Ook het nieuwe materiaal is van topkwaliteit. Dat is overigens mede te danken aan de uitmuntende productie van Jens Bogren. Het geheel klinkt energiek en fris, onder andere doordat het tempo wat hoger ligt dan op Circle (2013). Verder zijn de songs steviger in vergelijking met die voorganger en mede daardoor zijn de grunts veelvuldig aanwezig.
Ondanks de verschillen, is het een heel karakteristiek, melodisch Amorphis-album geworden. Het begint direct al goed met de fantastische titeltrack. Daarin vullen fraaie gitaarleads en mooie piano-/keyboardpartijen elkaar op onnavolgbare wijze aan (ook in het solo-gedeelte) en wisselt Tomi zijn grunts af met overtuigende cleane zang. Het levert een memorabel en catchy monument op, net als het prachtige Dark Path.
Catchy wil overigens niet zeggen dat het altijd clichématig is. Al in The Four Wise Ones voegt het gezelschap melodieuze black, folk en deathdoom op indrukwekkende wijze samen. En zo zijn er meerdere tracks die interessante extra’s bevatten. Zo is er de bijdrage van fluitist Chrigel Glanzmann van Eluveitie en drummer Martin Lopez (ex-Opeth) in de single Death Of A King, die het geheel samen met een sitar een oriëntaalse vibe meegeven. Die vibe komt in verschillende tracks terug, alsmede de bijdrage van Chrigel, onder andere in het folky Trees Of Ages.
Naarmate het album vordert, komen er steeds meer progressieve elementen aan bod. Dat is bijvoorbeeld het geval in het stevige The Skull, dat veel dynamiek bevat middels een rustige passage, waarin psychedelische elementen aan het licht komen. Het is echter vooral Enemy Of The Gates, dat zomaar op een Opeth-album had kunnen staan, dat er qua experiment uitspringt. Een geslaagd experiment wel te verstaan. Ook geslaagd, maar tevens onderhevig aan smaak, zijn de gastvocalen van Aleah Standbridge (Trees Of Eternity) in het mooie, afsluitende White Night, dat het album samenvat.
Het is daarmee dus geen voorspelbaar album geworden, maar een veelzijdig werkstuk met een mooie mix van herkenbaarheid (het valt enigszins terug op Elegy) en uitdaging voor de luisteraar. Vernieuwend middels de progressieve elementen en gastbijdragen, typerend vanwege de catchy refreinen, de prachtige keyboardmelodieën en avontuurlijke leads. Ze komen samen in overtuigende tracks die middels hun rijke gelaagdheid een lange houdbaarheid hebben. Under The Red Cloud mag derhalve tot een van de beste albums van Amorphis gerekend worden. Bij deze genomineerd voor de jaarlijst!
Tracklist:
1. Under The Red Cloud
2. The Four Wise Ones
3. Bad Blood
4. The Skull
5. Death Of A King
6. Sacrifice
7. Dark Path
8. Enemy At The Gates
9. Tree Of Ages
10. White Night
11. Come The Spring (bonus track)
12. Winter’s Sleep (bonus track)
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
