"Ik wilde voor mijn volgende soloalbum toch al een iets steviger geluid, maar sinds Sander en ik in 2007 samenwerkten aan zijn HDK album is mijn schrijfstijl donkerder geworden. Dit heeft nu geresulteerd in Trillium" vertelt Amanda enthousiast. Ze werkt al jaren samen met diverse metalbands, maar pas bij HDK kreeg ze de smaak echt goed te pakken. "Sander is daar erg trots op, want hij heeft me naar de dark side getrokken. Ik werkte al jaren samen met ondermeer Epica en Kamelot, maar tien jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zelf een metalalbum zou maken. Dat is er langzaam ingeslopen. HDK was voor mij doorslaggevend. Dat was het hardste album waar ik ooit aan gewerkt had, en ik vond het echt fantastisch. Daarna wilde ik meer!"
"Ik was voor HDK opzoek naar iemand die me kon helpen met de teksten," verklaart Sander. "Ik had wel wat teksten en ideeën, maar die waren helemaal niet goed. Amanda was wel al in the picture, maar ik vroeg me af of zij wel de geschikte persoon was. HDK was namelijk veel harder dan zij ooit gedaan had. Ik wist dus niet of het wel wat voor haar was. Maar ze vond het geweldig, en ze kwam daardoor met een heleboel goede ideeën aan. Daarna heb ik haar Painkiller van Judas Priest laten horen, maar dat vond ze in eerste instantie niets. Maar inmiddels kan ze Priest wel waarderen. Dus we komen er wel met haar. Nee, even serieus. Ze heeft zeker wel een metalhouding, maar een totaal andere insteek dan de meeste female fronted metalbands. Ze heeft een totaal andere achtergrond. Dat vind ik juist gaaf."
De albums die Amanda onder haar eigen naam uitbrengt zijn alles behalve metal. Pop, singer/songwriter, en verre van metal. Daarom wordt Alloy onder de naam Trillium uitgebracht. "Ik heb het project expres een naam gegeven, om aan te duiden dat het los staat van mijn soloalbums. Op mijn soloalbums kan ik doen en laten wat ik wil. Als ik bijvoorbeeld een keer een Jamaicaans dranklied opneem en het op mijn soloalbum zet, dan moet niemand daar gek van opkijken."
Een nummer als Purge wilde de zangeres eigenlijk op een soloalbum zetten. Ze vroeg echter aan Sascha Paeth of hij er een gitaarsolo op kon zetten. "Op de demo die ik gemaakt had hoor je mij achter de piano. Zo maak ik al mijn demo's. Maar ik werk graag met gitaristen, want zij voegen een compleet ander aspect toe aan mijn nummers. Gitaarstukken zijn namelijk niet iets waar ik in thuis ben. Sascha gelukkig wel, en Sander ook. Sander en ik schrijven nummers echt op een andere manier." "Compleet anders", vult de gitarist haar aan. "Ik begin met een riff, en voeg daar melodieën aan toe. Altijd op mijn gitaar." Amanda: "bij mij varieert het. Soms heb ik een melodie in mijn hoofd die ik dan op de piano uitspeel, en daar bedenk ik later pas de teksten bij. Maar vaak begint het ook als poëzie. Neem nu het nummer Utter Dimension. Daarvoor had ik de tekst al vrij lang. Ik heb aan Sascha gevraagd of hij daar muziek bij wilde maken. Zo hebben we destijds ook samengewerkt op het Aina album."
Twee kanten
De zangeres houdt ervan om met verschillende songwriters samen te werken. "Daardoor wordt niet elk nummer op dezelfde manier samengesteld" vertelt ze. "Dat voorkomt dat je in een bepaald patroon valt, waardoor het al snel gemakkelijk aanvoelt. Dat wil ik niet. Ik hou van uitdagingen. Ik hou van diversiteit. De albums waarin je mee op reis genomen wordt door de muziek, dat zijn voor mij de beste albums. Daarin gebeurt vanalles dat je niet verwacht. Dat wilde ik ook met Alloy. Daarom heb ik de helft van de nummers met Sascha geschreven, en de helft met Sander. Zo gaat het steeds heen en weer, en blijf je als luisteraar de aandacht erbij houden. Dat wil ik in een album horen, en dat zijn ook de albums die ik zelf maak. Ik zal geen album maken waar ik niet 100% achter kan staan. Ik heb veel geluk gehad met het platenlabel, die mij vrij spel gaf. Niet elke artiest heeft dat. Soms hebben platenlabels een grote vinger in de pap waardoor je album toch niet is wat jij echt wilt. Voor een artiest is het het beste als je echt je eigen ding kan doen."
Het album is op een aantal plekken opgenomen. Deels in Limburg in de studio van Gommans, deels in de Gate Studio bij Paeth. "Van de nummers die ik geschreven heb, hebben we de gitaar en de meeste baspartijen hier in mijn studio opgenomen", vertelt de Limburger. "En ook wat zanglijnen hebben we hier opgenomen. Dat is het fijne van een eigen studio hebben." Met producer/gitarist Sascha Paeth kan Gommans wel overweg. "Voor een nummer had ik ergens een echte thrashriff opgenomen. Het bleek echter toch niet zo goed te passen bij Amanda's zang, waarna Sascha er een meer industrialriff van gemaakt heeft. Dat klinkt nu echt goed." Amanda vult hem aan. "We hebben de muziek afgestemd op de zang. Ook zat ik me ergens af te vragen of we wel een compleet koor in een nummer moesten gebruiken. Maar dat is zo cliché. We hebben de standaard gothic metal trucjes nu wel gehoord."
Gommans wil het album dan ook niet als gothic metal bestempelen. "Nee, zeker niet. Wat ik zo mooi aan dit album vind is dat het erg divers is. Maar er zitten zeker wel wat gothic elementen in sommige nummers. Al heb ik een hekel aan de benaming gothic metal. En je weet hoe het is. Tegenwoordig wil niemand zich meer gothic noemen, toch?" "Ik ben blond, en Sander heeft nu kort haar, dus wij zijn sowieso al niet zo gothic" grapt Amanda.
Black Sabbath
In enkele nummers heeft Sander er een zware riff ingegooid. "Hij is een grote Black Sabbath fan," vertelt Amanda. "Mijn moeder ook, trouwens. Mijn vader was de folky singer-songwriter in de familie. Mijn moeder hield van jazz en hardrock. Black Sabbath, Jimi Hendrix. Dat soort namen. Daardoor heb ik een hele brede muzikale opvoeding gehad."
De band
Zoals gezegd, de ene helft van het album werd geschreven met Paeth, de andere helft met Gommans. Maar wie is er nu eigenlijk op het album te horen? Sander vertelt. "op de nummers die ik geschreven heb, ben ik te horen. Op de nummers die Sascha geschreven heeft, is hij te horen. Zo is het grofweg opgedeeld. Op een aantal nummers hoor je zelfs de gitaren die ik voor de demo had opgenomen. Die hoefden we soms niet eens meer opnieuw op te nemen. Dat is het voordeel van dat ik mijn eigen studio heb. Als ik dan een demo maak, klinkt dat al net zo goed als wanneer ik een album opneem. Je moet dan natuurlijk wel gewoon goed spelen." Amanda haakt er op in: "Sander is natuurlijk een grote perfectionist. Hij levert geen half werk af, ook niet als hij een demo opneemt." "Alleen als het om de gitaarpartijen gaat", antwoordt Sander. "Maar dat komt natuurlijk omdat ik een gitarist ben. Voor de zang kan het me soms niet zoveel schelen wat er gezongen wordt" grapt hij.
De drums op het album zijn door Paeth en Robert Hunecke ingespeeld. "Sascha is geweldig. Hij kan echt elk instrument bespelen, en nog goed ook. Hij speelt gitaar, basgitaar, keyboards, drums, noem maar op", zegt de zangeres. "Hij heeft het meeste van de drums gedaan, en Robert Hunecke is op aantal nummers te horen. Hem ken ik ook al een eeuwigheid. Hij bespeelt ook vele instrumenten. Bij Avantasia is hij bassist, bij mij drumt hij, bij Aina deed hij de drums en gitaren. Hij is ook een multitalent." Sander vult haar aan, "de jongens van de Gate Studios zijn waanzinnig. Daarom klinken al die albums die bij hun worden opgenomen ook uitstekend, maar zij bespelen ook vaak nog eens vele instrumenten op de albums." "Ze kunnen alleen niet zingen, al hoor je ze wel vaak in de achtergrondkoren die ze daar opnemen," aldus Amanda. Toch heeft Sander wat kritiek. "Het is een geweldige studio, maar met After Forever wilde ik er niet naar toe. Zij doen zoveel voor de bands, dat ze eigenlijk alles overnemen. Ze helpen mee met nummers schrijven, met inspelen. Bij Amanda was dat een bewuste keuze, want ze zijn een deel van haar band op dit album, maar bij andere bands zijn ze dat dus eigenlijk niet."
Jørn Lande
Op het album is een gastrolletje weggelegd voor Jørn Lande. In het nummer Scream It gaat hij een duet met Amanda aan. De Noorse zanger is op vele albums te horen, dus heel exclusief is het niet. "Hij moet ook rondkomen, en dat doet hij door te zingen. Ook op cd's van andere artiesten. Ik ken Jørn al jaren, en hij is een hele goede vriend van me geworden, sinds we samen met Avantasia op tour waren en we in 2008 op een Avantasia album zongen. Ik vind zijn stem prachtig, en hij is een geweldig persoon. Toen ik Scream It schreef had ik hem ook in gedachten om de tegenspeler te zijn. Niet alleen het nummer past perfect bij zijn stem, maar ook het personage dat hij speelt is echt voor hem weggelegd. Het is een metalen Romeo en Julia liefdesverhaal.
Geschiedenis
Op het album staan een paar nummers waarin geschiedenis een rol speelt. Amanda is erg geïnteresseerd in historische onderwerpen. "Ik hou erg van geschiedenis. De Amerikaanse burgeroorlog, de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog, de kruistochten, ik vind het allemaal fascinerend. Oorlog komt in een aantal nummers van me terug. In Utter Descension gaat het over hoe ver de mensheid kan gaan voordat de reset-knop wordt ingedrukt. Oorlog speelt daar een belangrijke rol in. Maar ik ben soms ook echt een meisje, dus vaak gaan mijn nummers ook over de vraag waarom we niet gewoon allemaal lief voor elkaar kunnen zijn." "Dat is niet erg metal!" grapt Sander. Maar de zangeres gaat verder. "Ik ben erg gefascineerd door de geschiedenis van mijn eigen land. Dat hebben vele mensen. De geschiedenis van Europa vind ik ook erg interessant, maar je hebt hier zoveel kleine landjes, elk met een hele geschiedenis. Het is teveel om allemaal in te duiken. En eerlijk is eerlijk, sommige landen bestaan nog niet zo heel lang in de vorm dat ze nu zijn. Mijn eigen land ook niet, trouwens. Maar net als zovelen ben ook ik geïnteresseerd in waar ik vandaan kom. Mijn moeder heeft onze stamboom ook ver uitgezocht. Waar we vandaan komen is best interessant. Al in de zestiende eeuw kwamen mijn voorouders al naar Amerika."
Bloem
Het project is vernoemd naar een bloem die in haar thuisstaat Michigan voorkomt. Het is de favoriete bloem van de zangeres, en is beschermd. "Je mag haar niet plukken in Michigan. Het is een prachtige bloem met drie bladen. Het getal drie is voor mij iets dat vaak terugkeert. Van hele basale dingen, zoals dat mijn voor- en achternaam allebei uit drie lettergrepen bestaan, maar ook bijvoorbeeld dat ik, Sascha en Sander de drie songwriters zijn op het album. Ik heb drie woonplaatsen. Eén in Nederland, één in Duitsland, en één thuis in Michigan. Ik vind ook dat het album uit drie elementen bestaat. Rock, metal en singer/songwriter. Dat soort dingen dus. Het is allemaal heel symbolisch. Ook de albumtitel Alloy. Het album is een versmelting van diverse stijlen."
Vocal coach
De blonde zangeres maakte naam in de metalwereld als vocal coach. "Zo begon het, maar tegenwoordig is het meer het produceren van de vocalen. Bij Epica krijg ik wel altijd de credits als vocal coach, maar eigenlijk produceer ik en schrijf ik mee. Een vocal coach houdt zich meer bezig met zorgen dat een zanger of zangeres de juiste adem- en zangtechnieken gebruikt. Ik zorg ervoor dat ze meer gevoel in de zang leggen, ondermeer door de uitspraak en dramatiek te verbeteren. Ook je houding moet goed zijn. Als je iets intens moet zingen, doe dan je ogen dicht en bal je vuisten, dan komen de noten er veel beter uit. Het geluid wordt dan beter doordat je de emotie beter voelt." Op Alloy hoor je af en toe wat Epica-invloeden terug. Volgens Amanda is het eigenlijk andersom. "Ik werk al met Simone sinds zij zeventien jaar oud was, en ze heeft wel wat dingen van me geleerd. Laatst liet ik iemand die mij al lang kent iets van Epica horen, en ze vond dat Simone als mij klinkt. Als je veel met mensen werkt neem je natuurlijk technieken over. Simone is een geweldige zangeres, en kan veel hoger zingen. Nou ja, ik kan ook alles van tenor tot sopraan aan, maar bij alt voel ik me toch wel het best."
Live
"Ik denk dat dit album heel leuk wordt om live te spelen," zegt Sander. "Niet voor mij, maar voor de band en Amanda. Ik speel niet meer live. Nu mijn haar afgeknipt is, is het voorbij met touren." "Metal zit in je bloed, niet in je haar" reageert Amanda. "Kijk maar naar Rob Halford. Hij is de meest metal persoon die er is, volgens jou."
Rob Halford is Sander's held, al zit hij momenteel in een Iron Maiden fase. "In de auto draai ik momenteel niets anders. Ik heb Amanda onlangs Seventh Son laten luisteren, en die vond ze toch wel erg goed." "Ik ben niet zo van de oude metal" bekent de zangeres, "al luister ik er wel veel vaker naar sinds ik met Sander samen ben. Hij draait veel klassiekers. Zelf hou ik van vanalles. Omdat ik voornamelijk in de metalscène werk hoor ik ook heel veel, en dat beïnvloedt mij natuurlijk ook heel erg. Anders had ik Alloy ook nooit gemaakt. Maar omdat ik voor mijn werk al veel met metalbands en metal bezig ben, luister ik in mijn vrije tijd naar wat rustigers. Ik hou erg van Tori Amos en Paul Simon. Ook hou ik erg van klassieke muziek. Als ik in de auto zit zet ik meestal een zender op met klassiek. Mijn muziek is mijn uitlaatklep. Daar kan ik al mijn frustratie en emotie kwijt. Maar daar tegenover staat dat ik af en toe wat rustigers nodig heb."
De soloalbums van Amanda zijn dan ook wat rustiger, en wat vrolijker. Op haar laatste album stond bijvoorbeeld een mierzoete ballad, maar ook een erg poppy nummer. Als ze een optreden doet onder haar eigen naam, dan kun je vanalles verwachten, dus ook Trillium nummers. "Dan wil ik me van al mijn kanten laten zien. Maar als ik met Trillium een show doe, dan krijg je ook alleen Trillium nummers. En waarschijnlijk ook wat van het Kiske/Somerville album. In ieder geval iets wat bij elkaar past." Inmiddels is bekend geworden dat Trillium met Delain op tour gaat. "Komend voorjaar gaan we live spelen. In mijn band zullen dan twee jongens zitten die uit mijn eigen woonplaats komen. Ik ken ze al jaren, en speel ook al jaren met ze samen. Simon Oberender, die ook bij de Gate Studios werkt, zal waarschijnlijk de keyboards doen. En ik heb een drummer uit Berlijn, genaamd Filip. We hebben met deze groep eerder dit jaar al eens wat shows gedaan voor mijn solowerk."
