Laten we beginnen met een kleine introductie. In 2006 zijn twee van jullie, Miserere en Alboin, Inarborat begonnen en een tijdje later werd C. toegevoegd aan de band. Hoe zijn jullie bij elkaar gekomen en wat zijn jullie achtergronden?

Miserere: Alboin en ik kenden elkaar al een hele tijd, voordat we ‘per ongeluk’ eens samen gingen spelen. In het begin speelden we alleen wat covers, maar we merkten al snel dat we goed bij elkaar pasten en toen besloten we om samen iets serieuzers op te zetten. Dat is in feite hoe Inarborat ontstaan is. Voor Inarborat werkte ik aan een aantal eigen nummers en sommige daarvan zijn uiteindelijk op Wisdom Sans Words en/of het album terechtgekomen. C. trad toe tot de band toen we Wisdom Sans Words al opgenomen hadden, met uitzondering van de zang. In hem vonden we de geschikte zanger. Dat is het wel zo’n beetje.

Zou je Inarborat voor ons toe willen lichten? Wat is bijvoorbeeld de betekenis van de naam en is er iets dat jullie met de band willen bereiken (behalve goede muziek maken) of is er iets dat jullie met je muziek uit willen drukken?

Miserere: De meeste mensen zullen inmiddels wel weten dat het woord “inarborat” door Negura Bunget bedacht is. Het is deels Roemeens en deels bedacht, als ik me niet vergis. Maar goed, de ‘echte’ betekenis van de naam was niet zo belangrijk voor ons, toen we het kozen. Sterker nog, we wisten het niet eens. Voor ons betekent Inarborat iets mysterieus, verouderds en bosachtigs. Zoals je merkt, is het beeld dat naar boven komt als we de naam horen, nogal vaag en mistig, maar dat is juist wat ons aanspreekt. Daarnaast vinden we het uitgesproken geluid van het woord erg interessant en een tikkeltje ongebruikelijk, vergeleken met de namen van de meeste (Black Metal) bands.
Ik kan niet zeggen dat we echt een doel hebben met deze band, ik ken het doel in ieder geval niet. In de eerste plaats willen we ons hiermee uitdrukken en iets creëren dat ons zal overleven. De (potentiële) luisteraars zijn helemaal niet belangrijk voor ons, als we de muziek of de teksten schrijven, enkel en alleen omdat dit om ons draait en om niemand anders. Daar tegenover staat dat ik het prima vind dat onze muziek andere mensen emotioneel weet te raken of ze aan het denken zet, maar dit is geen doel op zich.

Op de infosheet die met de promo van het debuutalbum mee kwam, stond dat het album “heavily inspired by the traditional atmospheric black metal of the 90’s” was. Zijn er bepaalde bands in het bijzonder die jullie drieën geïnspireerd hebben, of was het meer een algemene uitspraak?

Miserere: Absoluut het laatste, maar ik kan niet ontkennen (en dat wil ik ook niet), dat er bands zijn die een enorme impact op me hebben gehad, toen ik voor het eerst naar ze luisterde. Burzum, Ulver, Satyricon en Nagelfar bijvoorbeeld. Ik wilde ze echter nooit kopiëren of precies zoals zij klinken. Als we er al iets mee wilden, dan was dat het creëren van een soortgelijke sfeer als die bands hebben gedaan. Al met al komt inspiratie eigenlijk heel natuurlijk. Het is een onbewust proces.

Als ik op jullie teksten afga, dan lijken de natuur en spiritualiteit ook grote bronnen van inspiratie voor jullie te zijn. Wat heeft jullie interesse in deze thema’s gewekt en hoe sterk zijn ze verbonden met Inarborat?

Alboin: Voor mij is de natuur niet de gebruikelijke bron van inspiratie. Om eerlijk te zijn breng ik niet veel tijd door in de bossen of in het veen of waar je daarbij ook maar aan denkt. Ik heb echter wel een diep respect voor de natuur in haar algemeenheid. Ze spreekt me erg aan en met mijn eigen woorden probeer ik dat uit te beelden. Over Inarborat’s teksten gesproken: ik zou zeggen dat de verhalen die door de teksten verteld worden, meer omvat worden dóór de natuur.

C.: Ik heb een iets afwijkende mening, in dit geval. Voor mij is de natuur een grote bron van inspiratie, in de context van Inarborat. Normaal gesproken schrijf ik de teksten wanneer de muziek klaar is en omdat Inarborat een hele natuurachtig klinkende aanpak heeft, vind ik dat dat ook tot uiting moet komen in de muziek. Dat gezegd, denk ik dat beide in mijn teksten terug te vinden zijn; de natuur zelf en de natuur als een model, beide natuurlijk enorm met elkaar verweven.

Deze maand hebben jullie je debuutalbum uitgebracht. Als ik af ga op de goede beoordelingen die de Wisdom Sans Words-demo ontvangen heeft, zal ook dit album goed ontvangen worden. Wat is jullie mening over het debuut? Zijn jullie er tevreden over, of zijn er misschien dingen die jullie anders hadden aangepakt, als de kans zich had voorgedaan?

Miserere: Dit is waar het een beetje ingewikkeld wordt. Als ik er vanuit ga dat dit ons debuutalbum is, dan kan ik er tevreden mee zijn. Ik weet dat het een goede plaat is en ik luister er zelf ook vaak naar, wat waarschijnlijk ook een goed teken is. Aan de andere kant zijn er vandaag de dag honderden dingen die ik anders zou willen doen. Ik zal hier niet in details treden, want ik wil het album voor niemand verpesten. Laat ik het zo zeggen: als iemand je ooit vertelt dat hij 100 procent tevreden is met zijn werk en nog steeds niet stopt of een compleet andere aanpak gaat gebruiken, dan is hij of een idioot of een leugenaar. Ik ben erg trots op ons album, maar tegelijkertijd denk ik dat we beter kunnen. We moeten wel!
Wat de beoordelingen betreft: het is leuk om te lezen dat tot dusver de meeste mensen begrijpen wat we proberen te doen (en natuurlijk laten de goede scores me ook niet koud!), maar ik denk dat het belangrijk is om als musicus niet te veel op de meningen van ‘buitenstaanders‘ af te gaan, of ze nu positief of negatief zijn. Als je meningen van buitenaf te serieus neemt, dan zwak je je eigen visie af.

Vergeleken met de demo, lijkt de zang op het album veel meer op de achtergrond te staan. Wat dit een bewuste keuze? Zo ja, waarom zijn jullie hiervoor gegaan? Ik vind de zang op de demo een stuk krachtiger klinken.

Miserere: Het was een bewuste keuze. Hoewel ik vind dat zang belangrijk is, vond ik het een beetje te direct en dominant klinken op de demo. Ik kan het niet beter uitleggen dan dat. Ik denk simpelweg dat het afstandelijke geluid beter bij de muziek past. Het is gewoon een kwestie van smaak.
Op de demo klonk het totaalgeluid van de instrumentele opname meer bedompt, waardoor de zang meer ruimte kreeg en het meer op de voorgrond kwam. Daarnaast was de zang duidelijk een stuk harder opgenomen. Dit zou heel goed de reden kunnen zijn waarom het jouw oren krachtiger klinkt, maar ik kan je verzekeren dat we niet minder moeite in de zang hebben gestoken toen we het album opnamen.

Aan de andere kant klinkt het totaalgeluid op het album een stuk krachtiger dan op de demo, wat ik een hele vooruitgang vind. Ben je het daarmee eens?

Miserere: Natuurlijk ben ik het daarmee eens! Ik ben erg tevreden met het geluid dat we op het album bereikt hebben. We hebben alles zelf gedaan, van het opnemen tot het masteren, wat een behoorlijke klus was, aangezien we hier bijna geen ervaring mee hebben. Het is precies zoals je zei: er zit meer kracht achter. Voor mij is het daarnaast even belangrijk dat het nog steeds behoorlijk rauw en troebel is. Ik ben zeker geen hardcore lo-fi-fanaat, die alleen naar four track-opnames luistert, maar ik voel een passionele haat voor dat typische übercleane, moderne geluid. Het dood de sfeer en voelt bij mij nep aan.

De intro op het debuutalbum is veel korter dan die op de demo. Is hiervoor gekozen om Aus Staub Und Trümmern de toon te laten zetten voor het album en zo een krachtiger sfeer te creëren?

Miserere: De intro die op de demo is gebruikt, die hebben we trouwens uit de film Nosferatu – Phantom der Nacht gehaald (die ene met Klaus Kinski en Bruno Ganz). Ik denk dat hij goed bij de demo past, maar op het album wilden we iets anders. Met je vraag sla je de spijker op z’n kop! Hij is heel simpel en misschien zelfs onspectaculair als je alleen daarnaar luistert, maar in de context van het album is hij erg effectief. Het is tenslotte de functie van een intro om je voor te bereiden op datgene wat komen gaat, of ze doen precies het tegenovergestelde, wat, heel paradoxaal, ook een soort van voorbereiding is.

Staan er nummers op het album die een speciale betekenis voor sommige van jullie hebben? Zijn er daarnaast nummers waar een verhaal achter zit?

Miserere: Echt alle nummers hebben een speciale betekenis voor ons allemaal, maar dat buiten beschouwing gelaten, is Schwingenbruch heel belangrijk voor mij, omdat het een bijzonder persoonlijk nummer is. Het is één van de eerste nummers die ik ooit geschreven heb en het heeft me jarenlang vergezeld. Het is misschien interessant om te weten dat het in al die jaren nauwelijks veranderd is, sinds ik het voor het eerst opnam. Om het nu op het album te hebben, betekent heel veel voor me.

Martin Wiese verzorgt als gast de cleane zang op That Dwells Within (The Mountain). Wie is hij en waarom hebben jullie hem gekozen voor de zang in dit nummer?

Miserere: Martin Wiese is het genie achter de band Enid en ook de eigenaar van de Aurora Tonstudio (een opnamestudio in Porta Wetfalia, Duitsland) en een zeer begaafde musicus.
We hebben de cleane zang zelf proberen te doen, maar we waren niet tevreden met het resultaat. Natuurlijk halen we de noten wel, maar, in tegenstelling tot Martin, is geen van ons een geoefende zanger en misten onze stemmen kracht en diepgang. Omdat Alboin en Martin elkaar al jaren goed kennen, kunnen we hem simpelweg opbellen als we zijn hulp nodig hebben. Ik vind dat hij een uitstekend stuk werk afgeleverd heeft!

De teksten op het album zijn zowel in het Duits als in het Engels geschreven. Waarom hebben jullie hiervoor gekozen en niet gewoon alleen de Duitse taal gebruikt?

Miserere: We hebben er niet echt voor gekozen om beide talen te gebruiken, zo gebeurde het gewoon. Elk van ons schrijft in de taal die hem het beste in staat stelt om zijn emoties en gedachten te uiten. C. geeft de voorkeur aan de Engelse taal, maar Alboin en ik voelen ons meer op ons gemak met de Duitse taal. Zo simpel is het. Ik denk nog steeds dat het gebruik van twee (of meer) talen voordelig werkt, omdat het meer variatie in de muziek brengt en er daardoor ook een nieuwe reeks mogelijkheden beschikbaar komen. Ik vind dat sommige dingen in het Duits niet zo goed klinken als in het Engels en vice versa.

Het is voor mij erg vreemd om Black Metal gezongen in mijn eigen taal te horen. Jullie Duitsers lijken daar geen probleem mee te hebben en zijn er vaak trots op. Dat zou ik waarschijnlijk ook zijn, als ik een Duitser was, want het is natuurlijk een prachtige taal voor Black Metal. Hoe denk je hier zelf over?

Miserere: Met de Nederlandse taal ben ik niet bekend, dus daar kan ik geen commentaar op geven. Ik weet eigenlijk niet of ik ooit een Black Metal-nummer in het Nederlands heb gehoord. Duits is echter een heel interessante taal en niet alleen voor Black Metal. Het kan heel ruw en agressief klinken, maar ook heel kwetsbaar en mooi. Ik krijg vaak de indruk dat veel niet-Duitssprekenden niet bekend zijn met de veelzijdigheid. Het allerbelangrijkste is dat het mijn moedertaal is en het daarom de taal is waar ik me het meest mee verbonden voel. Het probleem met veel Duitse Black Metal-bands is dat hun Duitse teksten vaak kitscherig, onhandig of zelfs stompzinnig klinken. Het is schrikbarend om te zien hoeveel Duitsers geen enkel gevoel voor hun eigen taal hebben en soms zelfs de meest elementaire grammaticaregels overtreden.

Het is net of er een soort van ’beweging’ gaande is in de Duitse Black Metal-scene, die resulteert in bands met hele specifieke, melodieuze stijlen. Bands zoals Inarborat, Geist, Kermania, Interitus, Helrunar, Secrets Of The Moon en Funeral Procession. Voor de duidelijkheid: ik beweer niet dat de bands met elkaar te maken hebben, of dat hun stijlen op elkaar lijken. Zit er een kern van waarheid in deze bewering, of heb ik het me slechts ingebeeld?

Miserere: Ik denk dat ik je punt begrijp, maar vanuit mijn perspectief is dat een beetje een misinterpretatie. Er zijn zeker een behoorlijk aantal kwalitatief goede Black Metal-bands in Duitsland, maar ik kan moeilijk geloven dat er enige connectie tussen die bands (en Inarborat) bestaat. Ik houd contact met een aantal muzikanten en bands, maar zou geen deel uit willen maken van een ‘beweging’ (en ook niet van een ‘scene’, wat dat betreft). Ik bemoei me het liefst met mijn eigen zaken en wat anders bands doen, dat kan me echt niet schelen.

Ik ben benieuwd waarom jullie ervoor gekozen hebben om de Wisdom Sans Words tape uit te geven. De nummers op die tape zijn tenslotte ook op het album te horen (met een beter geluid dan op de demo), die anderhalve maand na de demo uit had moeten komen.

Miserere: Nou, als je denkt dat het niet ábsoluut noodzakelijk was om Wisdom Sans Words uit te geven, dan heb je waarschijnlijk gelijk. We hebben toch besloten om het te doen, omdat de sfeer op de demo ons heel goed bevalt. Ik zou het jammer gevonden hebben als niemand, behalve wijzelf, deze opnames gehoord zou kunnen hebben. Een goede demo heeft een soort van je ne sais quoi die heel moeilijk te bevangen is wanneer je een album opneemt. Dit is waarom ik persoonlijk graag naar demo’s luister, ook al hebben de betreffende nummers een mindere geluidskwaliteit en wat niet meer. Ik vind niet dat het album Wisdom Sans Words overbodig maakt. Je zei bijvoorbeeld dat je bepaalde aspecten van de zang op de demo beter vindt klinken, dus ik kan me voorstellen dat je het nog steeds leuk vindt om er naar te luisteren.
Je moet ook in je achterhoofd houden dat we Wisdom Sans Words ook als gratis download beschikbaar hebben gemaakt en dat we er geen reclame voor hebben gemaakt. De tape-versie, die overigens oorspronkelijk eerder uit had moeten komen, is voor degenen die erg genoten hebben van de demo. Niemand werd ‘verplicht’ om hem aan te schaffen.

De vraag die altijd maar weer boven komt drijven in interviews, is die ene over live shows. Onvermijdelijk, als je van een band houdt. Vertel eens, jullie gaan in de toekomst toch zeker wel een keer optreden? Ik zou het erg gaaf vinden om jullie live te zien, samen met wat andere bands van jullie label.

Miserere: We zijn wel van plan om ooit live te gaan spelen, maar ik ben bang dat het nogal gecompliceerd is. Alle drie wonen we in een andere federale staat van Duitsland, dus we kunnen niet eens op een regelmatige basis oefenen. Dan zijn er ook nog de onzekerheden met betrekking tot de live line-up, die waarschijnlijk niet eens mogelijk is zonder sessiemuzikanten en de keuze van de nummers. Ik weet gewoon niet of een gigant als Wisdom Sans Words op het podium ’werkt’. Met een geschikt publiek en ambiance, zou het kunnen lukken, maar dit zijn behoorlijk hoge eisen. Het zou bijvoorbeeld geweldig zijn om in een grot of een soortgelijke ruimte te kunnen spelen en wie weet, misschien is dit zelfs niet onmogelijk. We zijn ook behoorlijk kieskeurig met betrekking tot de bands waar we mee willen spelen, dus sommige Ván-bands zouden een goed idee zijn. In ieder geval denk ik helaas niet dat je binnenkort de kans krijgt om ons live te kunnen zien spelen. Zelfs als we een geschikte live line-up zouden hebben, dan zouden we slechts heel sporadisch op kunnen treden.

Een andere vraag die ik altijd stel is er eentje over plannen voor toekomstige releases. Jullie debuut is weliswaar net uit, maar werken jullie al aan nieuw materiaal?

Miserere: Ik werk min of meer continu aan nieuwe (en oude) nummers, maar dat betekent niet dat er altijd meetbare voortgang is. Het heeft me enkele jaren gekost om de nummers voor het debuutalbum bij elkaar te krijgen en ik heb eerlijk gezegd geen enkel idee wanneer we zullen beginnen met de opnames voor het volgende. Op dit moment lijken twee nummers langzaam vorm te krijgen, maar het is moeilijk te zeggen of die gebruikt gaan worden. Ik dump vaak een heleboel songmateriaal, soms zelfs nummers die bijna af zijn. Daarnaast lijkt het erop dat er een vinylversie van Inarborat zou kunnen komen.

Goed, dat was het zo’n beetje voor dit interview. Heel erg bedankt dat jullie zoveel tijd en moeite in het beantwoorden van mijn vragen gestoken hebben en ga zo door met de muziek!

Miserere: Hartelijk bedankt, Erik!