Op de vooravond van het festival vindt op hetzelfde terrein een drietal optreden plaats met Heilung als grootste publiekstrekker en met The Hu en Alcest staan er nog twee zeer aansprekende namen op het programma. Laatstgenoemde heeft de eer om de avond te openen op het met strohalmen, gouden vogels en een maan versierde podium en doet dat op prachtige wijze met zielenzalvende muziek. De blackgaze van het Franse kwartet zou doorgaans beter tot zijn recht komen in een donker zaaltje (zeker de stevige passages), maar heeft vandaag ook bij daglicht ruim voldoende overtuigingskracht. De ene bezoeker volgt de show van dichtbij om helemaal op te gaan in de spirituele en fragiele muziek, terwijl de ander liever zittend op het festivalgras de fraaie klanken tot zich laat komen. Er is veel waardering voor het optreden dat in het teken staat van het meest recente album Les Chants De L’Aurore (2024), waarbij meermaals opvalt hoe mooi de harmonieuze samenzang van gitaristen/zangers Neige en Zero is. Zoals altijd laat de band de muziek spreken en zijn er weinig woorden van Neige. Het nederige dankjewel na enkele tracks staat in groot contrast met de grootse composities die zelfs in de avondzon kippenvel opleveren. (Jeffrey)
Een grote boeddha verrijst als het podium wordt omgebouwd voor het optreden van The Hu. Het belooft sowieso een bijzonder schouwspel te worden, want zo vaak krijg je niet een metalband uit Mongolië te zien. Maar liefst acht bandleden betreden de planken van de main stage. Twee ervan spelen op de morin khuur, een tweesnarige paardenviool die symbool staat voor de Mongoolse natie. Qua geluid doet het wel wat denken aan een cello en daarmee is de link gelegd naar de tweeledigheid van de muziek van het octet. De stevige kant van de muziek doet vaak denken aan Rammstein en Metallica ten tijde van Enter Sandman en de morin khuur-partijen met distortion aan Apocalyptica, terwijl het unieke de folkelementen zijn, zoals de teksten en de typische keel/boventoonzang (chuumi). De mannen krijgen het publiek goed mee dankzij hun energieke prestaties en ritmisch sterke nummers die uitnodigen tot meebewegen, zoals Black Thunder en This Is Mongol. Ook de in het Mongools gezongen cover van The Trooper wordt enthousiast ontvangen. Sommige festivalgangers zullen het jammer vinden dat het westerse aspect te veel de overhand heeft en dat de nummers net de inventiviteit van Wolf Totem missen. Het applaus, gejuich en de waardering voor het sterke optreden van The Hu is echter sterker en meermaals wordt dan ook “hu, hu, hu” gescandeerd. (Jeffrey)
Vandaag is het eerste ritueel van de Arda Fardha-tour van Heilung direct een van de laatste gelegenheden om de neofolkformatie aan het werk te zien, want na deze tour houden de bandleden een welverdiende pauze na de vele optredens om terug te keren naar de rust, de kern. Veel fans, waaronder meerderen geschminkt, verkleed in kledendracht of in bandmerchandise, grijpen deze gelegenheid dan ook aan om getuige te zijn van een visueel spektakel, van de prachtige aankleding van het podium tot de sfeerverhogende lichtshow, van de fraai uitgedoste musici tot de folkloristische instrumenten. Het is juist de setting in de buitenlucht, op het gras met de ondergaande zon dat de bezoeker nog meer de connectie ervaart met de performance.
Hoewel niets boven de klassiekers als het oerkrachtoproepende Alfadhirhaiti en In Maidjan gaat, houdt het grote gezelschap ook met de nummers van de minder goed ontvangen plaat Drif (2022) de aandacht goed vast. Zo is het indrukwekkend hoe zuiver en knap Nikkal a capella gezongen wordt, brengt het einde van Tenet je in nog hogere sferen en is Anoana een van de uitschieters. Het is van begin tot eind genieten van de uitstekende uitvoering en de energie die de muzikanten op de planken brengen. Uit niets blijkt dat ze na deze tour een pauze nodig hebben. Hard stampend brengen ze Urbani en tijdens een sublieme versie van Hamrer Hippyer gaan ze helemaal uit hun dak. Die energie slaat over naar het publiek. Men danst, schreeuwt, zingt mee en laat zich meevoeren door de hypnotiserende klanken. Wie er voor het eerst bij was, staat verbluft en geïntrigeerd te kijken. Wie Heilung vaker heeft gezien, is niet meer verrast, maar ervaart nogmaals de oerkracht van de spirituele muziek. (Jeffrey)
Meer foto's van Heilung, The Hu en Alcest vind je op onze Facebook-pagina!