de band verlaten. Dat hij ook op artistiek gebied z’n ei niet meer kwijt kon bij Ephel Duath schemert licht door in zijn spel, dat op dit album iets minder enthousiast en energiek is dan op The Painter’s Palette. Niettemin heeft Piovesan deze band twee albums lang van schitterende, inventieve drumpartijen voorzien. Het gat dat hij achter laat zal niet gemakkelijk te vullen zijn.
Pain Necessary to Know is experimenteler, complexer en meer geestverruimend dan z’n voorganger. Voor de gemiddelde metalfan zal het album ook minder toegankelijk blijken. Het is te hopen dat Ephel Duath met deze plaat wat meer interesse vanuit jazz- en fusionkringen stimuleert. Deze muziek is fris, origineel en gewaagd, en ik ben meer dan benieuwd wat de toekomst nog gaat brengen voor Davide Tiso en zijn cutting edge wereldbandje.
Tracklist:
1. New Disorder
2. Vector, Third Movement
3. Pleonasm
4. Few Stars, No Refrain and a Cigarette
5. Crystalline Whirl
6. I Killed Rebecca
7. Vector
8. Vector, Second Movement
9. Imploding
