7 is alweer het zevende album van El Caco (Spaans voor “De dief”). De Noorse rockformatie (begonnen als Cake) bestaat al sinds 1998, maar wist internationaal nog niet veel fans aan zich te binden. Met deze nieuwe full-length tracht het drietal muzikanten daar verandering in te brengen.

Dat doet het trio middels een compactere benadering in vergelijking met voorganger Hatred, Love & Diagrams (2012). Er staan minder tracks op de nieuweling en ze zijn bovendien korter. Met acht songs van gemiddeld nog geen vier minuten duurt 7 dan ook slechts een half uur. Voordat je het weet zit de speeltijd erop. Wat je in de tussentijd hebt gehoord, zijn groovy (stoner)rocktracks, die een mix bevatten van de jaren 70 en 90. Denk aan onder andere Queens Of The Stone Age, Kyuss, Tool, Rush, Motörhead, Thin Lizzy, Monster Magnet en Soundgarden. De eerste vijf songs zijn vooral catchy, de laatste drie richten zich meer op sfeer.

De plaat begint direct sterk met de single Curious, een uptempo rocker inclusief cowbell (in feite het geluid van een bijl en een schep), die bij aanvang een Queens Of The Stone Age-riff bevat en al snel blijft hangen. Dat komt mede door de vocalen van Øyvind Osa. Hij heeft geen groot bereik, maar zijn melodieuze zang met een rauw randje ligt prettig in het gehoor. De refreinen zijn simpel en zo mee te zingen. Het overtuigende Ambivalent, waarin de Thin Lizzy-ideeën naar voren komen, is de eerste track waarin melodie de boventoon voert. Naast melodie is er ook veel ruimte voor de baslijnen. Deze komen er goed uit, dankzij de transparante productie van Herbrand Larsen (Enslaved).

Het groovy Sickness is wat trager en minder beklijvend. Het mist iets bijzonders en de zang mist wat kracht en past hier derhalve minder goed dan in de overige tracks. Wat dat betreft pakt Reach Out beter uit, met prima verrassingen in de vorm van grunts en een twist naar een atmosferisch psychedelisch tweede gedeelte. Dit soort experimenten zorgt ervoor dat er de nodige afwisseling is. Nadat er in Reach Out al even geëxperimenteerd werd met een sfeerelement, komt halverwege het ingetogen, zeer fraaie In Limbo (heerlijke relaxte vibe) een geslaagde psychedelische rockpassage met orgelspel op de achtergrond langs.

Het instrumentale en atmosferische In Space All Huge Beasts Just Seem Tiny bouwt bij aanvang de spanning op, maar de gewenste climax komt er niet. Het afsluitende Those Possessed richt zich ook op sfeer, maar bevat ook een catchy element middels de vocalen. In de laatste twee tracks is het vooral de ritmesectie die opvalt, vanwege onder andere de Tool-ritmiek.

7 begint sterk, maar verliest op het laatst wat aan overtuigingskracht. Wat opvalt, is dat de meeste tracks een standaardpatroon volgen, wat ertoe bijdraagt dat de tracks snel blijven hangen, zoals het Motörhead meets Kyuss-achtige The Silver Light. Als El Caco iets meer tijd had genomen om de mindere tracks beter uit te werken, dan was een hogere waardering op zijn plaats geweest. 7 is nu een album geworden met meerdere zeer aangename tracks, maar ook een paar die de kracht van het geheel doet verliezen.

Tracklist:
1. Curious
2. Sickness
3. Ambivalent
4. Reach Out
5. The Silver Light
6. In Limbo
7. In Space All Huge Beasts Just Seem Tiny
8. Those Possessed