Soms is het even zoeken naar de juiste bandnaam voordat je die gevonden hebt. Zo ook in het geval van Crimson Sun. Gitarist Joni Junnila en gitarist/zanger Teemu Hankanen richten onder een onbekende naam de Finse formatie op in 2001. Daarna is deze actief als Lucretia (2003-2004), Cryptic (2005) en Crimson (2005), voordat in hetzelfde jaar de huidige tenaamstelling vastgesteld wordt. Toch duurt het tot in 2011 voordat de muzikanten echt serieus aan de toekomst spijkeren. Dat gebeurt met het toetreden van zangeres Sini Seppälä. Vanaf dat moment is de line-up stabiel met bassist Jukka Jauhiainen (Red Moon Architect), drummer Antti Rantavuo (End Of Aeon) en toetsenist Miikka Hujanen. De reeds genoemde gitarist Joni is de enige man van het eerste uur die nog deel uitmaakt van de samenstelling.
In 2013 verschijnt de ep The Border, met daarop Burned Away, waarvan de clip behoorlijk vaak bekeken wordt op YouTube. Daarna is het tijd voor de eerste full-length Towards The Light. Hierop is te horen dat de bandleden zijn gegroeid. Crimson Sun speelt moderne metal met een energieke vibe en veel melodie. Denk aan een mix van Amaranthe, In Flames, Omnium Gatherum en Soilwork. Het kwintet wisselt af tussen snellere tracks en wat donkerdere, tragere exemplaren (Eye Of The Beholder en Portrait Of A Ghost. Het niveau van de songs ligt dicht bij elkaar.
Towards The Light begint zeer overtuigend met The Storm. De muzikanten vullen elkaar hier perfect aan. De riffs zijn interessant, het keyboardwerk sfeervol en de zanglijnen catchy. Net als de andere nummers is deze opener relatief straightforward qua opzet. Hier en daar is er een keyboardsolo (Awaken), maar het is toch vooral Sini die schittert met haar refreinen die al snel blijven hangen, zoals die van het titelnummer. Daarin zet ze even haar iets rauwe stem in, waar ze elders vooral haar heldere popvocalen laat gelden. In het bijzonder fraaie Portrait Of A Ghost (sfeervol karakter) heeft haar zang een donkere touch.
De heren zorgen ondertussen voor een solide begeleiding. Soms krijgen ze de ruimte om hun kunsten te vertonen (Portrait Of A Ghost, (het Leprous-achtige begin van) The Spark en het van progelementen voorziene Memories Burning), maar verder spelen ze met name in dienst van de korte en krachtige tracks. De productie scoort een dikke voldoende en is passend bij het soort muziek. Het basspel is hoorbaar en de ritmesectie is krachtig. De melodieuze factor overheerst. De zang van Seppälä staat terecht op de voorgrond, want het is de grootste aantrekkingskracht.
Towards The Light is een energiek en fris album. Crimson Sun is niet zozeer vernieuwend, maar is vooral goed in het schrijven van catchy songs met een lekkere vibe. De Finnen vinden een uitstekende balans tussen heavy riffs en beklijvende melodieën. De refreinen zorgen voor hele fijne en herkenbare momenten. Alhoewel de eerste helft de sterkste nummers bevat, is er op de tweede helft voldoende afwisseling middels tragere, melancholieke songs om niet in de valkuil van het Amaranthe-debuut te vallen, de valkuil dat hetzelfde trucje tot in den treure herhaald wordt. Dit debuut is derhalve beslist de moeite waard voor liefhebbers van pop(rock)-georiënteerde melodieuze metal.
Tracklist:
1. The Storm
2. Eye Of The Beholder
3. Awaken
4. Towards The Light
5. The Herald
6. Portrait Of A Ghost
7. Enter The Silence
8. The Spark
9. Clockwork Heart
10. Memories Burning
