Een mooie kans voor Jonathan Hultén om zijn in augustus uitgekomen 12" The Dark Night Of The Soul te promoten. Deze mogelijkheid doet zich voor omdat de opnames voor het nieuwe Tribulation-album reeds afgerond zijn. Dat album zal eind januari 2018 het daglicht zien. Daar waar Jonathan en kornuiten bij Tribulation zich begeven op het hardere vlak, kiest hij bij zijn solo-project voor ingetogen juweeltjes. Als begeleiding draait er een band mee om zo de meerstemmige stukken van de plaat niet aan kracht te laten inboeten. Bij het laatste nummer Nightly Sun wordt Jonathan bijgestaan door Carmen Simões, de zangeres van Earth Electric. Tijdens elke show draagt Jonathan een andere make-up. Op Instagram duiken daarvan diverse foto's op die hij zelf plaatst en deze geven een mooi overzicht. Het publiek geniet van het optreden en dat vertaalt zich naar de grote toeloop bij de merchandise-stand na afloop.

Earth Electric stapt als tweede band het podium op. Men is labelgenoot van Crippled Black Phoenix (Season Of Mist) en bestaat nu ruim drie jaar. Drijvende kracht achter de band is gitarist Rune 'Blasphemer' Eriksen, bekend van bands als Aura Noir en Mayhem. Men laat een psychedelische mix horen van Black Sabbath en Deep Purple. Wordt het niveau van deze zwaargewichten behaald? Dat niet en dat wordt mede veroorzaakt door zangeres Carmen, die een wisselende indruk achterlaat. Haar voorkomen en manier van bewegen roepen dan wel associaties op met Farida Lemouchi van The Devil's Blood, maar qua stem gaat deze vergelijking zeker niet op. Ze is van tijd tot tijd niet toonvast en overtuigt hierdoor niet. De inzet van de rest van de band is er wel degelijk, maar jammer genoeg komt dat in de muziek niet helemaal door. Gisteren in Oberhausen was men genoodzaakt om het optreden af te blazen, omdat de drummer onverhoopt elders moest zijn.

Als Crippled Black Phoenix het podium betreedt, is de zaal aardig volgelopen. Dit grote gezelschap, het ene moment zevenkoppig en het andere moment achtkoppig, overtuigt vanaf het eerste nummer. Rise Up And Fight knalt er meteen lekker in. Oprichter Justin Greaves stuwt als Godfather de band naar grote hoogte en straalt van top tot teen. De boodschap die men uitdraagt, is dan wel negatief gestemd en handelt over de vernietigende kracht van ons als mens en de weerslag die dat heeft op onze natuur en de aarde, maar men zegt wel degelijk te genieten van vanavond en de gehele tour. De geluidsmuur van drie gitaren, twee toetsenisten en de ritmesectie wordt door de zaal met open armen ontvangen.

Velen zijn sowieso gekomen voor de hoofdact en de band omarmt op zijn beurt hun enthousiasme. Jonas Stålhammar, bekend van God Macabre en sinds kort ook At The Gates, soleert er lekker op los. De progressieve post-rock met een zeer hoog Pink Floyd-gehalte, wordt zeer overtuigend neergezet. Tijdens het nummer Burt Reynolds komen ook de andere bands het podium op en wordt er door eenieder uit volle borst meegezongen, op en voor het podium. Een tweetal toegiften maakt een eind aan deze zaterdagavond in 013. Er volgt voor de bands geen uitgebreide afterparty aldaar, want de tourbus moet om een uur al weer gaan rijden. Waarschijnlijk trekt men onderweg nog een fles champagne open om het feestelijk af te sluiten.